امروز باید در مورد «قدم سوم» عملی، برای مقابله با حکومت نکبت اسلامی می نوشتم، ولی بد ندیدم توضیح مختصری در باره ی خطاب کردن رضا پهلوی با عنوان «شاهزاده» یا «آقا» چند کلمه ای بنویسم هر چند معتقد هستم در این اوضاع بلبشو پرداختن به این موضوع عین جهالت است ولی چه چاره، وقتی عده ای به این موضوع «لوکس»، بیش از حد لازم بها می دهند.
شاهزاده رضا پهلوی، شاهزاده هستند و در این کوچک ترین شکی نیست.
شاهزاده رضا پهلوی بارها گفته اند که هر کس هر طور می خواهد می تواند ایشان را خطاب کند: «آقا» یا «شاهزاده».
به کار بردن لقب شاهزاده، برای هواداران شاهزاده عین یک اصل مسلم است. کسانی که این لفظ را برای شاهزاده به کار نبرند، سخن شان در نگاه اینان، نوعی بی احترامی یا مخالفت به شمار می رود.
به کار بردن لقب شاهزاده، برای مخالفان پادشاهی مساوی است با قائل شدن امتیاز خاص برای کسی که در نهایت انسانی ست مساوی با انسان های دیگر یا کسی که باید از نظر اجتماعی و سیاسی مساوی با انسان های دیگر باشد.
تمام این توضیحات و توجیهات را بارها شنیده ایم و هنوز به نتیجه قطعی در این خصوص نرسیده ایم.
وقتی رضا پهلوی مخالفتی با به کار بردن لفظ شاهزاده ندارد، بنابراین نمی توان کسی را از به کار بردن چنین اصطلاحی منع کرد.
رضا پهلوی تنها زمانی می تواند «آقا» خطاب شود و شاهزاده خطاب نشود که خودش چنین چیزی بخواهد.
زنده یاد ایرج افشار، روزی که جناب علی دهباشی او را «استاد» خطاب کرد، خطی برایش نوشت و در آن به آقای دهباشی گفت که خطاب کردن او با کلمه ی استاد، لطفی نیست که در حق او می شود.
به بیان دیگر با زبانی محترمانه از آقای دهباشی خواست که دیگر او را استاد خطاب نکند.
تکلیف ما در اینجا با بزرگمردی مثل ایرج افشار مشخص می شود. ما او را نه استاد خطاب می کنیم و نه حتی آقا.
ایرج افشار ایرج افشار است و آن قدر بزرگ است که نه به این خطاب ها، نه به تیترهای علمی مثل دکتر و غیره نیاز ندارد و اصولا آوردن چیزی در ابتدای نام بزرگانی مانند او نه تنها به آنان چیزی نمی افزاید بلکه حتی باعث کوچک شدن آن ها می شود چرا که این اصطلاحات و تیترها بسیار کوچک تر از شخصیت علمی آن هاست.
وقتی می گوییم «ایرج افشار»، تمام بزرگی را در همین دو کلمه ی بدون عنوان مشاهده می کنیم و ابدا هم احساس بی احترامی به ایشان نمی کنیم.
اما حال که شاهزاده رضا پهلوی دوستداران شان را از به کار بردن کلمه شاهزاده منع نکرده اند و از طرف دیگر کماکان امکان برقراری نظام پادشاهی در آینده وجود دارد و پادشاه آینده باید شاهزاده باشد و تیتر و عنوان داشته باشد لذا این کلمه کماکان در افواه خواهد بود.
من اما نگاه دیگری به این موضوع دارم که شاید راهگشای انتخاب «شاهزاده» یا «آقا» برای خطاب کردن رضا پهلوی باشد:
من وقتی با طرفداران پادشاهی سخن می گویم و شخص رضا پهلوی برای آن ها نه تنها شاهزاده بلکه شاه به شمار می آید، لذا از عنوان شاهزاده برای ایشان استفاده می کنم.
اگر در باره ی ایشان به عنوان یک شخصیت سیاسی و نه صرفا یک شخصیت دارای آینده ی پادشاهی سخن بگویم، مثلا در جمع جمهوری خواهان یا مردمی که برای شان شاهزاده یا آقا فرقی نمی کند، با عنوان «آقا» ایشان را خطاب قرار می دهم.
دلیل این کار هم واضح است: همان طور که خودِ ایشان گفته، اگر روزی بر اساس رای اکثریت مردم ایران، نظام جمهوری در کشور مستقر شود و خودِ رضا پهلوی به عنوان رییس جمهور انتخاب شود -که قطعا خواهد شد- آن گاه عنوان شاهزاده از حَیّز انتفاع ساقط خواهد شد.
در این حالت ایشان را چگونه باید خطاب قرار داد. مثلا در سازمان ملل، موقع معرفی ایشان باید گفت «رییس جمهور ایران شاهزاده رضا پهلوی»؟!
طبیعتا چنین خطابی درست نیست و ایشان را «آقای رییس جمهور ایران» و «میستر پرزیدنت» خطاب خواهند کرد و لقب شاهزاده خود به خود حذف خواهد شد.
لذا خواهندگان نظام جمهوری، اگر ایشان را «آقا» خطاب کنند و نه آقای رییس جمهور آینده شاهزاده رضا پهلوی، هیچ بی احترامی یی در آن مستتر نیست و با این استدلال می توان دوستداران پادشاهی و شاهزاده رضا پهلوی را قانع کرد که کسی قصد توهین و تخفیف ندارد.
امیدوارم بتوانیم این بحث را همین جا خاتمه دهیم.
