Friday, Apr 21, 2023

صفحه نخست » دموکراسی ـ رفراندم و دشمنانش، در دو چهره، محمود دلخواسته

Mahmoud_Delkhasteh_3.jpgچهره دیروز

برخورد حزب جمهوری با رئیس جمهور بنی صدر که در دفاع از آزادی‌ها و دیگر اهداف انقلاب ایستاده بود، به ایجاد «هیئت سه نفره حل اختلاف» منجر شد. در دیدار این هیئت با رئیس جمهور، بنی صدر به آیت الله محمد یزدی، عضو این هیئت از طرف حزب جمهوری اسلامی، گفت که شما در جامعه، پنج درصد هم طرفدار ندارید و آیت الله یزدی پاسخ داده بود:

«و ما می‌خواهیم همین ۵ درصد حکومت کنند.»
بنا بر این و برای خروج از بن بست، در اردیبهشت ۱۳۶۰، بنی صدر، از حق قانونی خود استفاده و تقاضای انجام رفراندم کرد تا مردم بگویند که آیا خواهان مردمسالاری و آزادی‌ها که او از آن دفاع می‌کنند می‌باشند و یا خواهان دیکتاتوری که آیت الله بهشتی به آن عنوان «دیکتاتوری صلحا» داده بود.
آقای خمینی با علم به اینکه در چنین رفراندمی، بنی صدر بسیار بیشتر از انتخابات ریاست جمهوری رای خواهد آورد. (در آخرین سنجش افکار، در اردیبهشت که در روزنامه لوموند هم منتشر شد و اریک رولو، مسئول بخش خاورمیانه روزنامه لوموند در آن زمان در مصاحبه‌ای با اینجانب آن را تایید کرد، محبوبیت بنی صدر بر خمینی هم پیشی گرفته بود. بطوری که محبوبیتش در میان جوانان به ۸۰ درصد رسیده بود. (ص ۲۸۲) (۱)، با نقض قانون اساسی وارد شد و اول بار در ۵ خرداد گفت که:
«اگر همه موافقت بکنند (با دموکراسی) من مخالفت می‌کنم.» (۲)
و در ۲۵ خرداد سخن خود را شفاف تر کرد و گفت:
«اگر ۳۵ میلیون نفر بگویند بله، او می‌گوید نه.» (۳)
اینگونه کودتای خرداد ۶۰، (۴) که به روایت به سرقت رفته انقلاب ایران تبدیل شده است را انجام، و حکم ۷ بار اعدام رئیس جمهور قانونی کشور را آیت الله گیلانی صادر و تروریستهای حزب جمهوری اسلامی و مجاهدین انقلاب اسلامی شب و روز به دنبال یافتن و به قتل رساندن رئیس جمهور شدند و کسانی را که به او پناه داده بودند، از جمله شهید اصغر لقایی، عضوب حزب ایران، را اعدام کردند.

چهره امروز

آقای موسوی، نخست وزیر سابق، که خو. د در کودتای خرداد ۶۰ دست داشته و شمشیر بر علیه تنها رئیس جمهور منتخب (در آن زمان شورای نگهبانی وجود نداشت و ۱۲۴ نفر نامزد شده بودند.) و درخواست رفراندم را از رو کشیده بود، در نتیجه تحول فکری و تجربی که در طول سالها انجام داده است، اعلامیه‌ای صادر و برای خروج از بن بستی که رژیم خود را گرفتار آن کرده است، روش پیشنهادی بنی صدر - رفراندم- را طرح می‌کند.
آقای خامنه‌ای نیز بروش آقای خمینی که مردم را ایتام و صغار وعوام کالانعام تصور می‌کند و با علم به اینکه در چنین رفراندمی باید کاسه کوزه خود را جمع کند، در پاسخ فرمودند:
«کجای دنیا این کار را می‌کنند؟ (۵) مگر همه مردم که باید در رفراندوم شرکت کنند امکان تحلیل آن مسئله را دارند؟ این چه حرفی است؟»
به سخن دیگر، از آنجا که مردم شعور ندارند و این تنها اوست که شعور دارد و این تنها اوست که تصمیم می‌گیرد، بنا بر این، مهم نیست که مردم نفهم چه فکری می‌کنند و اینکه یا با چند تا روایت و حدیث من در آوردی، که اسلافش در طی قرون ساخته‌اند فریبشان می‌دهیم و یا با روش النصر بالرعب، و تیغ و درفش و کشتار، سرکوبشان می‌کنیم.
البته اندیشه راهنمای مستبد در همه جا بر این باور بنا شده است که مردم نمی‌فهمند و این تنها اوست که می‌فهمد. شاه هم می‌خواست بزور و خشونت جامعه را به طرف "دروازه‌های تمدن بزرگ" ببرد. ولی آقای خامنه‌ای به علت ذهنیت مستبد و در نتیجه دچار کند ذهنی بیشتر شدن خود، متوجه نیست که شرایط حاضر جامعه، با شرایط سال ۶۰ و کودتا، کاملا فرق کرده است. از جمله به این دلیل که در جریان کودتای خرداد ۶۰، جامعه ملی، وارد تجربه‌ای جدید از روحانیت شد که برای او ناشناخته بود و هنوز بسیاری، روحانیت را گرچه عقب مانده و ارتجاعی ولی با اخلاق و راستگو می‌دانست. ولی بعد از بیش از ۴۰ سال، آقای خامنه‌ای با جامعه‌ای روبروست که بعد از تجربه قرار دارد و روحانیت، امتحان خود را بطور کامل داده و دیده است که در فساد و جنایت و خیانت و فریب، دست استبداد سلطنتی که سبب ساز انقلاب بهمن شد را نیز از پشت بسته است. اینگونه هر قدر بر اندازه خشونت برای سرکوب جامعه بیافزاید، زمان سرنگونی خود و رژیمش را نزدیک و نزدیک تر کرده است.

*****

دیگراینکه، نسل جوان نیاز دارد که از تجربه بیاموزد و در ادامه مبارزه، حساسیت خود را نسبت به اصل «استقلال» سخت حفظ کند. از جمله به این دلیل که استبداد در وضعیت کشور زیر سلطه‌ای مانند ایران، برای اینکه آزادی را از مردم سلب کند، نیاز دارد دم خود را به دم قدرت خارجی پیوند بزند.
این دم در زمان شاه، آمریکا بود و در حال حاضر، چین و روسیه. بنا بر این بدون نقض اصل استقلال، هیچ استبدادی در وطن نمی‌تواند ایجاد و موفق به سرکوب آزادیها شود.
اینگونه جامعه ملی بروشنی می‌تواند ببیند که کسانی که دخیل به ضریح قدرتهای خارجی و دیوار ندبه‌ها بسته‌اند، از هم اکنون در فکر جانشین کردن استبداد خود با استبداد حاضر هستند.
این روش را مقایسه کنیم با روش مصدق:
مصدق از آنجا که استقرار آزادی و مردمسالاری را روش کرده بود، نه تنها نیازی نداشت که دم خود را به قدرت خارجی گره بزند، بلکه، در عین حفظ روابط دوستانه، نیاز به استقلال در برابر قدرتهای خارجی داشت. تا اینگونه از آزادی‌ها و مردمسالاری در وطنی که بر روی دریای نفت و در یکی از استراتژیک ترین مناطق جهان قرار داشت، دفاع کند. چرا که نیک می‌دانست که طرف دیگر سکه وابستگی، استبداد است. به این علت بود که می‌گفت که استقلال و آزادی دو روی یک سکه هستند. نظریه «موازنه منفی» در چنین نوع نگاهی بود که جای خود را می‌یافت.
در اینجا می‌بینیم که آنهایی که سخن از نخ نما شدن اهمیت اصل استقلال در دوران جهانی شدن را می‌زنند و آن را محدود به دوران مبارزات ضد استعماری می‌دانند:
- نه معنی استقلال و رابطه اورگانیک آن با آزادی را می‌فهمند.
- نه با مقوله جهانی شدن در ابعاد سیاسی- اقتصادی، آن آشنایی لازم و با تاریخ و پویایی آن و چگونگی و چرایی ظهور آن از دوران ریگانیسم - سرمایه داری وحشی- را دارند. (۶)
- و نه توانا به رویت دوران افول آن می‌باشند (۷) و در وضعیت انکار بسر می‌برند. انکار در فرود آمدن فواره و آغاز پایان آن که بیشتر از دوران دونالد ترامپ و ظهور ناسیونالیسم اقتصادی - سیاسی، در رشد نجومی تعرفه‌ها و سوبسیدهای عظیم دولت آمریکا در صنایع. وضعیتی که بطور روز افزون اروپا را نگران از دست دادن صنایع خود کرده و در صدد یافتن راه مقابله با آمریکا بر امده است.
و کلام آخر اینکه، هر چه بیشتر به این واقعیت عارف شویم که بدون آزادی، استقلال وجود ندارد و بدون استقلال، آزادی. آنگاه، زودتر سر از نا سره جدا شده و "اپوزوسیون مضحک وابسته" که رسانه‌های وابسته را در کنترل خود دارد، جای خود را به آلترناتیو و بدیل سیاسی که در پی به نتیجه رساندن مبارزات ۱۳۰ ساله ایرانیان برای استقرار جمهوری شهروندان ایران در وطن مستقل و آزاد است خواهد داد.

( 1)
http://etheses.lse.ac.uk/2143/ ص 282

(2)
https://www.youtube.com/watch?v=cWH9wxM1KM4
(3)
صحیفه نور، جلد 15، ص 20-21
(4)
https://www.radiozamaneh.com/283403/
(5)

https://www.entekhab.ir/fa/news/

(6)

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/9781118607770.ch33
(7)
https://www.cato.org/commentary/its-end-globalization-we-know-it-thats-probably-fine-part-1



Copyright© 1998 - 2024 Gooya.com - سردبیر خبرنامه: [email protected] تبلیغات: [email protected] Cookie Policy