فیگارو سپس از قول یک تاجر آشنا با مسائل ایران نوشته است که ژاپن و شماری از کشورهای اروپایی نیز بین ۳ تا ۴ میلیارد دلار از دارایی‌های ایران را توقیف کرده‌اند. با این حال، بیشترین دارایی‌های ضبط شدۀ ایران در چین، کشور متحد جمهوری اسلامی، و همچنین در هند است. به نوشتۀ فیگارو دارایی‌های مسدود شدۀ ایران در چین و هند معوقاتی هستند که این دو کشور بابت واردات نفت از ایران نپرداخته‌اند.

تاجر آشنا با مسائل ایران به خبرنگار فیگارو گفته است که چین و هند برای تحبیب آمریکا از یک سال پیش تنها پول نیمی از واردات نفت از ایران را به این کشور می‌دهند و در این بین دولت چین این مبلغ را از طریق بانکی در هُنگ کُنگ می‌پردازد و بابت این کار کمیسیون چربی هم از تهران می‌ستاند. با این حال، به نوشتۀ فیگارو، چینی‌ها به این نیز بسنده نمی‌کنند. پکن از حکومت ایران می‌خواهد تا بیشترین حد ممکن در ازای نفت صادراتی خود به چین فرآورده‌های این کشور را خریداری کند. در واقع، چینی‌ها، به نوشتۀ فیگارو، از وضعیت کنونی برای پر کردن جیب‌های خود سوءاستفاده می‌کند. اما، به نوشتۀ فیگارو، زیانی که از این طریق متوجه ایران می‌شود چشمگیر است.

فیگارو می‌نویسد: ایران بابت یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نفتی که روزانه به چین و هند صادر می‌کند روی هم فقط ۶۵۰ هزار دلار پول نقد دریافت می‌کند. به این ترتیب، زیانی که سالانه به ایران وارد می‌شود به یازده میلیارد دلار می‌رسد، مضاف بر این که پکن از پرداخت ۱۰ میلیارد دلار نفت وارداتی از ایران در دورۀ چهار ساله دونالد ترامپ خودداری کرده است.

تاجر آشنا با مسائل ایران در پایان به خبرنگار فیگارو گفته است که آمریکا شدیداً مراقب صادرات نفت خام ایران است زیرا، بخشی از پول آن مستقیماً به صندوق علی خامنه‌ای، مخالف سرسخت غرب می‌رود. اما، به نوشتۀ فیگارو، آمریکایی‌ها همین حساسیت را نسبت به صادرات فرآورده‌های نفتی یا فلزی ایران به پاکستان، افغانستان و قدری هم به آفریقا از طریق دبی ندارند.