موضوع دیگر که در پیام رهبری و رییس‌جمهور اثری از آن یافت نمی‌شود به انتخابات اخیر مجلس بازمی‌گردد. انتخاباتی که سقوط مشارکت مردم در آن را شاهد بودیم و با سردی بی‌سابقه‌ای همراه بود. شاید از زاویه‌ای بتوان سخن نگفتن از این رویداد مهم سیاسی را نشانه‌ای از آن دانست که مقامات نظام با سکوت خود اعلام می‌کنند که پیام عدم مشارکت مردم در انتخابات را شنیده‌اند و در پی یافتن راه‌هایی برای جبران آن هستند اما از نگاهی دیگر می‌توان معنای این سخن نگفتن از انتخابات را عدم توجه کافی به معنای مشارکت اندک مردم و دلایل آن نیز دانست. برای پاسخ به این پرسش که کدام یک از این دو نگاه به سکوت در برابر مشارکت اندک در انتخابات به واقعیت نزدیک‌تر است باید منتظر ماند و سیاست‌های اعمالی نظام سیاسی در حوزه‌های مختلف را به نظاره و داوری نشست.

تحریم، موضوع دیگری است که با وجود اشاره‌هایی به آن در هر دو پیام آن طور که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته است. واقعیت این است که ریشه‌ی بسیاری از مشکلاتی که مردم در دو سال اخیر با آن دست و پنجه نرم کرده و می‌کنند به موضوع تحریم‌ها بازمی‌گردد. تحریم‌هایی که با خروج آمریکای ترامپ از برجام آغاز شد و با نبود برنامه‌ای مشخص برای رفع آن، هم‌چنان تداوم پیدا کرده است. بدیهی به نظر می‌آید که مقدمه و الزام تحقق «جهش تولید»، از میان برداشته شدن موانع ناشی از تحریم‌ها با تصمیمی بن‌بست شکن از جنس برجام خواهد بود.