ایرنا - اگر جام جهانی روسیه تنها یک درس را به ما آموخته باشد، آن درس این است که در اختیار داشتن مالکیت توپ دیگر قانون فوتبال نیست؛ در واقع قانونی که روزگاری تنها راه رسیدن به افتخار جهانی بود به نظر به میانبری برای حذف زودهنگام از رقابت‌های بزرگ تبدیل شده است.
خبرگزاری رویترز در تحلیلی به قلم «توبی دیویس» نوشت: پس از آنکه تیم ملی اسپانیا در جام جهانی ۲۰۱۰، با در اختیار داشتن مالکیت توپ آن هم تقریبا به صورت نامحدود، جام را بالای سر برد اصلی نوین در دفترچه اصول پذیرفته شده فوتبال وارد شد: «توپ را تسخیر کن تا پیروز شوی».
این نوع بازی، سبک غالب تیم تحت هدایت «ویسنته دل بوسکه» نیز بود؛ تیمی که با پاس‌های مترونومیک و جابجایی‌های زیاد، قهرمانی یورو ۲۰۱۲ را برای اسپانیایی‌ها به ارمغان آورد؛ سبکی خاص که صدای مخالفان آن به شکلی پراکنده و معدود به گوش می‌رسید. در واقع سایر سبک‌هایی که پاسکاری‌های بی‌شمار و کشنده را شامل نمی‌شد به زباله‌دان تاریخ فوتبال انداخته شد. این در حالیست که اگر بخواهیم به شواهد بیشتری برای موفقیت این سبک بازی اشاره کنیم، می‌توانیم به بارسلونای «پپ گواردیولا» برگردیم، کسی که تیم کاتالانیا را برای مدت چند سال در صدر بهترین تیم‌های جهان قرار داد.
با این حال، سه تیم اسپانیا، آلمان و آرژانتین که در جام جهانی روسیه بیشترین درصد مالکیت توپ را به خود اختصاص داده بودند، همگی پیش از رسیدن به جمع ۸ تیم پایانی، با جام «وداع» کردند. اسپانیا در مجموع چهار بازی مرحله گروهی و یک بازی مرحله حذفی به طور میانگین ۶۹ درصد مالکیت توپ را در هر بازی در اختیار داشت و بر اساس آمار فیفا، در آخرین بازی خود در مرحله حذفی مقابل روسیه بالاترین میزان مالکیت را با ۷۵ درصد به نام خود ثبت کرد، رکوردی که نه فقط منجر به گل و افتخار نشد بلکه موجب گردید کاروان این تیم پس از تقلای فراوان همچون موجودی سالخورده، مبهوت از اینکه «تیکی‌تاکای» محبوب‌شان دیگر هیچ کارآیی نداشته و کوچک‌ترین آزاری را برای حریفان ایجاد نمی‌کند؛ سرنوشت خود را به ضربات پنالتی سپردند.
تیم ملی آلمان به عنوان مدافع عنوان قهرمانی وارد روسیه شد اما به رغم در اختیار داشتن مالکیت توپ با میانگین ۶۷ درصد در هر بازی، با ۲ شکست و یک پیروزی مذبوحانه، آن هم در دقایق تلف‌شده بازی، روسیه را ترک کرد. در این بین، آرژانتین تنها تیمی بود که در سه بازی مرحله گروهی جنگندگی بیشتری از خود به خرج داد و در مرحله حذفی با میانگین ۶۴ درصد مالکیت توپ در ۴ بازی خود، به دستان فرانسه مقتدر حذف شد. فرانسه تنها با ۴۱ درصد مالکیت توپ، با نتیجه ۴ - ۳ پیروز شد و اگر در اختیار نداشتن مالکیت توپ را برخلاف روال معمول، نوعی رکورد در نظر بگیریم؛ اروگوئه در جدال با پرتغال از این حیث برتر محسوب می‌شود.
در واقع پیروزی ۲ - ۱ شاگردان «اسکار تابارز» با ۳۹ درصد مالکیت توپ، بیشتر از اینکه شبیه قاپیدن و گل زدن باشد، به یک نقشه بازی تمام و کمال شباهت داشت. تابارز در اظهار نظری گفت: «تصور غلط و البته غالب اینگونه است که مالکیت بالای توپ منجر به ایجاد موقعیت‌های زیاد گلزنی می‌شود؛ در حالی که حتی اگر مالکیت توپ را نیز در اختیار نداشته باشید از طریق روش‌های مختلف می‌توانید خود را به حریف تحمیل کنید.
با این حال، شاید خیلی زود باشد که ناقوس‌ها برای مرگ فوتبال مبتنی بر مالکیت که همچنان طرفداران موفق و پر و پا قرص زیادی دارد به صدا در آید؛ اما با توجه به آمار سرمربیان دستکم در جام جهانی می‌بایست برای تحقق رویاهای یک ملت، به دنبال راه بهتری باشند.
