احمد منتظری در این مورد به انصاف نیوز می‌گوید: در این مورد چیزی نشنیده بودم و نخستین بار است که در این مصاحبه این ماجرا را شنیدم. ولی روش آقای منتظری هیچ‌وقت اینگونه نبوده است. این ماجرا به گونه‌ای که مطرح شده شبیه به دلال‌بازی است، که فلان‌قدر پول بده تا مسئله حل شود! من فکر می‌کنم اینکه آقای منتظری گفته ۵۰ میلیون تومان بدهید علی‌القاعده در پاسخ به سوالی بوده است. مثلا برای وجوهات شرعیه مانند خمس یا رد مظالم بوده است. ممکن است آقای جعفری گفته باشد «من را متهم کرده‌اند به اینکه اهل وجوهات شرعی نیستم» و بعد حساب کردند که وجوهات شرعی‌شان فلان‌قدر می‌شود. مسلماً ابتداءً نبوده بلکه در پاسخ به سوالی بوده است.

او درمورد نفس «مصادره» نیز گفت: علاوه ‌بر آن ما در اسلام اصلا چیزی به اسم مصادره‌ی اموال نداریم؛ تنها برگرداندن اموال نامشروع به صاحبانش را داریم. یعنی اگر کسی دزدی کرده باشد، ربا گرفته باشد یا مال غیری را تصرف کرده باشد، این اموال را از او می‌گیرند. در غیراینصورت اینکه کسی اموال خودش باشد و دادگاه بتواند حکم دهد که این اموال مصادره شود، اصلا چنین چیری در اسلام نداریم.

آیت‌الله منتظری دائم با این مصادره‌ها مخالفت می‌کردند؛ اصلا ایشان دادگاه عالی در قم را تشکیل دادند و در خاطرات‌شان مفصل به آن می‌پردازند، می‌گویند چون قاضی‌ها مجتهد نیستند، احکامی که مهم است و با جان و مال مردم سروکار دارد -یعنی احکام اعدام و مصادره‌ی اموال- باید به دادگاه عالی قم بیاید که چندتن از مجتهدین هستند، آنجا بررسی شود و اگر تایید شد اجرا شود. یعنی همیشه بر حفظ جان و مال مردم حساسیت و تاکید داشتند.

احمد منتظری درپاسخ به اینکه آیا مالکین اموالی که در شرف مصادره بودند هم مانند خانواده‌هایی که اعدامی داشتند نزد آیت الله منتظری می‌آمده‌اند یا خیر، گفت: متاسفانه نمونه‌ای خاطرم نیست؛ اما بیشتر مصادره‌ی اموال مربوط به کسانی بوده است که از ترس جان‌شان مهاجرت کردند و شاید از صاحبین اموال کسی نبوده و حضور نداشته است که بیاید و دادخواهی کند. بعد از اینکه کشور قانون اساسی پیدا کرد و نسبتا قانونی شد و بعضی امیدوار شدند، برخی بازگشتند و شکایت کردند و اموال‌شان را پس گرفتند.