- حسین موسویان با حرف رمز «از خودگذشتگی» پیشنهاد استعفای دولت و برگزاری انتخابات زودرس را داده.
- امنیتی‌های سابق و بخشی از سپاه، آستین‌های خود را برای روی کار آوردن دولت نظامی بالا زده‌اند.
او در بخشی از این مصاحبه گفته «من تردید ندارم که عربستان و اسرائیل به‌دنبال کشاندن پای آمریکا به حمله نظامی به ایران هستند اما استراتژی فعلی ترامپ هم ورود به تقابل نظامی با ایران نیست.»
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که «به نظر شما ایران هم‌اکنون چه رویکردی را باید در قبال ترامپ در پیش بگیرد؟ مدارا تا اتمام دوره یا اقدام فعالانه برای فعال کردن لابی‌‌های داخل آمریکا؟» توضیح داده «تجربه برجام نشان داد که کشور ما با این شرایط داخلی، ظرفیت تصمیمات بزرگ و بن‌بست‌شکن را ندارد. برجام تصمیمی بود که همه ارکان نظام آن را تصویب کردند با وجود این، از روز اول مذاکره‌کنند‌گان متهم به خیانت شدند تا جایی که در راهپیمایی روز قدس امسال، عده‌ای آقای دکتر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی را خائن خواندند.»
موسویان ادامه داده «صادقانه بگویم هر تصمیم مهم در مناسبات منطقه‌ای و جهانی، نیازمند یک وضع داخلی منسجم و هماهنگ است. در حالی که ایران با تهدیدات فوق‌العاده منطقه‌ای و بین‌المللی مواجه است، جناح‌های سیاسی در داخل سال‌هاست که مشغول بریدن سر یکدیگر هستند و هر جناحی هم با بدترین تهمت‌ها و توهین‌ها، گناه مشکلات کشور را گردن دیگری می‌اندازد.»
بخشی از این مصاحبه که در داخل ایران «جنجالی» شده به این توصیه‌ی موسویان بر می‌گردد که وی در ادامه گفته «برای ایجاد اجماع و وحدت داخلی نیاز به درک درست از شرایط داخلی و خارجی کشور، فداکاری و ازخودگذشتگی است. با این وضع، مشکلات اقتصادی فعلی مردم و منافع کلان ملی کشور ۲ قربانی اصلی اختلافات فعلی جناح‌های سیاسی داخلی هستند. بزرگان نظام باید قبل از هر چیز دراین مورد چاره‌اندیشی کنند؛ حتی به قیمت یک خانه‌تکانی اساسی در دولت یا حتی استعفای دولت فعلی و برگزاری انتخابات زودرس، زیرا استمرار وضع فعلی تا ۲ سال دیگر، ممکن است موجب لطمات غیرقابل جبران شود.»
به این ترتیب وی ظاهرا حسن روحانی و دولت‌اش را به عنوان «قربانی سوم» پیشنهاد می‌کند تا شاید نظام جمهوری اسلامی بتواند با گذشتن از روی نعش این دولت، خودش را نجات دهد!
در همین زمینه: گفتگوی موسویان با روزنامه همشهری، پیشنهاد استعفای دولت و برگزاری انتخابات زودرس
سیاسیونی که ناف‌شان را با دروغ بریدهاند
حسین موسویان دیپلمات نزدیک به حسن روحانی که در دورهی ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد متهم به جاسوسی هستهای شد از آن دسته سیاسیون فراوانی است که ناف‌شان را با دروغ بریدهاند و به قول معروف یک رودهی راست در شکم‌شان نیست و سابقه نشان داده برای دادن آدرس غلط از دروغبافی هیچ ابایی ندارد. برای نمونه او در همین مصاحبه با روزنامه همشهری از بحرانهای داخلی ایران زیر فشارهای شدید آمریکا و مشکلات اقتصادی مردم و اختلافات جناح‌های سیاسی داخلی و لزوم چاره‌اندیشی بزرگان نظام سخن گفته اما ۱۲ اردیبهشت حدود یک ماه و نیم پیش در مقالهای در رویترز خلاف همه اینها را گفته بود.
یک ماه و نیم پیش: اوضاع جمهوری اسلامی گل و بلبل است!
وی در بخشی از مقالهاش در رویترز ادعا کرد «زورگویی به ایران نتیجه معکوس خواهد داشت» و «این تصور ترامپ که میخواهد از راه اعمال فشار، جمهوری اسلامی را تسلیم خواسته‌های خود کند اشتباه است و نباید با این گمان باشد که ایران آسیب‌پذیر بوده و در تنگناست». موسویان برای اثبات دلیل خود حتی دست بر شاخصهای اقتصادی هم گذاشت: «[...] علیرغم تصور برخی در واشنگتن، شاخصههای اقتصاد ایران قوی است. تولید سرانه ناخالص ملی ایران در سال گذشته ۱۱٪ بوده و قیمت فعلی نفت هم حدود ۷۰ دلار است. از نظر سیاسی هم مشارکت ۷۲٪ مردم ایران در انتخابات اخیر ریاست جمهوری نشانه مهمی است»!
حالا در یک ماه و نیم گذشته چه اتفاقی افتاده که موسویان به تقلید از رهبری یک پشتک ۱۸۰درجه‌ای زده است؟! آیا فقط در همین مدت عرصه بر جمهوری اسلامی چنان تنگ شده که وی با توصیه به «خانه‌تکانی اساسی» و «استعفای دولت» و «برگزاری انتخابات زودرس»، به عنوان یکی از حامیان پر و پا قرص دولت روحانی فرش را از زیر پای حسن روحانی می‌کشد و به همان نقطهای می‌رسد که پیش از او محمود احمدی‌نژاد و اسفندیار رحیممشایی که امروز در زندان است پیش از وی رسیده بودند؟! با این تفاوت که احمدی‌نژاد التزاماش به خامنهای را ظاهرا به فراموشی سپرده اما جماعت اصلاحطلب همچنان خود را زیر سایه و عبای او میبینند.
در سوم اسفند ۱۳۹۶، احمدی‌نژاد در نامهای خطاب به علی خامنهای نوشت «برگزاری فوری و آزاد انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی، البته بدون مهندسی شورای نگهبان و دخالت نهادهای نظامی و امنیتی و آزاد گذاردن مردم برای انتخاب، یک ضرورت فوری است» و اصلاحطلبان او را متهم به توهین به رهبر جمهوری اسلامی و تشویش اذهان عمومی کردند و خواستار برخورد نهادهای امنیتی و قضایی با وی شدند.
نقشه برای حسن روحانی
احمدینژادیها اصرار میکردند روحانی استعفا دهد و اصلاحطلبها ادعا میکردند رد پای درخواست استعفای روحانی در مشهد است و آن را به ابراهیم رییسی نسبت میدادند اما به تدریج از داخل جناح اصلاحطلب ساز استعفای روحانی کوک شد و سعید حجاریان از مهرههای امنیتی نظام در گفتگویی با عنوان «برای روحانی چه خوابی دیدهاند؟» در روزنامه اعتماد که مدیر مسئول آن الیاس حضرتی از فرماندهان پیشین سپاه است زمزمه‌هایی در بارهی برگزاری انتخابات زودرس و روی کار آمدن دولت نظامی کرد و همزمان در خارج از ایران افرادی مثل هوشنگ امیراحمدی از مدافعان جمهوری اسلامی در واشنگتن در این شیپور دمید و در داخل بعضی روزنامههای اصلاحطلب از جمله شرق به تحقق این «خواب» پیوستند.
نکته اینجاست که در میان اصلاحطلبان، جریانهایی به سپاه نزدیک و نزدیکتر میشدند که رد پای کارگزارانیها از جمله محسن هاشمی رفسنجانی، حسین مرعشی، سعید لیلاز و محمد قوچانی در بین آنان به چشم میخورد. دُم خروس این جریان زمانی پیدا شد که شرکت هواپیمایی ماهان تبدیل به یکی از بزرگترین بنگاههای اقتصادی کارگزارانیهای سپاه در انتقال نیرو و مهمات به سوریه با هواپیماهای تجاری شد. این روند همچنان ادامه دارد و در این میان سر امثال مصطفی تاجزاده بیکلاه مانده و دائم نسبت به روی کار آمدن دولت نظامی هشدار میدهند. در واقع باید تاکید کرد که بخشی از اصلاحطلبان بودند که بر اساس منافع شخصی و گروهی خود، تنور «دولت با تفنگ» سپاه را داغ دیده و نان خود را فوری به آن چسباندند و به دامان امثال قاسم سلیمانی غلتیدند.
چرا حالا موسویان در گفتگو با روزنامه همشهری (پرتیراژترین روزنامه امروز ایران) از استعفای روحانی و انتخابات زودرس صحبت کرده؟ پاسخ چندان دشوار نیست. این روزنامه حدود یک سال است که به دست تیم کارگزارانیها افتاده؛ همانهایی که طرح استعفای روحانی را مطرح میکنند.
در صورت تحقق چنین سناریویی آن وقت بیراه نیست اگر گفته شود روحانی مار در آستین پرورش داده و از همانهایی ضربه خواهد خورد که حتی تا همین امروز هم به ظاهر در کنارش هستند. ولی در چنین شرایطی راهکار روحانی چه خواهد بود؟ پاسخ روشن نیست، او هفتههاست سکوت کرده و آخرین خبرها حکایت از آن دارد که ظاهرا برای استراحت به همراه واعظی رییس دفترش به تلهکابین توچال رفته‌اند!
با نسخهای که کارگزارانیها و سپاه نوشتهاند و طرح برگزاری انتخابات زودرس احتمال رویکار آوردن یک دولت نظامی قوت گرفته است؛ البته نه در لباس یک سردار نظامی بلکه یک نظامی بیلباس که بتوان وی را در مسیر منافع خود حرکت داد؛ مثلا علی شمخانی دبیر فعلی شورای امنیت ملی یا کسی مثل محسن هاشمی رفسنجانی که در قضیه انتخاب شهردار تهران عملا دست در دست سپاه گذاشت.
