از دکتر سیروس امیری در مراسم برگذاشت فضل الله رضا در دانشگاه یو.سی.ال.ای گفتاری نقل شده که بر این حضور موثر صحه می‌گذارد: "کسی که پنج سال است استادیار است و کار علمی برجسته ای نکرده، نباید ارتقا یابد. ما باید اینجا یک دانشگاه بسازیم برای آینده ایران، نه مراعات حال واشخاص و دوستان" و یا "ما اینجا با جزوه می‌جنگیم. انبوهی از کتاب‌ها را دیده‌ام که جزوات مجلدند، بی آنکه مطلبی را تدوین کرده باشند".

دعوت از متخصصان و کنارگذاشتن نیروهایی که هیچگونه سمتی نداشتد و فقط حقوق‎بگیر بودند، کار بسیار مهمی بود که در آن زمان با شایسته‌سالاری راه را بر دانشوران جوان باز کرد. او با تاکید بر ضرورت قرار گرفتن در صف اول علم و فناوری جهان به عنوان لازمه وارستگی و آراستگی فردی و ملی ایرانیان، بر خردگرایی و بهره گیری از فناوری‌های روز در کنار پاسداشت سنت‌های ملی و توجه به فرهنگ به عنوان زیربنای استقلال کشورها در جهان امروز باور داشت.

پس از دوران ریاست در دانشگاه با عنوان سفیر و رئیس هیات نمایندگی ایران در سازمان جهانی یونسکو راهی پاریس شد. در دانشگاه سوربن به سمت استادی مشغول کار شد. و همزمان در برنامه های فشرده سیاسی علمی و ادبی مشارکت می کرد. که از جمله می توان به نوشتن صفحاتی از دانشنامه آمریکانا، و شرکت در کنفرانس‌های بین المللی اشاره کرد. او پس از پنج سال به سمت سفیر کبیر ایران در کانادا درآمد و با دانشگاه های مک گیل و کنکوردیا با سمت استادی همکاری کرد.

پرفسور رضا که خود از پایه‌گذاران نظریه‌ اطلاعات و ارتباطات در جهان است، تحقیقات گسترده‌ای در زمینه‌ مرتبط با این رشته انجام داده است. او در تئوری سیستم و کنترل اتوماتیک، مهندسی برق و مخابرات، تئوری شبکه‌هـای برق و تئوری انفرماسیون یکی از صاحبنظران بود. پرفسور رضا با خلق تئوری "انفرماسیون و مکاتب پیشرفته" در ریاضیات کاربردی و علوم وابسته‌ آن تحولی مهم به وجود آورد. این نظریه نه تنها او را بلندآوازه ساخت بلکه در اندک زمانی مورد استفاده دانشمندان در این حیطه قرار گرفت.

او علاوه بر نوشتن بیش از صد مقاله علمی، فصل‌هایی از چند کتاب و بخش هایی از دانشنامه آمریکانا و دانشنامه علوم و فناوری فیزیک، چهار کتاب به زبان انگلیسی دارد که سه کتاب آن از کتاب‌های مرجع در دانشگاه‌های دنیا هستند.

فضل‌الله رضا عقیده داشت استوارترین پیوند میان ایرانیان پراکنده در جهان همدلی فرهنگی و همزبانی است. او بیش از صد مقاله‌ فارسی در زمینه فرهنگ و ادبیات فارسی و دوازده کتاب دارد. از نوشته‌های آغازین او در جوانی می‌توان به هندسه علمی و عملی(۱۳۲۰)و راز آفرینش(۱۳۲۳) اشاره کرد. مجتبی مینوی درباره کتاب راز آفرینش می نویسد"نسخه ای را که برای بی‌بی‌سی رسیده بود، خوانده بودم، بار دیگر هم خواندم و حظ کردم. او مردی است بسیار مطلع و باسواد و با ذوق:. فضل‌الله رضا سال‌ها بعد نوشتن به زبان فارسی را با هدف حفظ هویت و زبان مادری‌اش "در زمانه ای که پناهگاه‌های معنوی و هنری فرهنگ سنتی، به خاطر شتاب اطلاعات و تکنولوژی در خطرند" ادامه داد.

مهم‌ترین دغدغه‌اش که در سال‌های ریاست دانشگاه شریف و تهران در او پدید آمده بود، نگرانی از غفلت قشر تحصیلکرده از فرهنگ باستان و شعر و ادب و هنر و توجه بیش از حد به ساخته و پرداخته‌های غرب به دلیل سلطه تمدن و تکنولوژی و فرهنگ آنان بود. کتاب ‌"پژوهشی در اندیشه‌های فردوسی" که در دو مجلد در سال‌های ۱۳۵۳، و ۱۳۶۹ به چاپ رسید این اندیشه را در خود دارد.

فضل‌الله رضا در پیشگفتار آن نوشته است: "در روزگار ما، فن‌آوری نیرومند و فرهنگ الکترونیکی پرشتاب باختر، مرزهای جغرافیایی کشورها را به سرعت در هم می‌شکند و سنت‌های فرهنگی کهن را به آسانی دگرگون می‌کند. از این رو توده‌ مردم جهان به نگرش‌های بازرگانی و اجتماعی بازار مصرف بیشتر گرایش پیدا می کنند. ناگزیر هویت ملی مردم ایران و فرهنگ والای پارسی زبانان پراکنده در جهان از این آلایش و آمیزش ناخوانده ایمن نخواهد ماند".

پرفسور فضل‌الله رضا را می‌توان از زمره افرادی دانست که همزمان هم در زمینه‌ علوم فرهیخته و پیشرو بودند و هم در عالم ادب و فرهنگ می‌نوشتند و علم و فرهنگ را جدا از یکدیگر نمی‌دانستند.