آقای منشه امیر در نوشته‌ای (۱) به دو نکته مهم اشاره کرده‌اند که جا دارد به آن‌ها بیشتر پرداخته شود.
۱ ـ ایشان به درستی اندرزی داده‌اند که مفهومش این است که آزادیخواهان و مخالفان حکومتِ تبهکار اسلامی، بیش از آن که در اندیشه برخورد با یکدیگر باشند، اتحاد و یکپارچگی را در دستور کار خود قرار داده و از درگیری با یکدیگر خود داری کنند. چه خوب بود اگر چنین می‌شد ولی شوربختانه این خواسته نیک با وضع کنونیِ آن چه بنام اپوزیسیون حکومت خوانده می‌شود، همخوان نیست. اگر ساده و بی پبرایه گفته شود، نخستین گیر و گرفتاری این است که هر کسی خود را "رهبر" و بنا به گفته آقای منشه امیر"فرمانده" می‌داند و هر روز تئوری‌های تازه‌ای به میان آورده می‌شودکه به اندازه سالی نوری از وضعیت امروز جامعه ایران بدور است و گونه‌ای کپی برداری سهل انگارانه از کشورهای پیشرفته اروپایی است که جز سردرگمی بیشتر در اپوزیسیون و سودِ حکومت، فایده دیگری ندارد؛ راه رسیدن به هدف همچنان تاریک و پُر از ناهمگونی است. من نمی‌خواهم از کسی یا گروهی نام ببرم زیرا "دانا را اشارتی کافی است"!
ـ دومین گیر و گرفتاری در برون مرز، عدم پیوند درست، هم اندیشی و همراهی با کنشگران و کوشندگان درون ایران است که نگارنده بارها بر نقش تعیین کننده آنان به ویژه جوانانِ کوشا، پویا و اندیشه ورز در آینده ایران تاکید داشته است. کوشندگان زن و مردی که شمار زیادی از آن‌ها سال‌ها زندان، سختی و شکنجه را پشت سر نهاده و در درون آتش هستند. نگارنده به شدت مخالف طرح هایی است که یک سویه، بدون شور، هم اندیشی و همراهی با مبارزان بسیار رنج و سختی کشیده درون ایران، بخواهداز بیرون از خاک ایران، به ویژه با تکیه بر نیرویی بیگانه برای آینده مردم ایران برنامه ریزی کند. نگارنده یک بار دیگر بر اهمیت پیوند کوشندگان در برون مرز با مبارزانِ آزادیخواهِ دمکرات منش، خواهان جدایی دین از حکومت و دولت و باورمند به آزادی اندیشه و رای مردم در ایران، تاکید دارد.
۲ ـ مورد دوم جنگ سایبری و نیرنگ بازی‌های حکومت برای ایجاد شکاف و درگیری در بین نیروهای گوناگون مخالف خود است. این روند کار همیشگی حکومتِ تبهکار اسلامی بوده است و همگی با این شیوه‌ها آشنا هستیم. از شایعه پراکنی، تهمت و دادن نسبت‌های دروغ و ناروا وسیله جاسوسان خود به مخالفان تا درست نمودن وب سایت‌های قلابی با نام ونشان فرد، گروه یا سازمانی و انتشار خبرهای نادرست و دست کاری شده در آن‌ها. نمونه همآن که آقای منشه امیر در باره خود نوشته است و یا ده‌ها نمونه‌های دیگری چون خبر‌ها، عکس‌ها، برنامه‌های قلابی که در باره مبارزان درون میهن و یا در باره بانوی مبارز و افشاگر مسیح علی نژاد و... در برون مرز درست و منتشر کرده‌اند.
نتیجه چهل سال حکومت!
بانو شکوه میرزادگی نیز در مقاله خود (۲) به موضوع مهم و تأسف انگیزی اشاره داشته است. "رفتار زشت و نامناسب" شماری ایرانیان که از ایران برای دیدن مسابقه فوتبال به امارات رفته بوده‌اند در سنجش با رفتار ایرانیانی که از کشورهای دیگر به آنجا سفر کرده‌اند. این تنها نمونه کوچکی از همآن "سقوط اخلاقی" است که نگارنده بارها و بارها بر آن تاکید داشته است. چرا این تاکید؟ زیرا بدون بررسیِ درستِ وضع اجتماعی و فرهنگی ایران امروز پس از چهل سال حکومت زور، دروغ، ریا و غارت آخوندها و دنبالچه‌های آنان، که رد پاهای ویرانگر خود را بر جامعه و مردم نهاده است، هیچ برنامه‌ای به سرانجام درست نخواهد رسید مگر با برنامه ریزی‌ای درست با توجه به وضع نگران کننده اجتماعی برای دگرگونی‌های گام به گام با تکیه بر فراهم نمودنِ هر روز بیشتر زمینه‌های اعتماد عمومی، افزایش حس امنیت و آزادی! بنابر این:
ـ نگارنده همچنان تاکید دارد که در آغاز کار، می‌باید شورایی از کوشندگان درست کار، خوشنام و دلیر در درون و برون مرز، که هسته اصلی آن در ایران باشد، به وجود بیاید؛
ـ تجربه گذشته می‌باید به همه ما ایرانیان به ویژه جوانان آینده ساز ایران به خوبی نشان داده باشد که هرگز همه تخم مرغ‌ها را در سبد یک تن قرار ندهیم. مردم ایران و جوان ایرانی باید به خوبی از ارزش رأی خود آگاه باشند و برای هر تصمیمی اندیشه و مغز، نه تنها احساس، خود را بکار گرفته و بررسی و پژوهش کنند.
ـ آگاهی از تاریخ و چگونگی سیر رویدادهای گذشته و حال جامعه، نیاز به جستجو و کنکاش همیشگی، خواندن و بالا بردن درک خود دارد. تنها تکیه به گفته‌های دیگران که بیشتر بر داده‌های درستی استوار نیست، نه تنها گاه ره به گمراهی می‌برد که گونه‌ای سستی و تنبلی و تکیه همیشگی به دیگران را به وجود می‌آورد. ایرانی در ایران آینده اگر اهل پرسش، جستجو و اندیشه ورزی نباشد، در دنیای کنونی نمی‌تواند میهن و مردم خور را به جایگاه بایسته و شایسته‌اش برساند.
و تکرار همیشگی این نکته که ایران آینده باید با خردورزی، دستیابی به علم و دانش روز، با به خاک سپردن اندیشه‌های و اپس گرای گورستانی، سنتی و خرافه آخوندی، با شادی، شور، سرور و سرزندگی بر پای خود بایستد. رسیدن به هدف آسان نیست ولی امید هست!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زیر نویس:
https://news.gooya.com/2019/02/post-23078.php-۱
https://news.gooya.com/2019/02/post-23014.php -۲
