العربیه - ظواهر امر نشان می‌دهد که گفته خواجه شیراز که فرمود: «چون پیر شدی حافظ از میکده بیرون شو» به یقین در مورد کلینت ایستوود، ستاره همیشه درخشان هالیوود، صدق نمی‌کند چرا که این ستاره کهنسال، در ایام پیری نیز درخشش و جذابیت و رونق خود را همچنان حفظ کرد و چه بسا بیش از گذشته!
روز ۳۱ مه ۲۰۲۰ مصادف بود با نودمین زاد روز یکی از چهره‌های موفق و پرسابقه هالیوود: کلینت ایستوود. او جوایز و افتخارات بیشماری در کارنامه خود دارد، از جایزه اسکار گرفته تا شیر طلایی ونیز و نخل طلایی کن.
ایستوود در سال ۱۹۳۰ در سانفرانسیسکو به دنیا آمد و تا سن ۲۱ سالگى مشغول تحصیل در مدارس مختلف بود. او در سال ۱۹۵۱ براى انجام خدمت سربازى وارد ارتش شد و پس از گذراندن این دوران از طریق یکى از دوستانش که فیلمبردار بود، با استودیو یونیورسال تماس پیدا کرد. او در پى بستن قراردادى با این استودیو در سال ۱۹۵۵ براى اولین بار در فیلمى درجه دو به اسم «فرانسیس در نیروى دریایى» نقشى جانبى را به عهده گرفت.
تلاش‌هاى بعدى او در هالیوود با ناکامى روبرو شد و ایستوود در پى سرخوردگى از هالیوود، همکارى خود را با تلویزیون آغاز کرد که حاصل این همکارى از جمله حضور در سریالى وسترن به اسم «روهاید» بود. ایستوود در سال ۱۹۶۴ راهى دیگر را در پیش گرفت و در ایتالیا دست به تلاشى تازه زد. او در همان سال با بازیگرى در فیلم معروف «به خاطر یک مشت دلار» به کارگردانی سرجو لئونه، کارگردان ایتالیایى، به شهرتى جهانى رسید.
در پى این موفقیت و در ادامه این فیلم، لیونه با استیوود دو فیلم دیگر به نام‌هاى «به خاطر چند دلار بیشتر» و «خوب، زشت، خشن» ساخت.
این سه‌گانه نه تنها در سراسر جهان فروشى درخور توجه داشت، بلکه راه را بر ژانر وسترن‌هاى ایتالیایى که به «وسترن اسپاگتی» شهرت یافتند، هموار کرد.
ایستوود در ۱۹۶۴ شرکت فیلم سازی «مالپاسو پروداکشن» را تاسیس کرد که از آن هنگام فیلم‌هاى او را تهیه کرده و می‌کند. او در سال ۱۹۷۱، قدم به عرصه کارگردانى گذاشت و اولین فیلمش را به اسم «میستى را برایم بنواز» ساخت که این فیلم در سینماهاى تهران تحت عنوان «یک بازى پلید: به نمایش درآمد.
ایستوود در آمریکا بیش از همه در نقش «دیرتى هرى» یا «هرى خبیث» در فیلمی به کارگردانی دان سیگل معروف شد، کارگاه پلیسى که در مبارزه با تبهکاران، هیچ حد و مرزى نمی‌شناسد و برای پیگرد و دستگیری آنها به خشن‌ترین شیوه‌ها متوسل می‌شود.
ایستوود در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادى در فیلم‌هاى گوناگونى بازی کرد که در چارچوب این فیلم‌ها، بیش از همه به عنوان «مرد عدالت و قانون» ظاهر شد. او در همان دهه ۱۹۸۰ میلادى کارگردانى چند فیلم را نیز به عهده داشت که همه آنها با فروشی نسبتا متوسط روبرو شدند.
نمایی از فیلم «ولگرد دشت‌های مرتفع»
کلینت ایستوود در نمایی از فیلم «سوار سرنوشت» که در سال ۱۹۸۵ به پرده‌ی سینماها راه یافت. ایستوود در این فیلم هم نقش‌آفرین بود و هم کارگردان نمایی از فیلم «پرنده» که درباره زندگی چارلی پارکر، نوازنده و موزیسین معروف موسیقی جاز است. این فیلم در سال ۱۹۸۸ اکران شد.
کلینت ایستوود بزرگترین موفقیتش را در سال ۱۹۹۲، با ساختن فیلم «بیرحم» کسب کرد. این فیلم وسترنی متفاوت بود که در ژانویه سال ۱۹۹۲ نه تنها جایزه گلدن گلوب براى بهترین کارگردانى را برای وی به ارمغان آورد، بلکه دو ماه بعد نیز سه جایزه مهم اسکار نیز دریافت کرد: جایزه بهترین کارگردانى، بهترین فیلم و بهترین جایزه نقش دوم مرد.
فعالیت‌هاى بعدى ایستوود چه به عنوان بازیگر و چه در مقام کارگردان همواره با موفقیت همراه بوده است، چه از لحاظ گیشه و چه از لحاظ استقبال منتقدان. کلینت ایستوود و مریل استریپ در نمایی از فیلم عاشقانه «پل‌های مدیسون کانتی».
در سال ۲۰۰۴ بود که کلینت ایستوود با فیلم «دختر میلیون دلاری» موفقیتی بزرگ را جشن گرفت. این فیلم از جمله جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای او به ارمغان آورد.
«گران تورینو» که کلینت ایستوود هم در آن نقش‌آفرینی کرده و هم کارگردانی آن را برعهده داشته نیز از آثار محبوب و موفق او شناخته می‌شود. ایستوود در بسیاری از فیلم‌های خود با دیدی انتقادی به نژادپرستی در ایالات متحده نگاه می‌کند. از تکرار این درونمایه در فیلم‌های ایستوود آشکار است که او بلای نژادپرستی را همچنان از آفت‌های جدی جامعه آمریکا تلقی می‌کند و برخورد با آن را ضروری می‌داند.
ایستوود خود می‌گوید: «من مایلم آینه‌ای در برابر جامعه آمریکا بگیرم تا تصویر واقعی خود را ببیند... دلم نمی‌خواهد فیلمی بسازم که فقط سرگرم‌کننده باشد، بلکه مایلم فقط به مسائلی بپردازم که از دلم برمی‌آیند. در هالیوود تمایل چندانی به ساختن فیلم‌های انتقادی وجود ندارد، چون چنین فیلم‌هایی فروش بالا ندارند، اما حاضرم به هر مشقتی تن بدهم تا برای فیلم‌هایی بودجه فراهم کنم که تماشاگر را به فکر وا دارند.»
کلینت ایستوود افزون بر جوایز اسکار و گلدن گلوب تا کنون جوایز مختلفى در جشنواره هاى معروف جهان از جمله در کن و ونیز دریافت کرده است. از بین آنها می‌توان به جایزه «شیر طلایى» جشنواره ونیز سال ۲۰۰۰ به خاطر یک عمر فعالیت هنرى اشاره کرد. ایستوود مجموعا هفت فرزند دارد. او در سال ۲۰۱۳ پس از ۱۷ سال زندگی مشترک از همسرش جدا شد.
فیلم «تک‌تیرانداز آمریکایی» که از آخرین کارهای کلینت ایستوود است، در آمریکا با بحث و جدل گسترده‌ای همراه شد و تماشاگران را به دو گروه موافق و مخالف تقسیم کرد. این فیلم برای عده‌ای تجلیل از دلیری و شجاعت یک سرباز امریکایی است، اما از نظر گروهی دیگر ستایش از سربازی کوته‌فکر است که هیچ برداشت روشنی از جنگ و خشونت ندارد.
ایستوود چند سال پیش در یکی از مصاحبه‌هایش با نشریه‌ی اشپیگل گفته بود: «من از بطالت و بیکاری بیزارم. عاشق فیلم ساختن هستم و نمی‌توانم به سادگی از آن بگذرم. مادرم در ۹۷ سالگی درگذشت. اگر من به او رفته باشم، هنوز توان و رمق کافی در بدنم هست.» اگر چه چند سالی از این گفت‌وگو می‌گذرد، اما به نظر نمی‌رسد که پیر پرتکاپوی هالیوود برغم گفته خواجه شیراز میلی به «خروج از میکده» هنر هفتم داشته باشد.
چرا نفوذ سپاه در مجلس مهم است؟
