نمی دانم اصطلاح «فیلم کردن»، در دورانِ حاضر هم به کار می رود یا نه ولی در زمان جوانی ما، وقتی کسی سرِ کار گذاشته می شد، به او می گفتیم «فیلم ات کردن!»
حالا حکایت اسراییل است و جمهوری نکبت، که اولی دومی را به شدت و به کرات فیلم کرده است و می کند و به نظر می رسد که بعد از این هم خواهد کرد!
نه! نمی خواهم از حکایت «سوله»های نطنز و اداره برق شیراز و کپسول های گاز پارچین و این ها برایتان حرف بزنم که هیچکدام شان کارِ اسراییل «نبود» و همه ی این ها «خودش منفجر شد»!
حالا من نمی دانم انرژی اتمی، که یک زمانی در آشپزخانه ی دختر شونزده ساله به کمک برادرش با کیت دو لامپی خریداری شده از خیابان لاله زار به دست می آمد چطور شده در داخل «سوله»ها و در کنار کپسول گازها تولید می شود! قدیم ها که سوله می گفتیم، یاد کارخانه ی دوغ آبعلی و تعمیرگاه ژیان و پیکاپ مهاری می افتادیم! این روزها انرژی اتمی را جمهوری اسلامی در سوله ها تولید می کند ظاهرا!
امروز می خواهم از یک «فیلم» واقعی و در اصل «سریال» واقعی صحبت کنم که اسراییل از عملیات اش در جمهوری اسلامی ساخته و بسیار هم سریال خوش ساخت و با حالی ست!
حتما تعریف سریال «تهران» را شنیده اید که تا امروز ۵ قسمت اش منتشر شده و بچه های تهرون هم هنوز اصل سریال بیرون نیامده، آن را زیر نویس کرده اند و به بازار عرضه کرده اند.
ابتدا باید به خوانندگان عزیز بگویم که این «سریال تهران» با آن فیلم خانم دایان کروگر که اسم اش «مامور عملیاتی» ست، دو تا چیز مختلف است که چون قهرمانان هر دو زن هستند و در باره ی جمهوری نکبت و اسراییل است، خیلی ها تصور می کنند که این دو، یکی هستند.
پس آن چه امروز می خواهیم در باره ی آن صحبت کنیم، سریال تهران است، و فعلا ۵ قسمت اش در ایران زیر نویس شده، و با فیلم جاسوسی خانم دایان کروگر به نام «مامور عملیاتی» فرق می کند.
سریال تهران به قدری خوب و جالب ساخته شده که بیننده تصور می کند یک تیم کامل فیلمبرداری در تهران، و در لوکیشن های واقعی کار خودش را انجام داده است. البته بسیاری از صحنه های فیلم در تهران برداشته شده و بعدا روی آن ها کار شده است. خوشبختانه از شتر و گاو و گوسفند در وسط خیابان های تهران که در فیلم «بدون دخترم هرگز» آن ها را مشاهده می کردیم در این فیلم خبری نیست و همه چیز بسیار صحیح و درست بر سر جای خود قرار گرفته است.
در جمهوری نکبت، این قدر دشمن را احمق و خودی را اینشتین نشان داده اند که آدم فکر می کند خارجی ها هم باید این جوری از آدم فیلم بسازند!
اما در این فیلم، چهره ی مامور ایرانی بسیار موجه نشان داده شده و در مواقعی مثل آدم رفتار می کند، و چهره ی اسراییلی ها هم بدون عیب و ایراد نشان داده نشده و کسی که نداند در ایران چه می گذرد، حتی ممکن است فکر کند که این ماموران امنیتی جمهوری اسلامی، چقدر شیک و کار درست هستند.
ان شاءالله خودتان این سریال را خواهید دید و در باره ی آن قضاوت خواهید کرد.
هنر هنرمند واقعی و نیز «فیلم کننده»ی واقعی این است که هنرش را جوری عرضه کند که کسی هم که در نهایت «آدم بد ه»ی فیلم شناخته می شود، خودش با رغبت بنشیند آن را نگاه کند!
اما در مورد زیرنویس این سریال هم دو کلمه بگویم که بچه های زیرنویس کننده، ظاهرا برای در امان ماندن از شر ماموران واقعی جمهوری اسلامی، هر جا که قهرمان اسراییلی حرفی زده که به مذاق ج.ا. سازگار نبوده، یک تفسیرکی جمله را کرده اند و آن را در زیر نویس آورده اند!
مثل تفسیری که در اوایل انقلاب بر کتاب گرانقدر زنده یاد «مرتضی راوندی» در خود کتاب ایشان یعنی «تاریخ اجتماعی ایران» نوشتند و مثلا جلوی گمراهی خواننده را به این طریق گرفتند!
حالا بچه ها هم تیکه هایی را با تفسیر و تکمله ی خودشان همراه کرده اند مثلا یک اسراییلی موقع حرف زدن در باره ی خمینی می گوید:
«همونطور که خمینی (ره) اومد بالا!»
یا در سخن اش از چنین عبارتی استفاده می کند:
«مردم شاد و سخاوتمند تبدیل شدن به مردمی که در ترس زندگی می کنن (آره جون عمه ات»! :)
که این کلمه «ره» و عبارت «آره جون عمه ات» کلی باعث با مزه شدن فیلم شده یا این که جوان ترجمه کننده، برای شیرفهم شدن بیننده، بعضی موضوعات را تفسیر جوانانه کرده است مثلا:
«بذار تقویم برنامه هامو چک کنم (کصکلک بازی داره در میاره)»
باری. اسراییلی های زرنگ و قدرتمند، نه تنها در زمینه های سیاسی و نظامی جمهوری نکبت را بازی می دهند، بلکه در فیلم و فیلم سازی نیز، نقش آفرینان سیاسی و امنیتی جمهوری اسلامی را به کار گرفته و آن ها را دقیقا «فیلم» کرده اند!
