نقش متحدان آمریکا

آمریکا به تنهایی عراق را به این وضعیت نینداخت. مهمترین متحدان منطقه ای اش در این فاجعه نقش مستقیم بازی کردند. جو بایدن گفته است که متحدان آمریکا- عربستان سعودی، ترکیه، امارات- گروه های تروریستی چون داعش را به وجود آورده اند:

"بزرگترین معضل ما متحدان ما بود؛ متحدان ما در منطقه بزرگترین مساله ما در سوریه هستند. ترک‌ها دوستان بزرگی‌ بودند و من رابطه عالی‌ با اردوغان دارم، که اخیراً وقت زیادی را با او گذراندم. سعودی ها، اماراتی ها، دیگران، همین طور. اینها چه کار می کردند؟ اینها آن قدر مصمم بودند که [بشار اسد] را از قدرت پایین بکشند که یک جنگ نیابتی بین سنی و شیعه داشتند؛ چه کار می کنند؟ آنها صد‌ها میلیون دلار پول و ده‌ها هزار تن اسلحه را به هر کسی‌ که حاضر بود با اسد بجنگد دادند، با این تفاوت که آنهائی که پول‌ها و اسلحه را دریافت می کردند [جبهه‌] نصرت، القاعده، و جهادی‌های تندرو رادیکال از مناطق مختلف دنیا بودند. اگر تصور می‌کنید که من اغراق می‌کنم، نگاهی‌ [بدان جا] بیندازید. تمامی آنها [پول و اسلحه] کجا رفتند؟ پس حالا چه اتفاقی دارد می افتد؟ ناگهان همه در حال بیدار شدن هستند که این گروه، ‌داعش، که همان القاعده در عراق بود و از آنجا بیرون انداخته شد، قلمرو در غرب، ببخشید، در شرق سوریه برای کنترل به دست آورد، با جبهه نصرت، که ما در همان اوائل آن را یک گروه تروریستی اعلام کرده بودیم، همکاری کرد، و ما نتوانستیم که متحدان خود را متقاعد کنیم که دیگر از آنها حمایت نکنند. خوب، چه اتفافی افتاد؟ حالا، به طور ناگهانی، و من قصدم این نیست که دروغ ببافم، همه خدا را می‌بینند [همه می‌فهمند که خطر داعش چیست]. حالا، پرزیدنت [اوباما] یک ائتلافی از متحدان سنی ما تشکیل داده است، به خاطر این که آمریکا نمی‌تواند دوباره به یک ملت مسلمان مانند یک حمله کننده وارد شود؛ این کار باید به رهبری سنی‌ها با حمله بر سازمان های دیگر سنی‌ انجام شود؛ پس، برای اولین بار چه دستاوردی داریم؟ حالا عربستان سعودی جریان ارسال پول به آنها را متوقف کرد؛ عربستان به ما اجازه آموزش [نیروهای "معتدل" در سوریه که با دولت می‌جنگند] تحت بند ۱۰ [قرارداد ما با آنها] را در خاک خود داده است؛ قطری‌ها کمک خود را به تندترین عناصر تروریست قطع کرده‌اند، و ترک ها، پرزیدنت اردوغان، ایشان دوست قدیمی‌ هستند، به من گفت که "حق با شما [آمریکا] بود. ما اجازه دادیم تعداد زیادی [از تروریست‌های داعش] از ترکیه عبور کنند،" و حالا دارند سعی‌ می کنند که مرز خود [با سوریه که از آنجا نیروهای داعش وارد سوریه میشوند را] ببندند".

صدها گزارش در طی سال های گذشته در این مورد انتشار یافت، اما اعتراف رسمی معاون رئیس جمهور آمریکا ارزش دیگری داشت و دارد. [هیلاری کلینتون هم در ایمیل های محرمانه اش در ۱۷ اوت ۲۰۱۴ به صراحت نوشت:

"ما باید دستگاه دیپلماتیک و جاسوسی سنتی خود را استفاده کنیم تا بر دولت های قطر و عربستان فشار آوریم، چون این ها کمک های مالی و لجستیکی به داعش و دیگر گروه های رادیکال در منطقه می دهند"].

سرریزشدن تروریست ها از سوریه به عراق

در طی جنگ کثیف سوریه ، نیروهایی چون داعش به شدت رشد کرده و راه های خود به عراق را گشودند. آنان توانستند بخش های وسیعی از عراق را به تصرف خود در آورند.انفجارهای انتحاری علیه شیعیان و کشتن هزاران تن از آنان، یکی از اقدامات این گروه بوده است.

به گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۱۳ در عراق ۸۸۶۸ تن به دست گروه هایی چون القاعده کشته شده اند.[ در سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ به ترتیب ۲۰۲۱۸ ، ۱۷۵۸۷ و ۱۶۳۶۱ غیر نظامی در عراق کشته شده اند ].

عراق به سه بخش شیعه و سنی و کرد تقسیم شده و نیروهای داعش شهرهای بسیاری را تسخیر کرده اند. مسعود بارزانی - که در جنگ جدید داعش توانست مناطق تحت کنترل کردها را گسترش دهد- نه تنها دولت مرکزی را دائما تهدید به جدایی کردستان از عراق می کند، بلکه واقعاً به دنبال طرح تجزیه طلبانه تشکیل کشورکردستان- مرکب از کردستان های عراق، سوریه، ایران و ترکیه- است.

مسعود بارزانی در ۳ تیر ۱۳۹۳ در گفت و گوی با کریستین امانپور گفت که عراق در حال تجزیه است و اینک بهترین لحظه برای مردم کردستان برای تصمیم گیری جهت استقلال کردستان است، و در عین حال، کردها مسئول تجزیه عراق نیستند. او گفته است که مسأله استقلال کردستان را در دیدار با جان کری- وزیر امور خارجه آمریکا- نیز مطرح کرده است. به گزارش رویترز، شیمون پرز و سخنگوی وزارت خارجه اسرائیل تجزیه عراق و تشکیل کشور کردستان را حتمی به شمار آورده و گفته اند که اسرائیل آن را به رسمیت خواهد شناخت . نتانیاهو هم از تشکیل کشور مستقل کردستان و تجزیه عراق حمایت به عمل آورده است. مسعود بارزانی هم گفته است که شهرهایی چون کرکوک را که اخیرا فتح کرده اند، دیگر باز پس نخواهند داد.[مسعود بارزانی اعلام کرده که در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۷ رفراندوم استقلال کردستان را برگزار خواهد کرد ].

دولت آمریکا و برخی از دولت های اروپایی ارسال سلاح به کردستان عراق را آغاز کرده اند. این عمل، به طور طبیعی موضع تجزیه طلبانه کردها به رهبری مسعود بارزانی را تقویت خواهد کرد.[آمریکا با تکرار همین عمل در سوریه و مجهز کردن کردهای آن کشور به سلاح های سنگین، تجزیه سوریه را هم عملی می سازد].

این در حالی است که دولت آمریکا به وعده های خود در سال ۲۰۱۱ به دولت عراق عمل نکرد.آمریکا وعده داده بود فرودگاه نظامی شهر بلد را بازسازی کند، اما نکرد. قرار بود ۳۶ جنگنده F-16 به عراق تحویل دهد،اما فقط یک فروند برای آموزش در ایالت آریزونا در اختیار آنان گذاشت.دولت عراق گفته بود که حدود ۱۵۰ تانک M1 عراق خراب هستند، برای این که پیمانکاران آمریکا این کشور را ترک کرده اند.

جنگنده های اف ۱۸ و پهپادهای آمریکا ده ها عملیات علیه مواضع داعش در اطراف سد موصل انجام دادند و پس از عقب نشینی آنان سد به دست کردها افتاد. هنوز مناطق زیادی از عراق در کنترل داعش قرار دارد و چشم انداز روشنی برای حفظ تمامیت ارضی عراق وجود ندارد.

[آمریکا شاهد رشد داعش بود و از آن استقبال می کرد؛ چون آن را ضد بشار اسد به شمار می آورد. جان کری خطاب به رهبران اپوزیسیون روسیه گفت : "روسیه وارد [سوریه] شد چون داعش در نیرومند تر شدن بود. داعش در حال تهدید دمشق و مسائل دیگر بود. به این دلیل بود که روسیه وارد[سوریه] شد چون دولت داعش[در دمشق ] را نمی خواست، و [به همین دلیل] اسد را حمایت کرد. ما [نیز] در حال مشاهده داعش بودیم، و می دیدیم که در حال رشد است و [دولت] اسد را تهدید می ‌کند. ولی‌ تصور ما این بود که ما می توانیم [رشد داعش را] را مدیریت کنیم، به طوریکه [وقتی‌ داعش خیلی‌ نیرومند شد] اسد مجبور به مذاکره شود. [حال] به جای این که اسد مذاکره کند، پوتین از او حمایت می ‌کند"].

چه باید کرد

رایان کراکر ، ویلیام لوئرز سفیر پیشین آمریکا در ونزوئلا و چکسلواکی پیشین و مدیر پروژه ایران، و توماس پیکرینگ، معاون سیاسی وزارت امور خارجه آمریکا در سال های ۲۰۰۰ - ۱۹۹۷ و سفیر آمریکا در سازمان ملل در سال های ۱۹۹۲- ۱۹۸۸ در مقاله‌ای در واشنگتن پست به ضرورت توافق هسته ای ایران و آمریکا و منافع مشترک این دو کشور در رویارویی با گروه های تروریستی اسلام گرا و حل مسائل منطقه پرداخته اند. آنها اذعان کرده اند که کشورهای حوزه خلیج فارس به طور پنهانی از گروه های افراطی سنی حمایت کرده و به منازعه فرقه ای با شیعیان دامن زده اند. سپس نتیجه گرفته اند: " برای غرب پشتیبانی از جنگ علیه دولت اسد، و همزمان با آن جنگ علیه "دولت اسلامی" بی معناست. بشار اسد "شر" است، ولی در این مورد، بی‌ تردید شرش از داعش کمتر است".

آمریکا اگر بی ثباتی بلند مدت، تغییر مرزهای جغرافیایی و میلیون ها کشته و زخمی و آواره ناشی از آن را در منطقه به زیان منافع ملی خود می داند، می تواند از طریق همکاری با ایران به ثبات منطقه کمک رساند. آمریکا برای ثبات و صلح در افغانستان و عراق و سوریه به همکاری ایران به شدت احتیاج دارد. مطابق نظرسنجی دانشگاه مریلند، ۶۱ درصد آمریکایی ها خواهان همکاری کشورشان با ایران برای مقابله با داعش هستند.

نامه پرزیدنت اوباما به آیت الله خامنه ای همین هدف را دنبال می کرد. داعش، جبهه نصرت و دیگر گروه های تروریستی اسلام گرا، "منافع مشترک" برای ایران و آمریکا پدید آورده اند.

نهایی کردن توافق هسته ای و همکاری عملی در مبارزه با گروه های تروریستی می تواند راه صلح در سوریه را بگشاید.لابی های قدرتمند اسرائیل و عربستان سعودی، دولت های اسرائیل و عربستان،نیروهای افراطی داخل ایران و آمریکا،به شدت مخالف نهایی کردن توافق هسته ای هستند.اما اوباما و حسن روحانی باید بر همه اینها فائق آیند.اگر توافق هسته ای به سرعت نهایی شود، راه صلح در افغانستان و عراق و سوریه هم گشوده خواهد شد. به عنوان مثال،آمریکا و ایران می توانند در جهت برقراری آتش بس،آغاز مذاکرات مخالفان و رژیم اسد، و برگزاری انتخابات آزاد با مشارکت همگان و تحت نظر سازمان ملل همکاری کنند. لغو شدیدترین تحریم های تاریخ که علیه کشوری وضع شده، توسط آمریکا، مهمترین امتیازی است که ایران را به همکاری در همه زمینه ها خواهد کشاند.

اگر نیروهای افراطی دولت اوباما را مجبور به حمله نظامی به نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی سوریه کنند،بی ثباتی ناشی از نابودسازی دولت، به همه منطقه سرایت کرده و منفعت آن نصیب گروه های تروریستی اسلام گرا خواهد شد. توافق آمریکا و ترکیه برای آموزش ۲ هزار "شورشی معتدل سوری" در ۱۵۰ کلیومتری جنوب آنکارا، یعنی درس نگرفتن از تجربه سال های گذشته.

ایرانی که منافع منطقه ای اش تضمین شود، راهگشای برگزاری انتخابات آزاد تحت نظارت سازمان ملل برای رفتن اسد خواهد شد. همانگونه که به رفتن مالکی در عراق کمک کرد. اما گویی همه (روسیه، چین، اسرائیل، ترکیه، کشورهای عربی حوزه خلیج فارس) منافع خود را در دشمنی ایران و آمریکا می بینند. ولی درست برعکس، دوستی ایران و آمریکا، به سود طرفین و کل منطقه تمام خواهد شد.

تضمین تمامیت ارضی موجود کشورها، شرط لازم فائق آمدن بر ناامنی و گسترش تروریسم در منطقه و جهان است. بدون امنیت، توسعه و دموکراسی ای در کار نخواهد بود. دموکراسی و حقوق بشر نیز محصول حمله نظامی به کشورها نخواهد بود. متحدان دیکتاتور، بزرگترین مزرعه رویش نیروهای تروریستی بنیادگرا را به وجود آورده اند. مواجهه آمریکا با نقض حقوق بشر توسط رژیم های استبدادی جمهوری اسلامی و متحدان منطقه ایش هم باید یکسان باشد.

[اضافه شده جدید: هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ در طول رقابت های ریاست جمهوری دائماً تجاوز نظامی به عراق را اشتباه می خواندند. با این تفاوت که هیلاری بابت حمایت از حمله به عراق پوزش خواهی می کرد و ترامپ ادعا می کرد که از اول هم مخالف حمله به عراق بوده است. ترامپ می کوشید تا پیدایش داعش را به گردن باراک اوباما و هیلاری کلینتون بیندازد. اما دموکراتها پاسخ می دادند که اولاً: دولت بوش به عراق حمله نظامی کرد، نه دولت اوباما. ثانیاً: دولت بوش قرارداد خروج نظامیان آمریکایی از عراق را با دولت آن کشور امضا کرد، نه دولت اوباما.

ترامپ استراتژی "تغییر رژیم" به روش های نظامی توسط دولت آمریکا را رد می کرد. ترامپ می گفت :"پرزیدنت اوباما و هیلاری کلینتون نباید تلاش می کردند که در لیبی‌ دموکراسی بسازند، و یا رهبری سوریه را تغییر دهند و از سرنگونی حسنی مبارک در مصر حمایت کنند". می گفت آمریکا بابت این سیاست ۶ تریلیون دلار در خاورمیانه به هدر داده است بدون این که هیچ دستاوردی داشته باشد.

دونالد ترامپ عربستان سعودی را بارها- بابت نقض حقوق بشر و حمایت از گروه های تروریستی چون داعش- محکوم کرد. ترامپ گفت: "عربستان سعودی هیچ چیز نیست مگر بلندگو[ی تروریست ها]، قلدر، و ترسو. این ها پول دارند، ولی‌ شهامت ندارند". یا گفت : "عربستان سعودی به داعش پول می دهد". اما وقتی قدرت را در دست گرفت، بودجه نظامی را به شدت افزایش داد و از بودجه های آموزشی و تأمین اجتماعی و بیمه ها کاست. قرارداد ۱۱۰ میلیارد دلاری با عربستان سعودی امضا کرد و رکس تیلرسون گفت ترامپ برای ایجاد اتحاد عربی علیه ایران به عربستان می رود. و ترامپ هم سخنرانی بسیار تندی علیه ایران در عربستان ایراد کرد. وقتی داعش به تهران حمله کرد و ۱۷ نفر را به شهادت رساند و ۵۰ نفر را زخمی کرد، ترامپ آن را پیامد منطقی رفتارهای ایران قلمداد کرد. گویی خشنود است که نیرویی که با متحدانشان ساخته اند، به ایران حمله کرده است.

دینا روراباکر ، نماینده جمهوری خواه کالیفرنیا، در ۱۸ خرداد ۹۶ در جریان یک جلسه استماع درباره حزب الله لبنان در کنگره آمریکا که با کارشناسان سخن می‌ گفت، با اشاره به حملات روز قبل داعش به تهران، رو به حاضران در جلسه کرد و گفت: "شاید این فکر بدی نباشه که آمریکا از سنی‌هایی که به حزب الله و شیعه‌های دشمن ما حمله می‌کنند، حمایت کنه، این فکر خوبی نیست؟". او پس از طرح این اظهار‌نظر با پاسخ یکی از کارشناسان حاضر در جلسه روبرو شد که گفت: "این حملات از سوی داعش صورت گرفته و ما نباید به هیچ وجه از آن حمایت کنیم و باید آن را محکوم کنیم". با وجود این، روراباکر برای توجیه حمایتش از اقدامات تروریستی داعش علیه ایران، با ذکر مثالی گفت: "مثلا می‌ دانستیم که جوزف استالین که آدم بدی بود و هرگز نباید با او همکاری می‌ کردیم، اما با وجود اذعان به بد بودنش برای از پای درآوردن هیتلر... شاید بد فکری نباشه که اجازه دهیم گروه‌های رادیکال اسلامی به جان هم بیافتند". در پاسخ به این اظهار نظر هم یکی دیگر از کارشناسان حاضر در جلسه گفت: "این یعنی حمایت از داعش. ما باید داعش را نابود کنیم".

دنیای غریبی است. سران هر دو حزب جموری خواه و دموکرات که رهبران آمریکا بوده اند، اذعان کرده اند که در تولید گروه های تروریستی چون القاعده، طالبان، داعش ، و...؛ خود و متحدانشان مستقیماً نقش داشته اند. اما با همان کشورهای تروریست پرور، علیه ایران اتحاد تشکیل می دهند. گویی قدرتمندترین کشور جهان هم قصد ندارد از اشتباهات خود درس بیاموزد. به همین دلیل می بینیم که دونالد ترامپ و اعضای دولتش، نتانیاهو و برخی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، آشکارا از تشکیل اتحاد ضد ایرانی سخن می گویند و آن را پیگیری می کنند. وزیر خارجه ترامپ هم با تحریف تاریخ، خلیج فارس را "خلیج عربی" می خواند. آیا با توجه با ‏دستورالعمل ١٨ اوت ١٩٩٤ سازمان ملل در مورد الزام استفاده از نام خليج فارس در تمام اسناد، انتشارات و اظهارنظرها؛ استفاده وزیر خارجه آمریکا از عنوان جعلی "خلیج عربی" پرسش برانگیز نیست؟

ایران ستیزی و آمریکا ستیزی واقعیتی مسلم است. "ستیز" در مواردی چون غرب ستیزی، آمریکا ستیزی، ایران ستیزی، یهودستیزی، اسلام ستیزی، بهایی ستیزی، و...؛ باید به معنای واحدی به کار رود. در غیر این صورت مدعیان گرفتار یک بام و دو هوایی و به کارگیری معیارهای دوگانه خواهند شد. نقد هیچ دولت و دینی به معنای ستیز با آن دولت و دین نیست. اگر نقد دولت های آمریکا و اسرائیل، آمریکا ستیزی و اسرائیل ستیزی قلمداد شود، نقد دولت ایران هم ایران ستیزی باید به شمار رود. اگر نقد یهودیت و مسیحیت و بهائیت، یهودستیزی و مسیحیت ستیزی و بهائیت ستیزی است، نقد اسلام هم اسلام ستیزی است. "ستیزان" به دنبال نابودی یک موجودیت هستند. آمریکا ستیزان، ایران ستیزان، اسرائیل ستیزان، یهودیت ستیزان، بهائیت ستیزان، اسلام ستیزان، افراد و گروه ها و دولت هایی هستند که به دنبال نابودی موجودیت دیگری هستند. یعنی به دنبال نابودی کشوری چون ایران یا آمریکا هستند. همان گونه که بهائی ستیزان به دنبال نابودی بهائیان هستند و نازی ها به دنبال نابودی یهودیان بودند. بهایی ستیزان به روش های سیستماتیک به دنبال نابودی بهائیان بوده و هستند.

متأسفانه برخی افراد و گروه ها از مفاهیمی چون غرب ستیزی، آمریکا ستیزی، ایران ستیزی، بهایی ستیزی، و...به عنوان دشنام برای حذف ناقدان و منکوب کردن آنان استفاده می کنند. هر فرد و گروهی که از این اصطلاحات به عنوان دشنام حذف کننده استفاده نمی کند، باید به روشنی توضیح دهد که اولاً: "ستیز" را به چه معنایی به کار می برد؟ ثانیاً: همان معنا را در تمامی موارد یاد شده به معنای واحدی به کار می برد، نه دبل استاندارد. آیا وقتی جیمی کارتر، برژینسکی، هیلاری کلینتون، جو بایدن، جان کری، دونالد ترامپ و مقامات ارشد سازمان CIA نقش مستقیم دولت آمریکا و متحدانش در ساختن گروه های تروریستی چون طالبان، القاعده و داعش را گزارش می کنند، "آمریکاستیز" و "غرب ستیز" اند؟ آیا وقتی ایرانیان از نقض سیستماتیک حقوق بهائیان توسط رژیم جمهوری اسلامی سخن می گویند، "ایران ستیز" اند؟

به جای تخاصم و ستیز ایران و آمریکا، این دو کشور باید به تفاهم دست یافته و بر مبنای منافع مشترک و ملی شان، به بالاترین سطح روابط دوستانه دست یابند. این همان هدف موجهی است که ایران ستیزان و امریکا ستیزان با آن مخالفند].

آدرس کانال تلگرام اکبر گنجی: https://telegram.me/ganji_akbar

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

کلیه مطالب رسیده و منتشر شده، معرف دیدگاه شخصی نویسندگان است