شفقنا- سمانه معارف وند؛ پس از جهش قیمت ها به خصوص در بازار ارز و طلا و همچنین گرانی هایی که بخشی از مردم را تحت فشار قرار می دهد، جمعی از حوزویان نیز در راستای حمایت از مردم تجمعاتی برگزار کردند. در هفته های گذشته گروه هایی از حوزویان مشهد و تهران و چند روز پیش مجموعه ای از حوزویان قم با تجمعی اعتراض آمیز نسبت به عدالت اقتصادی و وضعیت معیشت مردم ابراز نگرانی کردند.
این تجمعات مانند بسیاری از تجمعات دیگر با شعارهایی همراه بود و حاضران طبق رسم همیشگی علاوه بر انتقادهای کلامی، پلاکاردهایی نیز به دست داشتند که بر روی آن شعارهایی با مواضع مختلف به چشم می خورد مانند «برجامیان برگردید، مطیع رهبر گردید»، «ملت ما نجیب است وزیر به فکر جیب است»، «گرچه جیب ها خالیه روحیه ها عالیه»، «دروغ میگن جنگ میشه، فریب میدن همیشه»، «بنی صدرها همیشه فرصت فرار ندارند»، «این گفته امام است، مذاکره حرام است»، «محصل انگلیس مذاکره کلید نیست»، «نه برجام نه ۲۰۳۰ لعنت به انگلیسی»، «طلب کار علی شدند، آنان که خود ابوموسی اشعری را انتخاب کردند».
اما در میان همه نوشته ها یک شعار موضع بسیار متفاوتی دارد که اتفاقاً حرف و حدیث های بسیاری را به همراه داشت و آن شعار حاشیه ساز «ای آنکه مذاکره شعارت استخر فرح در انتظارت» بود.
این شعار در نظر اول مخاطب را به گذشته ارجاع می دهد و در مورد مرگ ناگهانی آیت الله هاشمی رفسنجانی شبهاتی را تازه می کند. چرا که گمانی زنی ها در مورد فوت آقای هاشمی پس از لحظه فوت تا به امروز همچنان ادامه دارد و علت فوت برای بخشی از مردم به صورت یک معما باقی مانده است بنابراین می توان گفت که طراحان خواسته یا ناخواسته با چنین شعاری شک و تردیدی که در ذهن مردم وجود داشت و شاید در گذر زمان کمرنگ شده بود را دوباره پر رنگ کردند؛ نشانه آن هم زمزمه هایی است که مجدداً در مورد علت اصلی فوت آقای هاشمی رفسنجانی در سطح جامعه شنیده می شود.
این شعار از نظر سیاسی دارای ادبیاتی تهدیدآمیز است و شخص رییس جمهور را مورد خطاب قرار می دهد که اگر به مذاکره با آمریکا تن دهد به سرنوشتی خطرناک همچون غرق شدن در استخر مبتلا خواهد شد! منطقا این شعار در نزد بسیاری صرفا یک تهدید سیاسی تلقی نشده و یک تهدید امنیتی نیز دانسته می شود که متوجه شخص رییس جمهوری یعنی دومین مقام کشور است که اتفاقاً لباس روحانیت نیز بر تن دارد. به هر حال از این شعار اینگونه تعبیر می شود که طراحان شعار، شخص دوم کشور را مورد تهدید قرار می دهند و در صورت اصرار به مذاکره، او را به مرگ حواله دادند.
فراموش نکنیم تجمعی که از سوی حوزویان باشد از منظر گفتمان فرهنگی و مذهبی نیز مورد توجه قرار می گیرد و استفاده از شعاری که در مفهوم آن تهدید سیاسی و امنیتی تا سر حد مرگ تداعی می شود نشان دهنده نوعی گفتمان منتسب به حوزه و مذهب است که خشونت فیزیکی را تجویز و تجدید می کند.
در اظهارنظرها قطعاً نمی توان همه حوزویان را در یک گروه و جریان دید و شرکت کنندگان در این مراسم را نیز نمی توان یک دست دید و نباید یک پلاکارد را به همه ی تجمع و تجمع کنندگان تسری داد.
در این حال، آنچه مسلم است اینکه این گروه از تجمع کنندگان خوب است مراقب باشند به دامان فضاهای خشن و افراطی گرفتار نشوند. روحانیت بخشی از نظام فرهنگی و مذهبی جامعه است و ورود آن به مواردی که شبهه دارد، تبعاتی از جمله «بی اعتمادی مردم نسبت به نهاد روحانیت»، «اتهام به سیاسی بازی در میان روحانیون»، «نفوذ افراد خارجی در میان روحانیون»، «کمرنگ شدن نفوذ روحانیون در میان مردم» و «عدم استقلال فکری روحانیت» را به همراه خواهد داشت. همچنان که اعلام اعتراض مسئولانه و غیر حزبی به مشکلات اقتصادی و نگرانی از مسائل معیشتی مردم و هم دردی با مردم و مطالبه از دولت و حکومت برای ایفای بهتر مسئولیت قطعا از وظایف روحانیت بوده و به ارتقاء منزلت روحانیت منتهی خواهد شد.
