نویسنده معتقد است در حالی که تمرکز جو بایدن و بنیامین نتانیاهو بر غزه است، ایران همچنان تهدید بزرگ‌تری است که رفع نشده است؛ نتانیاهو این موضوع را درک کرده است، اما مشخص نیست بایدن هم درک کرده باشد.

بایدن وقتی به ریاست‌جمهوری رسید، تمام تلاشش را کرد تا ایران را به برجام بازگرداند، توافقی که دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ از آن خارج شد. سپس، بایدن سراغ «تفاهم غیررسمی» رفت که پر از وعده‌های اجرانشدنی بود. به نظر می‌رسد سیاست بایدن در مورد ایران در تضاد با تمام کارهایی باشد که ترامپ انجام داد.

مک‌گرن می‌نویسد دست‌کم در مورد ایران، مقایسه عملکرد بایدن و ترامپ چاپلوسانه نیست و بایدن را بهتر نشان نمی‌دهد. پس از اینکه یک پیمانکار آمریکایی در عراق کشته شد، ترامپ قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه، را از میان برداشت. در مقابل، بایدن به سیاست «فشار حداکثری» پایان داد و میلیاردها دلار از دارایی‌های ایران را آزاد کرد.

در ادامه مقاله آمده است امروز، بایدن به سایر کشورها هشدار می‌دهد از جنگ غزه بهره‌برداری نکنند اما اگر می‌خواهد اعتبار آمریکا را بازگرداند، اقدام‌های سخت و جدی و هدف روشن لازم است.

مک‌گرن معتقد است تحریم‌ها جلو اقدام‌های جمهوری اسلامی را نمی‌گیرد، گرچه می‌تواند در کاهش منابع مالی تهران مفید باشد. اما تا وقتی جمهوری اسلامی با پنهان شدن پشت نیروهای نیابتی، از پیامدهای اقدام‌هایش می‌گریزد، منطقه روی صلح و آرامش را نخواهد دید، و این روند باید تغییر کند.

هرچند بایدن در مورد اسرائیل گفتنی‌ها را گفته است، اما همچنان تمایلی ندارد درباره ایران صحبت کند. او اشاره می‌کند که دولتش مشغول کار روی پاسخی قاطع و محکم است، از جمله عملیات نظامی برای نجات گروگان‌ها. به عقیده مک‌گرن، با توجه به تلاش دولت بایدن در امتناع از ذکر نام ایران، باور این موضوع دشوار است.

حدود دو سال پیش، صداوسیما ویدیویی را نشان داد که موشک ایرانی به ساختمان کنگره آمریکا اصابت می‌کند و آن را به آتش می‌کشد. ویدیو با سرودی همراه بود که ساختمان کنگره را «کاخ ظلم» می‌خواند و سپاه پاسداران آن را ویران کرده است. ویدیو با آزادسازی بیت‌المقدس به‌دست ایران تمام شد.

مک‌گرن در ادامه می‌نویسد بایدن حق دارد در مورد تشدید درگیری نگران باشد. اما ترس از تشدید درگیری اگر به ضعف تعبیر شود، درگیری بی‌تردید تشدید می‌شود.

او یادداشت را با این جمله به پایان می‌برد: «تا الان باید از تجربه‌مان در خاورمیانه این درس را گرفته باشیم که وقتی مردم می‌گویند می‌خواهند تو را بکشند، باورشان کنی. که این سوال بزرگ بی‌پاسخ را مطرح می‌کند: آیا آمریکا می‌تواند اجازه دهد چنین رژیمی به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند؟»