رویداد۲۴ - کرباسچی از دبیرکلی حزب کارگزاران سازندگی کنار رفت؛ این خبر اگر چهار سال پیش منتشر می‌شد، صد‌ها صفحه درباره آن گزارش و تحلیل نوشته می‌شد اما حالا نه تنها تغییرات کارگزاران که تغییرات دیگر احزاب اصلاح‌طلب هم برای کسی جذابیت ندارد. البته برای حزب کارگزاران ماجرا کمی متفاوت‌تر هم هست؛ چه آنکه در آخرین انتخاباتی که حضور داشتند، نتوانستند اقبال زیادی داشته باشند؛ در انتخابات مجلس یازدهم نتایج لیست حزب کارگزاران بسیار دلسردکننده بود؛ افرادی که مدعی بودند در سکوت به برنامه‌های اصلاح طلبانه وفادار بودند در رتبه‌های ۸۰ و ۷۰ قرار گرفتند و ۲ سال بعد در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ رای عبدالناصر همتی کاندیدای حزب کارگزاران از آرای باطله هم کمتر بود؛ به این ترتیب جریانی که آرزو داشت یادگار هاشمی را روی صندلی ریاست جمهوری بنشاند (در حالی که حتی فائزه هاشمی هم به این روند انتقاد داشت) حالا در بدترین شرایط عمر سیاسی خود قرار گرفته است.

کارگزاران معروف بودند که مدیران تکنوکرات و موفق دولت هاشمی هستند، اما همین ادعا هم مورد قبول بسیاری از سیاسیون نبود؛ مثلا سال ۸۸ کرباسچی رئیس ستاد کروبی بود که چهره‌ای به شدت منتقد هاشمی به شمار می‌رفت. بعد از آن انتخابات محمد قوچانی به این حزب پیوست و سعی کرد کارگزاران را لیبرال دموکرات‌های ایران معرفی کند اما این ایده هم در کارگزاران جواب نداد. اصولا در دنیا بی‌سابقه است که یک عضو جدید صرفا به خاطر قلم خوبی که دارد بتواند مانیفست سیاسی یک حزب را طراحی کند و کارگزاران هم از این ایده مستثنی نبود. در انتخابات ۱۴۰۰ که عباس آخوندی با ایده دولت ملت و ایران و بخش خصوصی و... پرچم لیبرال دموکراسی در دست گرفته بود، کارگزاران هیچ نسبتی با او برقرار نکردند. تعریف آن‌ها از لیبرال دموکراسی، نه معنای غربی آن، که با تعریفی در مناسبات جمهوری اسلامی بود که مثلا فاجعه اعتراضات بنزین را حراجی نظام می‌خواندند و حتی حق نامزدی تاجزاده چون باعث ناراحتی شورای نگهبان می‌شد را برخلاف مصالح ملی ارزیابی می‌کردند. (این‌ها مواضع رسمی کارگزاران است وگرنه در مواضع فردی که قوچانی، چریک‌های فدایی خلق را فداییان جهل خوانده بود یا تصویری از بیژن جزنی با تیتر روشنفکران تروریست منتشر کرده بود)