110 روز از زلزله کرمانشاه گذشت و همچنان دو هزار خانواده بدون کانکس هستند
آفتاب یزد - مریم مرادی
زمین‌لرزه خانمان‌سوزی که با بزرگی 7.3 ریشتر چند هزار نفر از هم‌وطنانمان در غرب کشور را آواره کرد، باعث شد تا بار دیگر پس از جنگ تحمیلی و دفاع جانانه آنها از ایران اسلامی ساکنان این مناطق طعم گس آوارگی و غم از دست دادن عزیزانشان را بچشند. اما این درد با بی‌خیالی مسئولان و سرمای شدید هوا چون نمکی بر زخم آنها دو چندان شد. بدون تردید زندگی در سرمای زیر صفر درجه و در چادر کار آسانی نیست، چادرهایی که در مقابل سرمای شدید هوا آسیب پذیرند و تنها راه حل مسئولان برای این مردم مظلوم، کشیدن پلاستیک بر روی آنها بوده است. حالا شدت سرما از یک طرف و گردو غبار، وزش باد، بارش برف، باران و آبگرفتگی چادرها هم از طرف دیگر قوز بالا قوز شده و زندگی را به کام آنها تلخ کرده است.
به وعده‌ها عمل نشد
روزهای اول این اتفاق تلخ، مسئولان قول‌هایی برای تامین کانکس و اسکان موقت مردم زلزله زده دادند. مثلا محمد باقر نوبخت، سخنگوی دولت از اختصاص 6590 میلیارد ریال تسهیلات و 2810 میلیارد ریال کمک بلاعوض به خانوارهای زلزله‌زده کرمانشاه خبر داد.
اما تاکنون چه اندازه به وعدههای داده شده در خصوص مردم زلزله‌زده عمل شده است؟ با اینکه مسئولان می‌گویند ما کمک کرده‌ایم اما اگر سری به این مناطق بزنید با وضعیت اسفناک مردم برای استفاده از سرویس بهداشتی و حمام در آنجا رو‌به‌رو می‌شوید. شاهدان عینی و خیرینی که به این مناطق رفته‌اند می‌گویند: «سرپل ذهاب به شهر فلزی تبدیل شده، به بخشی از مردم کانکس داده نشده و حتی برخی چادر هم ندارند. سرپل ذهاب شهر مظلومی است. شاید زلزله برای مردم شهرهای دیگر تمام شده باشد، اما برای مردم اینجا تازه شروع شده است. وضعیت اسکان مردم خوب نیست. جالب است که مردم اینجا دست به کار شده و با نی کپر ساخته‌اند. مردم به شدت از وضعیت و کمک دولت و نهادهای مربوطه ناراضی بوده و توسط نیروهای مردمی پشتیبانی می‌شوند. در برخی جاها به حدی وضعیت بهداشتی بد است که دست‌های بچه‌ها ترک خورده، شپش و عفونت ادراری در حال گسترش است. حتی از چهار سرویس بهداشتی چند صد نفر استفاده می‌کنند.»
بهانه برای ندادن کانکس
پیش‌تر هم حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، نماینده مردم اسلام آباد غرب در مجلس شورای اسلامی از عمل نشدن به وعدههای مسئولان و نارضایتی مردم گفته بود: «در شرایطی که در فصل سرما و برف و بوران هستیم هنوز اسکان موقت زلزله‌زدگان و نصب کانکس‌ها تمام نشده است.
تنها ۱۵۰۰ کانکس از سوی خیرین مردمی به مناطق فرستاده و نصب شده است. قرار بود روزانه ۴۰۰ کانکس نصب شود که این اتفاق رخ نداده و مردم از این روند ناراضی هستند.»
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
هیاهو برای شش میلیارد!
این هیاهوها برای تامین نکردن کانکس مورد نیاز مردم زلزله‌زده غرب کشور درحالی است که حداقل قیمت خرید یک کانکس چهار متری ساده بدون سرویس بهداشتی و حمام سه میلیون و 300هزار تومان و کانکس شش متری، چهار میلیون و 200هزار تومان تمام می‌شود. یکی از شرکت‌های سازنده این کانکس‌ها که آنها را به مناطق زلزله‌زده ارسال می‌کند، معتقد است که کانکس‌های ارسالی بدون حمام و سرویس بهداشتی بوده و ساخت آنها باید جدا انجام شود که قیمت هر کابین آن دو میلیون و دویست هزار تومان است.
حالا با یک حساب سرانگشتی و یک ضرب و تقسیم ساده می‌توان گفت برای تامین کانکس مورد نیاز این دو هزار خانواری که نماینده مجلس به آن اشاره کرد حداقل به حدود شش میلیارد و 600 میلیون تومان بودجه نیاز است(بدون حساب هزینه ساخت حمام و دستشویی).
اما نکته غم‌انگیز ماجرا زمانی است که بخواهیم درآمد نفتی کشور را با این مبلغ مقایسه کنیم. امسال برای درآمد نفتی کشور پیش‌بینی 41میلیارد دلاری از فروش نفت و میعانات را داشته‌ایم و این شش میلیارد بودجه برای ساخت کانکس در مقابل آن بسیار بسیار ناچیز است. برای کشوری مانند ایران که با وجود منابع غنی نفت و گاز در رتبه هجدهم میان کشورهای ثروتمند دنیا و رتبه دوم در منطقه قرار دارد جای تاسف است که مردم آن در چنین وضعیتی رها شده و مسئولان در فضای مجازی مشغول نامه‌نگاری، پاسخ و رقابت با یکدیگرند.
