برای پژوهشگران جالب بود که زنبور‌های لاشخور به سرعت سراغ ضیافت گوشتالوی خود آمدند و از پاهای عقبی‌شان کمک می‌گرفتند تا به قول کوئین مک‌فردریک، حشره‌شناس دانشگاه کالیفرنیا، "سبد‌های کوچک مرغ" درست کنند تا بتوانند هر چه بیشتر پروتئین با خود حمل کنند.

زنبور‌های لاشخور نام خود را از باکتری‌هایی که در دستگاه گوارش آنها وجود دارد گرفته‌اند چون چنان که مک‌فریدریک می‌گوید "این باکتری با باکتری موجود در دستگاه گوارش لاشخور‌‌‌هایی مانند کرکس و کفتار و مردار‌خواران دیگر شباهت دارد". ‌

لاشخور یا مردار‌خوار به جانورانی می‌گویند که از لاشهٔ جانوران دیگر تغذیه می‌کنند.

به‌علاوه، زنبور‌های لاشخور، با اینکه نمی‌توانند نیش بزنند اما می‌توانند به انسان صدمه بزنند چون جای گاز آنها تاول دردناکی به‌جا می‌گذارد.

البته این زنبور‌ها عسل هم تولید می‌کنند که به گفتهٔ پژوهشگران شیرین و خوشمزه است.