رادیو اسرائیل، یک روز پس از آن که حسن روحانی با رئیس جمهوری فرانسه تماس تلفنی برقرار کرد و از او خواست به یاری ایران بشنابد و به این کشور در فروش نفت کمک کند، وزارت خارجه فرانسه به شرهوندان آن کشور و به ویژه دیپلمات ها و بازرگانان توصیه کرد که تا حد امکان، از سفر به ایران خودداری ورزیند.
ظاهرا دلائل بسیاری برای صدور چنین دستوری از جانب وزارت خارجه فرانسه برای دیپلمات ها و بازرگانان وجود دارد که برخی از آن ها مستقیما با تحریم های آمریکایی و خروج کمپانی های بزرگ فرانسوی از ایران می باشد. ولی در همان حال، دولت فرانسه بیم دارد که عوامل وابسته به رژیم ایران بخواهند شهروندان فرانسوی را در تهران به گروگان بگیرند و به موازات آن به عملیات تروریستی بیشتری در خاک فرانسه دست بزندد.
در ماه های اخیر، صنایع اتومبیل سازی فرانسه، همکاری گسترده خود را با حکومت اسلامی ایران تقریبا به طور کامل متوقف ساخته است. این رویداد صدها میلیون دلار به اقتصاد رژیم ایران آسیب می رساند و یکی از بزرگترین صنایع کشور را می خواباند و ده ها هزار کارگر بیکار می شوند.
علاوه بر این، کمپانی فرانسوی توتال که تنها امید رژیم ایران برای بهره برداری از ذخایر گاز در خلیج فارس و ناحیه موسوم به پارس جنوبی بود، نقش بر آب می شود. این توقف فعالیت، سالیانه چند میلیارد دلار به حکومت ایران آسیب مالی وارد می سازد.
یکی از بزرگترین ضربه های اقتصادی دیگر، قطع پروازهای شرکت ارفرانس به ایران بود که هفته پیش اعلام گردید.
فرانسه در ماه گذشته صحنه توطئه حکومت اسلامی ایران برای اجرای یک توطئه تروریستی بود. ماموران رژیم ایران در بلژیک دستور گرفته بودند بمبی را در همایش سالیانه سازمان مجاهدین خلق در فرانسه منفجر سازند. این زن و شوهر بازداشت شدند.
هم زمان یک دیپلمات حکومت ایران در سفارت آن کشور در اتریش، توسط مقامات اطلاعاتی آلمان بازداشت شد و متهم گردید که مواد منفجره را برای اجرای این توطئه، در اختیار آن زن و شوهر قرار دا داده بود.
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل فاش ساخت که نهادها اطلاعاتی این کشور بودند که یافته های خود را در اختیار دولت های آلمان، بلژیک و فرانسه قرار دادند تا خنثی کردن این توطئه تروریستی میسر گردد.
آگاهان سیاسی می گویند که انتشار دستور وزارت خارجه فرانسه به دیپلمات ها و بازرگانان فرانسوی که به ایران سفر نکنند، ضربه دیگری بر روابط خارجی رژیم ایران محسوب می شود که در سراسر جهان یک دوست و یا هم پیمان واقعی، جز حزب الله لبنان و سازمان تروریستی حماس ندارد.
آیا جناح تندرو در ایران، نه تنها می کوشد دولت حسن روحانی را براندازد، بلکه قصد دارد او را به دادگاه بکشاند و چنان خوار و ذلیلش سازد که ناچار گردد از صحنه سیاسی کنار رود.
این پرسش از روز گذشته (سه شنبه) و هنگامی مطرح شد که شماری از نمایندگان خواستار گردیدند که برخی عملگردها دولت حسن روحانی و شخص وی به قوه قضائیه اِرجاع شود تا اگر آن ها جرمی مرتکت بشده باشند، مورد محاکمه و مجازات قرار گیرند.
در هیچ کشور دنیا سابقه ندارد که پارلمان بخواهد رئیس قوه اجرائیه را با این اتهام که در اجرای وظایف خود کوتاهی کرده و یا وظایف خود را به خوبی انجام نداده به دادگاه فرستاده شود. ساده ترین اقدام قانونی در چنین موردی، رای عدم اعتماد به دولت موجود و برانداختن آن است.
البته علی لازیجانی از انتقال خواسته های آن نمایندگان به قوه قضائیه خودداری ورزید و اعلام داشت که چنین خواسته ای قانونی نیست و قابل اجرا نمی باشد. ولی خود این اقدام آن نمایندگان، هشداری به حسن روحانی بوده که اگر بر خلاف جهت گروه تمامیت خواه گامی بردارد، از نظر سیاسی نابود خواهد شد و حتی به عنوان یک تبهکار، ممکن است راهی زندان شود.
مطرح شدن خواسته های این نمایندگان، یک هفته پس از آن صورت گرفت که شماری از آخوندها و طلبه در مدارس دینی، با به راه انداختن تظاهرات، به روحانی هشدار دادند که اگر از خط جناح تمامیت خواه منحرف شود، مرگ در انتظارش خواهد بود و او نیز همانند هاشمی رفسنجانی، رد استخر فرح جان خود را از دست خواهد داد.
همچنین این واقعیت که حسن روحانی پیش از حضور در مجلس، دیداری با علی خامه ای داشته، می تواند بسیار معنی دار باشد.
به گفته آگاهان، خامنه ای حسن روحانی را احضار نکرده بود که به او قوت قلب بدهد و بگوید که نباید در برابر اقدام نمایندگان مجلس، اعتماد به نفس را از دست بدهد، بلکه خامنه ای در این دیدار به روحانی هشدار داده که مبادا در پاسخ های خود به اعتراض های نمایندگان، این استدلال را مطرح سازد که بحران اقتصادی ایران، در درجه اول از سیاست های رنج می برد که توسط خود خامنه ای به اجرا گذاشته شده و بازگشت تحریم ها از جانب ایالات متحده و خروج شرکت های بازرگانی از اسرائیل را به دنبال داشته و موجب بی اعتمادی مردم به پول ملی شده است.
روحانی در بخشی از سخنان خود که رسانه های همگانی در ایران جرات نکردند بر آن انگشت بگذارند، از جمله گفت که بسیاری از افراد به علت تحریم ها، امید خود را نسبت به فردای ایران از دست داده اند.