همسر بئاتریس اوره مامور اداره مرزبانی بود و در سال ۲۰۱۰ در اثر ابتلا به سرطان درگذشت. خانم اوره گفته است که همسرش به حزب راستگرای جبهه ملی گرایش داشت که با پذیرش مهاجران خارجی در فرانسه مخالف است هر چند به خاطر وضعیت شغلی خود، نمی‌توانست گرایش سیاسی خود را آشکار کند.

بئاتریس اوره در حمایت از این حزب به فعالیت پرداخت، اما ظاهرا نگرش این زن فرانسوی در نتیجه یک بازدید تصادفی از اردوگاه "جنگل" تغییر یافت و باعث شد به جای مخالفت با پناهجویان و مهاجران، برای بهبود وضعیت آنان فعالیت کند. در جریان فعالیت در همین اردوگاه بود که با یک مرد ایرانی به نام مختار آشنا شد که به مسیحیت گرویده و می‌گفت از بیم آزار، از کشورش گریخته بود.

هنگامی که بئاتریس اوره با مختار آشنا شد، این پناهجوی ایرانی و چند نفر دیگر در اعتراض به شرایط اردوگاه لبهایشان را دوخته بودند و تصویر آنان به طور گسترده در رسانه‌های خبری جهان منتشر شد.

بئاتریس اوره گفته است که مختار به محض دیدن او پرسید که آیا مایل است برایش یک فنجان چای بیاورد و این سوال او را تکان داده است. خانم اوره احساس خود به مختار را "عشق در یک نگاه" توصیف کرده است. از آنجا که پناهجوی ایرانی به زبان انگلیسی آشنایی داشت و خانم اوره به فرانسه صحبت می‌کرد، این دو با استفاده از مترجم گوگل با هم صحبت می‌کردند.

فیلمسازان خواستار ساخت فیلمی براساس کتاب "کاله، عشق من!" شده‌اند

اردوگاه جنگل در سال ۲۰۱۶ بسته شد اما هنگامی که اردوگاه دایر بود، اکثر ساکنان آن امید داشتند به نحوی خود را به بریتانیا برسانند. سرانجام خانم اوره با پولی که مختار و دو نفر دیگر از پناهجویان در اختیارش گذاشته بودند قایقی به مبلغ هزار یورو خرید و سه پناهجو نیز با استفاده از آن عازم بریتانیا شدند. در مسیر عبور از دریا، بدنه قایق شکاف برداشت و سرنشینان آن توسط امدادرسان بریتانیایی نجات یافتند و سرانجام توانستند اجازه پناهندگی در بریتانیا را کسب کنند.

در صورتی که دادگاه اتهامات مطرح شده علیه بئاتریس را وارد بداند، ممکن است او را به حبس تا ده سال محکوم کند.

بئاتریس اوره ماجرای عشق خود به مرد ایرانی و کمک به او برای عبور از مرز را در کتابی به نام "کاله، عشق من!" منتشر کرده و گفته می شود که چند فیلمساز برای گرفتن اجازه ساخت فیلم از روی این کتاب با او تماس گرفته‌اند.