به نوشته این تحقیق، ارزش‌ها در قالب ساز و کار اعتقادی در جامعه فعال می‌شود و به عنوان پشتیبان نظام سیاسی در معادلات امنیتی نقش ایفا می‌کند.

هر نظامی در چارچوب نظام فکری خود اهدافی را مدنظر دارد که این اهداف مبتنی بر ارزش‌هایی است که آن نظام در قالب آن‌ها شکل گرفته، یا اساسا برای آن انقلاب شده است و حفظ آن‌ها در واقع تضمین کننده کلیت و ماهیت نظام مستقر محسوب می‌شود.

این تحقیق نوشته است هر چه مردم خود را بیشتر نسبت به این ارزش‌ها متعهد بدانند، تاب‌آوری آن‌ها در برابر ناملایمات و مشکلات بیشتر خواهد شد.

موج گسترده اعتراض‌ها در ایران که دست‌کم در شبکه‌های اجتماعی گروه قابل توجهی از نیرو‌های مذهبی و حامی نظام جمهوری اسلامی هم با آن همراه شده‌اند، نشان می‌دهد روحانیون حاکم بر ایران در بازتولید و بازنمایی ارزش‌های مدنظر خود چنان ناموفق و ناکام بوده‌اند که حتی قشری از مذهبی‌ها هم به صف منتقدان و مخالفان پیوسته و حتی با داشتن مخرج مشترک در بسیاری از ارزش‌های دینی و مذهبی، دیگر حاضر به همراهی و حمایت از این شیوه حکمرانی نیستند.

این تحقیق پس از مقوله «ارزش‌ها»، از «هویت ملی» به عنوان یکی دیگر از مهمترین مقوله‌هایی نام برده که ضریب بالایی در استحکام نظام جمهوری اسلامی دارد.

هویت ملی و باستانی از قدرتمند‌ترین جریان‌های سیاسی و اجتماعی در ایران معاصر است که به رقیبی جدی با هویت دینی تبدیل شده و با چنین هویتی به تضاد و تخاصم خورده که مقام‌های جمهوری اسلامی از آن برای سرکوب اعتراض‌ها و ترساندن مردم ایران از مقوله تجزیه‌طلبی سود می‌برند.

«شخصیتهای افتخارآفرین» یا همان «اسوه» در ادبیات مقام‌های جمهوری اسلامی یکی دیگر از این مولفه‌هاست که طی چهار دهه گذشته تحت عناوینی چون «شهید» و «جانباز» و «ایثارگر» بر‌کشیده شده و مصادیق آن‌ها، به‌عنوان الگویی برای جامعه ایران تقویت شده‌اند.

در این تحقیق به صراحت آمده که «این شخصیت‌ها می‌توانند به عنوان اسوه و الگوی نسل امروز قرار گیرند و منش و کردارشان به عنوان چراغ یا راهنمای مسیر درست یا منطبق با ارزش‌ها و اهداف انقلاب و نظام جمهوری اسلامی به آن‌ها نشان دهند و در نتیجه باعث تقویت ضریب ایدئولوژیک نظام و تقویت امنیت ملی» شود.

در این تحقیق همچنین از «مراسم و شعائر ملی و مذهبی» به عنوان شاخص‌هایی با ضریب بالای ایدئولوژیک نام برده شده که روز ۲۲ بهمن، روز قدس و روز ۹ دی (سالروز راهپیمای حکومتی در مخالفت با جنبش سبز) از جمله این مراسم‌ها اعلام شده است.

شعائری که البته براساس برخی پژوهش‌ها در جامعه ایران هر روز کم‌رونق می‌شود و در مواردی مراسم و برنامه‌های ملی هم جایگزین آن‌ها می‌شود.

در این تحقیق از «مشارکت سیاسی» همانند انتخابات به عنوان آخرین مولفه در جمهوری اسلامی با ضریب ایدئولوژیک بالا نام برده شده است. مشارکتی که در جمهوری اسلامی به سردی گراییده و در سال‌های اخیر به واسطه عملکرد نهاد‌های حاکمیتی، کاملا به حاشیه رانده شده است.

این تحقیق پس از برشمردن این مولفه‌ها به سراغ گروهی از کارشناسان رفته و نظر آنها را درباره میزان نفوذ و اهمیت هر یک از آنها در تثبیت نظام جمهوری اسلامی را جویا شده است.

در این نظرخواهی ۲۹ شاخص ذیل این مولفه‌ها در اختیار خبرگان و کارشناسان قرار گرفته تا به طور مصداقی درباره میزان اهمیت و نفوذ آن‌ها اظهار‌نظر کنند.

جمع‌بندی نظرت این کارشناسان نشان می‌دهد که آن‌ها از علی خامنه‌ای، روح‌الله خمینی، ولایت‌مداری، دین و قاسم سلیمانی را به عنوان پنج شاخص با بالاترین ضریب ایدئولوژیک در نظام جمهوری اسلامی نام برده‌اند.

این تحقیق هشدار داده است چنان‌چه بازتولید و بازنمایی این پنج شاخص در اولویت مقام‌های جمهوری اسلامی قرار نگیرد، تهدید‌های بی‌شماری در انتظار حاکمان خواهد بود.

این تحقیق به خوبی آشکار می‌کند در جریان اعتراض‌های سراسری مردم ایران چرا علی خامنه‌ای و قاسم سلیمانی در معرض اصلی‌ترین اهداف معترضان قرار دارند و بیشترین شعار‌ها و اقدامات معترضین هم متوجه این دو نفر است.

دو شخصیت خامنه‌ای و سلیمانی که در حال حاضر، نماد‌های اصلی نظام جمهوری اسلامی محسوب می‌شوند، سال‌هاست که مرکز توجه و فعالیت ماشین تبلیغات روحانیون حاکم بر ایران قرار دارند و چنان برکشیده و تصویر شده‌اند که کوچک‌ترین انتقاد و اعتراضی به آن‌ها می‌تواند عواقب سختی به‌همراه داشته باشد.

این مقدس‌سازی افراطی که با هدف تداوم و استحکام پایه‌های نظام جمهوری اسلامی هر روز گسترده‌تر و افزون‌تر می‌شود، با واکنش مردم به جان آمده از دست این نظام ایدئولوژیک همراه شده که در خیابان‌ها این دو شخصیت را آماج اصلی‌ترین شعار‌ها برای گذر از چنین نظام مستبدی می‌دانند.