مداحان را تبدیل به حزب و چماق مذهبی کرد، انتخاب فرماندهان سپاه را که سالها بصورت شورائی برگزیده می شدند، تبدیل به انتصابات کرد و ضعیف ترین و بی پایه ترین آنها در بدنه سپاه را فرمانده کرد. رادیو و تلویزیون که همان صدا و سیما باشد را از مردم گرفت و تابع خود کرد. در هر مسئله سیاسی و اقتصادی و اجتماعی بدون داشتن تخصص و یا بهره گیری از نظر کارشناسان دخالت و حکم صادر کرد. فاجعه انتخابات 1400 از دل این روش و اندیشه بیرون آمد و او بجای قبول نتیجه تلخ آن و تجدید نظر در روش خود، این انتخابات را حماسه اعلام کرد! چنانکه مجلس کنونی که اکثریت مردم در انتخابات آن شرکت نکردند را بهترین مجلس تاریخ پس از انقلاب اعلام کرد. یکسال پیش آیت الله خوئینی ها که از سیاسی ترین و آگاه ترین روحانیون شاگرد آیت الله خمینی بود نامه ای سرگشاده به وی نوشت و محترمانه به او توصیه کرد در سیاست های سه دهه گذشته تجدید نظر کند. این میخ نیز بر سنگ او فرو نرفت و از بیت رهبری به حسین شریعتمداری گفتند پاچه خوئینی ها را هم بگیرد. بیت رهبری را به دخمه ای تبدیل کرده که مردم از درون آن هیچ اطلاعی ندارند و از داخل این قلعه نیز کسی جرات نمی کند رازی را فاش کند.

جنبش اعتصابی و اعتراضی کنونی محصول این شیوه حکومتی است. امروز تشنگان خوزستان و فردا گرسنگان سراسر ایران. حتی اگر فلان برنامه (از جمله سد سازی) و یا فلان فساد از درون خصوصی سازی ها باعث اعتصاب ها و اعتراض ها شده باشد، باز هم آنچه بدست آمده حاصل نقش مستقیم او در آنهاست. با فرض اینکه محصول تحریم هائی که نتوانستند با مدیریت جلوی آن را بگیرند، آزمایش موشک اتمی شود، این آزمایش نه باری از مسئولیت او در بحران کنونی کشور کم می کند و نه این آزمایش برای مردم نان و آب می شود. طولی نخواهد کشید که پای دولت آینده نیز در گل بحران خواهد ماند. حتی اگر این اختیار به ابراهیم رئیسی داده شود که دست کند در کیسه آستانقدس و صندوق توسعه و یا قبای خود را در مذاکرات اتمی کوتاه کند تا بلکه پولهای بلوکه شده ایران آزاد شود و فروش نفت ممکن نیز بحران عمیق کنونی حل نخواهد شد و این پولها نیز در سیستم سرا پا فاسد بلعیده خواهد شد.