اظهارات روحانی، بیان‌گر این است که میان او و رهبر نظام تفاوت دیدگاه وجود دارد. سخنان اخیر رهبر هم این تفاوت را بیشتر از پیش نمایان‌ کرد. آیت الله خامنه‌ای، پس از سرکوب اعتراضات، شخصا پیش‌قدم شده و در غیاب روحانی و دولت، از تسلط نهادهای امنیتی بر اوضاع و خاموش شدن اعتراضات سخن گفت و از طرفدران نظام خواست تا در تأیید از نظام جمهوری اسلامی و محکوم کردن آشوب‌گران، دست به راه‌ پیمایی بزنند.

آنچه در بالا آمد، نشان می‌دهد که اکنون ایران از نگاه امنیتی در دشوار ترین حالت قرار گرفته و اوضاع کشور چنان آشفته و شکننده شده است که دیگر حکومت قادر به کنترل آن نیست؛ از همین جهت است که نهادهای امنیتی مدیریت بحران را به دست گرفته به دستور مستقیم آیت الله خامنه‌ای عمل می‌کند.

خامنه‌ای که نگاهش به اوضاع، همواره امنیتی می باشد، اکنون هم خواستار حل مشکلات از راه‌های امنیتی است. وی چند هفته پیش در سخنرانی که در دانشگاه افسری داشت، اعتراضات و نا آرامی‌های لبنان و عراق را نیز دسیسه دشمنان خارجی تلقی کرده و بر راه حل امنیتی تأکید ورزید.

اما چرا رهبر جمهوری اسلامی ایران، به جای استفاده از منطق گفت‌و‌گو و جستجوی راه‌حل‌های اجتماعی و اقتصادی، بر گزینه امنیتی پافشاری می‌کند؟ چرا وی گوش‌های خود را در برابر خواسته‌های برحق طبقات متوسط و فقیر جامعه که در اثر تحریم‌های آمریکا، با سخت ترین مشکلات اقتصادی و معیشتی دست و گریبان اند، بسته است؟

پاسخ این سؤال در سازوکارها و نحوه نگاه رژیم ایران به رویدادها، نهفته است. این رژیم عادت کرده است که همه امور را از دریچه ایدئولوژیک و از زاویه امنیتی، ببیند و هر صدای مخالف را دسیسه شیطانی و تهدیدی برای بقای خود بداند و از راه‌های امنیتی به خفه کردن آن بپردازد.

با توجه به همین ویژگی، نظام ایران، حتی اقدامات اصلاح‌گرانه سید محمد خاتمی رئیس جمهور سابق را نپذیرفت و خاتمی را که از فرزندان انقلاب و از ستون‌های اصلی نظام بود، به عنوان «رأس فتنه» خانه نشین کرده و اصلاح طلبان را که نقش برازنده در انقلاب داشتند، در زندان انداخت.

به همین ترتیب، سرکوب خونین جنبش صلح آمیز دانشجویی در سال ۱۹۹۸ توسط رژیم، ماهیت خشن و سرکوب‌گرانه این نظام را نمایان کرد و نشان داد که جز خشونت و ارعاب روش دیگری را برای حل معضلات اجتماعی سراغ ندارد.

این حقیقت در اعلامیه اخیر سپاه پاسداران به خوبی روشن است. سپاه پس از سرکوب معترضان گرانی بنزین، در اعلامیه‌ای اظهار داشت که برنامه‌ها و دسیسه‌های اشرار و مزدوران استکبار جهانی را خنثی و فتنه را با قدرت تمام خاموش کرده و در آینده نیز برای مقابله با هر اقدامی که امنیت و ثبات ملی را بر هم زند، آمادگی کامل دارد.

اما هرچه باشد، رویدادهای اخیر نشان داد که رژیم ایران به آسیب‌های سخت و عمیقی گرفتار شده که جبران آن ها در آینده نزدیک کاملا دشوار به نظر می‌آید.

اکنون مهم‌ترین نگرانی رژیم، شاید این باشد که زیر نام «حفاظت از نظام و انقلاب» زمینه را برای انتقال رژیم به یک رهبری جدید، فراهم سازد، صرف‌نظر از این که ایران بایستی چه هزینه های هنگفتی را برای این اقدام متحمل شود.