مرتضی اسماعیل‌پور - کیهان لندن - با اوج‌گیری سرکوب بهاییان در ایران و بازداشت گسترده آنان در شهرهای مختلف از جمله تهران، اصفهان، شیراز و تبریز، فعالان حقوق بشر نگران وضعیت حقوق شهروندی پیروان این دین هستند.
بنا بر خبرهای موثق طی ماه‌های اخیر دست‌کم ۱۰۰شهروند بهایی در ایران بازداشت شده ومورد بازجویی قرار گرفته‌اند.
شهروندان بهایی عمدتا به صورت دسته‌جمعی بازداشت و تحت پیگرد مقامات قضایی و امنیتی قرار می‌گیرند. دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی با رصد ایرانیان بهایی به محض اطلاع از جمع شدن آنان در یک مکان، اقدام به بازداشت و بازجویی آنها می‌کند.
۶ امرداد امسال ۲۴ شهروند بهایی صرفا به دلیل حضور در یک مراسم مذهبی در باغی در شیراز توسط مأموران امنیتی بازداشت شدند که اکثرا زیر ۱۸ سال سن داشتند. این بازداشت یادآور دستگیری‌های گروهی گسترده در شیراز است که بارها صورت گرفته است.
تنها در یک هفته گذشته دست‌کم ۲۸ شهروند بهایی در شهرهای مختلف بازداشت و ۱۴ شهروند بهایی در دادگاه‌های انقلاب اسلامی با احکام سنگین زندان روبرو شده‌اند. از جمله بازداشت‌های اخیر مربوط به بازداشت گروهی ۱۸ بهایی در اصفهان است.
ماموران وزارت اطلاعات پس از بازداشت بهاییان به دلیل حضورشان در کلاس آموزش سلامت، آنان را مورد بازجویی قرار داده و ۱۵ تن از این افراد همان شب پس از بازجویی آزاد شدند اما سه شهروند بهایی به نام مژگان خوشحال (میزبان جلسه) و فرید امینی و نسرین خواجه از تاریخ پنجشنبه ۲۴ آبان تا ۲۸ آبان تحت بازجویی بود‌ه‌اند و پس از چهار روز با وثیقه آزاد شده‌اند.
دو روز پس از بازداشت بهاییان در اصفهان ماموران وزارت اطلاعات تبریز شش شهروند بهایی در این شهر را بازداشت کرده و تحت بازجویی قرار دادند که هنوز خبری از آزادی آنان نیست. بهاییان بازداشتی عبارتند از کامبیز میثاقی، شهریار خداپناه، فرزاد بهادری، مونیکا علیزاده، خیرالله بخشی و شبنم عیسی‌خانی که پس از تفتیش خانه‌های آنها به دفتر وزارت اطلاعات منتقل شدند.
یک روز پس از این دستگیری‌ها نیز شهرزاد نظیفی از قهرمانان و مربیان موتورکراس کشور در مسیر پیست موتورسواری بازداشت شد و به مدت ۵ ساعت خانه‌ی این ورزشکار بهایی مورد تفتیش قرار می‌گیرد. یک فرد نزدیک به این خانواده بهایی در همین رابطه به کیهان لندن می‌گوید: «هنوز اتهامی به خانواده اطلاع داده نشده اما دخترشان نورا نراقی و پسرشان مرات نراقی و یا همسرشان بارها به دلیل عقاید و باورهای مذهبی دچار مشکل شده بودند و پیشتر نیز از سوی حراست وزارت مورد سوالاتی قرار گرفته بودند.»
شهرزاد نظیفی تنها شهروند بهایی ساکن تهران در موج سرکوب بهاییان طی هفته اخیر نبوده و سه شهروند بهایی دیگر به نام فرید اسماعیلی، سپیده کشاورز رهبر و عدالتی نیز پس از تفتیش خانه‌هایشان بازداشت و به زندان اوین منتقل شده‌اند.
دیگر شهروند بهایی بازداشت شده طی روزهای اخیر چراغعلی احمدی از اعضای فعال جامعه بهایی قائمشهر (شاهی) است که در روز سه‌شنبه ۲۹ آبان توسط مأموران امنیتی وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان «کچویی» ساری منتقل شده است. این شهروند بهایی که تا کنون چندین بار بازداشت شده است در سال ۱۳۸۷ به مدت ۱۰ماه زندانی بود.
از دیگر موارد سرکوب و آزار شهروندان دگراندیش بهایی در ایران احکام صادر شده از سوی دادگاه انقلاب در خصوص ۱۲ بهایی است. پیمان باقری فرزند ناصر باقری و برادر فائز باقری در گفتگو با کیهان لندن درباره احکام زندان ۳سال و ۹ماه برادر و پدر خود می‌گوید: «برادرم در زمان بازداشت ۱۷ سال سن داشت و این احکام در حالی صادر می‌شود که صرفا به قصد آزار و اذیت خانواده ما بوده است.»
فریبا اشتری مادر پیمان باقری که به تازگی پس از دو سال محکومیت به دلیل بهایی بودن و عضویت در تشکیلات بهایی از زندان یزد آزاد شده یکی دیگر از اعضای خانواده ناصر باقری است که توسط دادگاه انقلاب به زندان محکوم شده بود.
پیمان باقری درباره دلایل اتهامات پدر و برادرش از سوی دادگاه انقلاب می‌گوید: «پدر و برادرم به همراه تعدادی دیگر از بهاییان جوان و نوجوان دور هم جمع می‌شدند و کتاب دینی می‌خواندند و ماموران وزارت اطلاعات قبلا هم بدون حکم قضایی وارد منزل ما شده بودند اما در تاریخ ا۱۲ اسفند ۹۴ پس از وارد شدن به منزل پدر را بازداشت می‌کنند و همراه او برادر ۱۷ ساله‌ام را نیز بازداشت می‌کنند و می‌برند.»
پیمان باقری در ادامه درباره نحوه بازداشت پدر و برادر خود به کیهان لندن می‌گوید: «پس از هجوم به منزلمان، وسایل خانه را تفتیش کردند و بلافاصله آنها را به اداره اطلاعات یزد منتقل کردند که در آنجا ۱۵ روز در سلول انفرادی بودند و بازجویی شدند. برای بازجویی به آنها چشم‌بند می‌زدند و آنها را رو به دیوار نگه می‌داشتند تا همراه با فشار روحی بازجویی شوند. در نهایت نیز پس از بازجویی به مدت ۴ماه در زندان مرکزی یزد بودند که و بعد با قرار وثیقه ۵۰۰میلیون تومانی آزاد شدند و حالا باز به زندان محکوم شده‌اند.»
به گفته پیمان باقری، پدر وی ناصر باقری به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۹ماه حبس محکوم شده و فائز برادرش به اتهام «داشتن و پخش عکس‌های دستکاری شده از مسئولان نظام» دو سال و به اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس در مجموع به ۳ سال زندان محکوم شده است.
روحان ایمانی نیز در همین دادگاه به اتهام تبلیغ علیه نظام از طریق عضویت در تشکیلات بهایی به ۹ماه حبس محکوم شده است. روحان ایمانی ساکن کرمان است اما دادگاه وی در یزد برگزار شد و در زمانی که توسط ماموران وزارت اطلاعات در سال ۱۳۹۴ بازداشت شد او را به اداره اطلاعات یزد منتقل کردند.
از دیگر شهروندان بهایی محکوم به زندان میترا بدرنژاد و فرج‌الله بنگاله هستند که در شعبهه دوم دادگاه انقلاب اهواز به اتهام «عضویت در تشکیلات بهایی» هر کدام به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند. این دو شهروند بهایی در حالی به اتهام عضویت در تشکیلات بهایی به زندان طولانی محکوم شده‌اند که مقامات جمهوری اسلامی بارها ادعا کرده‌اند که «بهاییان از حقوق شهروندی در ایران برخوردار هستند». محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی حتی در نشستی در ایالات متحده مدعی شد که «بهایی بودن در ایران جرم نیست»!
بازداشت و احکام قضایی علیه شهروندان بهایی در ایران با واکنش گسترده‌ای از سوی کاربران فضای مجازی روبرو شده از جمله در مورد پرونده ۹شهروند بهایی ساکن بهارستان اصفهان. یک منبع موثق در رابطه با احکام سنگین این ایرانیان بهایی به کیهان لندن گفته است: «احکام مربوطه از سوی قاضی علی دیانی رییس شعبه یک دادگاه انقلاب اسلامی صادر شده و این افراد به دو اتهام عضویت در تشکیلات غیرقانونی بهایی و همچنین تبلیغ علیه نظام محاکمه شده‌اند. در این دادگاه میلاد داوران، افشین بلبلان، فرهنگ صهبا، انوشه راینه، علی ثانی و سهام آرمین به ۶ سال حبس و بهاره سبحانیان، سپیده روحانی و فوژان رشیدی هر کدام به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند که مجموعه‌ای احکام ۴۸ سال حبس است.»
خبر مربوط به احکام بهاییان اصفهان با تمرکز بر احکام یک زوج بهایی تازه ازدواج کرده همراه بوده و بسیاری از کاربران نسبت به حکم ایرانیان بهایی از جمله میلاد دادوران و فوژان رشیدی که مجموعا به ده سال حبس محکوم شده‌اند اعتراض کرده‌اند.
آرش از کاربران فعال توییتر در این رابطه می‌گوید: «۶ سال برای قاضی دو کلمه است، ولی برای میلاد و فوژان که تنها یک و نیم ماه از عروسیشان می‌گذشت و باید الان بهترین لحظات عمرشان را تجربه کنند، هر ثانیه‌اش هزاران سال طول خواهد کشید.»
اما آنچه برخورد نظام جمهوری اسلامی با بهاییان را متفاوت نسبت به دیگر موارد نقض حقوق‌بشر در ایران می‌کند عمق کینه‌ورزی و نفرت‌پراکنی علیه بهاییان در ایران است.
مقامات جمهوری اسلامی و نهادهای مذهبی در ایران به راحتی علیه بهاییان موضع‌گیری کرده و عناوین ناپسندی را علیه آنان استفاده می‌کنند.
شدت برخوردها به حدی است که حتی دانش آموزان خردسال بهایی نیز مورد حمله و آزار روحی قرار می‌گیرند.
بنا بر آمار منابع حقوق بشری هر ساله بیش از ۱۰۰ شهروند بهایی از ادامه تحصیل محروم می‌شوند و مقامات قضایی و امنیتی مانع از کسب درآمد بهاییان در ایران می‌شوند؛ بهاییان را دستگیر و زندانی می‌کنند و حتی به درگذشتگان و آرامگاه‌های آنها نیز بی‌حرمتی می‌شود.
به باور فعالان حقوق‌بشر رویکرد جمهوری اسلامی در برخورد با بهاییان ایران «سیاست تنبیهی» در مقابله با «فشار مجامع بین‌المللی و سازمان ملل» است. فشار رژیم علیه بهاییان همزمان با قطعنامه پیشنهادی کانادا در محکومیت نقض حقوق بشر در ایران است که با ۸۵ رای مثبت در مقابل ۳۰ رای منفی و ۶۸ رای ممتنع به تصویب سازمان ملل رسیده است. در بخش‌هایی از این قطعنامه به نقض حقوق و آزادی بیان و آزادی مذهب و عقیده به صراحت اشاره شده است.
