محمدباقر قالیباف گفته است خدای دفاع مقدس، خدای اقتصاد و خدای فرهنگ نیز هست و این ما هستیم که باید محکم بر مسیر مستقیم و مبتنی بر مکتب و اندیشههای حضرت امام (ره) حرکت کنیم. اقتصاد و فرهنگ امروز را نیز باید با اساس و الگویی که باعث موفقیتها در دوران دفاع مقدس شده بود پیش ببریم، اما متأسفانه کار دیگری انجام میدهیم.
نکند سردار فکر می کند چون خدا ما را در جنگ پیروز کرد همو ما را در اقتصاد و فرهنگ هم پیروز خواهد کرد. البته نمی دانم آن پیروزی در جنگ را از کجا آورده است.
نکند سردار فکر می کند خدا تنها خدای ماست و خدای همفکران ما و خدای دیگران نیست.
نکند سردار می خواهد مسئولیت ناکامی ها در عرصه اقتصاد و فرهنگ را بر عهده خدا بگذارد.
گویا سردار می خواهد بگوید که همان کسانی که در دفاع مقدس پیروزی ما را رقم زدند همان ها می توانند و باید مشکلات اقتصادی و فرهنگی را حل کنند و اگر رئیسی روحانی نتوانست از پس مشکلات برآید لابد کهنه نظامی ای مانند خود او که مستظهر به کمک خداست می تواند مشکلات اقتصادی را حل کند.
متاسفانه دین شناسی و خداشناسی آقایان دچار اختلال است. آنان توکل را با تواکل یا وادادگی قاطی کرده اند. آنان منتظرند تا دست معجزه الهی در هر بحرانی سر برآرد و همه محاسبات را به هم بزند. این تصور و تفکر البته ریشه در نوعی فهم از دین دارد اما دیرگاهی است که دوران غلبه چنین فهمی به سر رسیده است.
کسانی هم همانند قالیباف هستند که فکر می کردند خدای دفاع مقدس خدای بهداشت و درمان هم هست و نسخه های مقدس برای کرونا نوشتند و هزاران نفر را به کام مرگ فرستادند. البته اختصاص به مسلمانان ندارد زیرا در کره جنوبی هم پیروان یک فرقه مسیحی به سبب بی اعتنایی به توصیه های بهداشتی دوره کرونا و توکل و تسلیم به اراده خدا تلفات سنگینی دادند. به هر روی نباید بی عرضگی خودتان را به پای خدا بنویسید. خدایی که در قیامت از عیسی مسیح خواهد پرسید آیا تو به مردم گفتی تا تو و مادرت را به خدایی بگیرند از شما خواهد پرسید آیا قوه عقلی که به شما دادم بس نبود تا به مدد آن مشکلاتتان را حل کنید؟