ایرج مصداقی ـ شب گذشته دکتر حبیبالله پیروی در اثر بیماری کرونا درگذشت. از آن‌جایی که وی پزشک و جراح عروق معرفی شده است، در فضای مجازی، مردمی که با گذشته‌ی او آشنا نیستند خبر مرگ او را با افسوس و آه منتشر می‌کنند.
او دست کمی از علی خلقی معاون رئیسی در دستگاه قضایی و یا نماینده مجلس و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس مدرسه علمیه مجتهدی یا فرزاد تذری یکی از اعضای سابق اطلاعات سپاه نداشت. او جنایتکاری بود در لباس پزشک.
دکتر حبیبالله پیروی تحصیلات پزشکی خود را قبل از انقلاب در دانشگاه ملی شروع کرد و در حدود انقلاب فارغ‌التحصیل شد. وی از دوستان نزدیک امیدوار رضایی برادر جنایتکار فرمانده سپاه پاسداران بود و پس از انقلاب وارد دوره دستیاری جراحی شد. پیروی یکی از حزب‌‌اللهی‌های شاخص دانشگاه ملی بود که نقش فعالی در انقلاب فرهنگی و سرکوب خونین پس از ۳۰ خرداد ۶۰ داشت.
مهم‌ترین جمله‌ای که همکلاسی‌های دوران دستیاری (رزیدنتی) از او نقل می‌کنند مربوط به دوران سیاه ۶۰ و آغاز سرکوب خونین نیرو‌های سیاسی است. در این دوران هر وقت استادهای جراحی به او می‌گفتند بیا سر عمل تا چیزی یادبگیری و یا از او می‌خواستند که در کلاس‌های آموزشی شرکت کند پاسخ می‌داد که: «دارم میرم منافق شکار کنم! یا باید برم منافق بگیرم»!
پیروی با به قدرت رسیدن خاتمی به واسطه‌ی نزدیکی‌ای که به این جناح از حاکمیت داشت در سال ۱۳۷۶ به ریاست دانشگاه شهید بهشتی رسید و تا پایان دوران خاتمی در این سمت باقی ماند. او مانند دیگر «اصطلاح‌طلب» های نظام، متخصص رنگ عوض کردن هم هست. در عکس‌های جدید وی خبری از ریش و سبیل نیست.
وی جزو بنیانگذاران بیمارستان عرفان است که ریاست‌اش با ولایتی است. اعضای خانواده‌ی وی ظاهراً در خارج از کشور زندگی می‌کنند و او سفرهای زیادی به خارج از ایران داشت.
"محمدعلی طاهری از کشور خارج شد"
آزار جنسی و ضرب و شتم خبرنگار سابق صداوسیما
