«حماس در روز ۷ اکتبر به زنان تجاوز و آنها را قطع عضو کرد»
لوسی ویلیامسون - بی بی سی
بیبیسی شواهد تجاوز، خشونت جنسی و قطع عضو زنان در جریان حملات روز ۷ اکتبر حماس به اسرائیل را دیده و شنیده است.
کاپیتان مایان یکی از نیروهای ذخیره در تیم پزشکی قانونی به بی بی سی گفت: «ما زنانی را از همه گروه های سنی دیدیم. ما شاهد قربانیان تجاوز بودیم. زنانی را دیدیم که در معرض تعرض قرار گرفته بودند.»
***
چندین نفر که در جمعآوری و شناسایی اجساد کشتهشدگان در حمله حماس شرکت داشتند به ما گفتند که نشانههای متعددی از تعرض جنسی، از جمله شکستگی لگن، زخم، بریدگی، و پارگی دیدهاند و قربانیان از کودکان گرفته تا نوجوانان و بازنشستگان را شامل میشده است.
شهادت ویدئویی شاهدان عینی در فستیوال موسیقی نووا، که پلیس اسرائیل به خبرنگاران نشان داد، جزئیات تجاوز جمعی، قطع عضو و اعدام یک قربانی را نشان میدهد.
ویدئوهای بدن عریان و خونین زنان که حماس در روز حادثه گرفته و عکسهای اجساد که بعد از حادثه در محل گرفته شده، حاکیست که زنان هدف حمله جنسی مهاجمان قرار گرفتهاند.
تصور میشود شمار کمی از قربانیان برای بازگو کردن تجارب خود جان به در برده باشند.
تصویر آخرین لحظات زندگی آنها با کمک اظهارات بازماندگان، جمع کنندگان اجساد، خدمه سردخانه و تصاویر از محلهای حمله ترسیم میشود.
پلیس در جلسهای خصوصی شهادت هولناک یک زن که در محل حمله در فستیوال نووا ضبط شده را به خبرنگاران نشان داده است.
این زن تعریف میکند که جنگجویان حماس را دیده که به یک زن تجاوز کردند، او را قطع عضو کردند، و آخرین مهاجم درحالی که به او تجاوز میکرد به سر او شلیک کرد.
جنگجویان حماس در روز هفتم اکتبر به فستیوال موسیقی نووا حمله بردند و صدها نفر را کشتند
***
در این ویدئو، یک زن که از او به عنوان «شاهد اس» نام برده میشود با حرکات دست و سر میگوید که مهاجمان قربانی را بلند میکردند و به نفر بعد در گروه خود میدادند.
این شاهد میگوید: «او زنده بود. از پشت خونریزی میکرد.»
او در ادامه توضیح میدهد که مردان اجزای بدن قربانی را در جریان تعرض بریدند.
او گفت: «آنها پستانهایش را بریدند و در خیابان انداختند. با آن بازی میکردند.»
او ادامه میدهد که قربانی به یک مرد دیگر که اونیفورم داشت داده شد.
«این مرد دخول را انجام داد، و پیش از آنکه تمام کند به سر او شلیک کرد. او حتی شلوارش را بالا نکشید؛ شلیک کرد و ارضا شد.»
یک مرد که در این فستیوال شرکت کرده بود و ما با او صحبت کردیم گفت که «صداها و فریادهای کسانی که به قتل میرسیدند، به آنها تجاوز میشد و سرشان بریده شد را شنید.»
او در پاسخ به این سوال ما که چطور میتواند - بدون دیدن - مطمئن باشد که فریادهایی که شنیده نشانه تعرض جنسی بود و نه سایر انواع خشونت، گفت که در زمان شنیدن صداها باور داشت که فقط میتواند صدای تجاوز باشد.
او در بیانیهای که از طریق یک سازمان حمایتی منتشر کرد آن را «غیرانسانی» توصیف کرد.
او در این بیانیه گفت: «برخی زنان پیش از آنکه جان ببازند مورد تجاوز قرار گرفتند، برخی درحالی که مجروح بودند مورد تجاوز قرار گرفتند، و برخی هم مرده بودند که تروریستها به پیکر بیجان آنها تجاوز کردند. من عاجزانه میخواستم کمک کنم، اما کاری از دستم بر نمیآمد.»
پلیس میگوید که آنها روایت شاهدان عینی «متعددی» را درباره تعرض جنسی در اختیار دارند، اما نگفت دقیقا چند نفر. وقتی با آنها صحبت کردیم، هنوز با هیچ یک از بازماندگان مصاحبه نکرده بودند.
مِی گولان، وزیر توانمندسازی زنان اسرائیل، به بیبیسی گفت که چند قربانی تجاوز یا تعرض جنسی از حملات جان به در بردند و همه آنها درحال حاضر تحت معالجات روانپزشکی هستند.
او گفت: «اما خیلی، خیلی کم. اکثریت آنها به طرز بیرحمانهای کشته شدند. قادر به صحبت نیستند - نه با من، نه با اعضای دولت (یا) رسانهها.»
ویدئوهایی که حماس گرفته شامل تصاویر یک زن است که دستبند به او زده شده و گروگان گرفته میشود درحالی که بازوهایش زخمی است و شلوار او در ناحیه نشیمنگاه آغشته به خون است.
در سایر ویدئوها، زنان درحالی توسط جنگجویان منتقل میشوند که به نظر میرسد عریان یا نیمهعریان باشند.
عکسهای متعددی که بعد از حمله گرفته شده اجساد زنانی که از کمر به پایین عریان هستند یا لباس زیر آنها پاره شده، پاهایشان باز شده، و نشانههای آسیب در اجزای جنسی و پاها دیده میشود را نشان میدهد.
دکتر کوچاو الکایام لِوی، کارشناس حقوقی در موسسه روابط بینالمللی دیویس در دانشگاه عبری گفت: «فقط آگاهی از اینکه آنها میدانستند میخواهند با زنان چه کنند لرزه به بدنم میاندازد: بریدن اجزا، قطع اندام تناسلی، تجاوز. دانستناش وحشتآور است.»
خانم الکایام لِوی: «واقعا این احساس به آدم دست می دهد که حماس از داعش در عراق و موارد روی داده در بوسنی یاد گرفته که چطور از بدن زنان به عنوان سلاح استفاده کند.»
***
او اضافه کرد: «واقعا این احساس به آدم دست میدهد که حماس از داعش در عراق و موارد روی داده در بوسنی یاد گرفته که چطور از بدن زنان به عنوان سلاح استفاده کند.»
وزیر زنان مِی گولان به من گفت: «من حداقل با سه دختر که به خاطر شرایط سخت روانی به دلیل مشاهده تجاوز در بیمارستان هستند صحبت کردم. آنها خود را به مردن زدند و این حوادث را دیدند، و همه چیز را شنیدند. و قادر نیستند آن را هضم کنند.»
یاکوو شابتای، رئیس پلیس اسرائیل، گفت که سخن گفتن برای بسیاری از بازماندگان حملات سخت است و به تصور او برخی از آنها هرگز قادر به ادای شهادت درباره آنچه دیدهاند یا تجربه کردهاند نخواهند بود.
او گفت: «۱۸ مرد و زن جوان در بیمارستانهای سلامت روان بستری شدهاند چون دیگر قادر به هیچ کاری نبودند.»
گزارش میشود که سایرین به خودکشی گرایش دارند. یکی از کسانی که با تیمهای رسیدگی به بازماندگان کار میکند به بیبیسی گفت برخی از آنها خودکشی کردهاند.
بیشتر شواهد را داوطلبانی ارائه کردهاند که در جمع آوری اجساد بعد از حملات شرکت کردند و همچنین کسانی که بعد از انتقال اجساد به پایگاه نظامی «شورا» برای شناسایی آنها را معاینه کردند.
یکی از کسانی که از سوی سازمان مذهبی زاکا برای جمعآوری اجساد داوطلب شده بود نشانههای شکنجه و قطع عضو را برای من توصیف کرد؛ این شامل یک زن باردار میشد که رحم او پیش از کشته شدن پاره شده بود و جنین او درحالی که در بدنش بود چاقو خورده بود.
بیبیسی نتوانسته است مستقلا این روایت را راستیآزمایی کند، و گزارشها در رسانههای اسرائیل برخی از سخنان داوطلبانی که در شرایط تکان دهنده بعد از حمله حماس در این نقاط کار کردند را زیر سوال بردهاند.
یک داوطلب دیگر به نام ناچمان دیکزتنا شهادت کتبی خود را دایر بر این که شاهد اجساد دو زن در کیبوتص بئری بوده که دستها و پاهای آنها به یک تخت بسته شده بود ارائه کرد.
در این بیانیه کتبی آمده است: «یکی با یک چاقو که در واژن او فرو رفته بود هدف ترور جنسی قرار گرفته بود و همه اجزای داخلی بدن او خارج شده بود.»
او میگوید که در محل فستیوال سرپناههای کوچک «پر از تلی از اجساد زنان بود.» لباس آنها از بالا پاره شده بود اما باسن آنها کاملا عریان بود. تلهای متعددی از زنان... وقتی از نزدیک به سر آنها نگاه میکردید، جای یک تکتیر در مغز آنها دیده میشد.»
صدها جسد توسط داوطلبان از نقاط مورد حمله جمع شده است.
مِی گولان می گوید: «در پنج روز اول، هنوز تروریست هایی در خاک اسرائیل بودند. و صدها، صدها جسد همه جا وجود داشت. جسدهایی که سوخته بود، جسدهایی که ارگانهای آنها خارج شده بود، کاملا سلاخی شده بود.»
***
محققان اذعان میکنند که در روزهای هرج و مرج زده اول بعد از حملات، درحالی که برخی نواحی هنوز حالت جنگی داشت، فرصت برای مستندسازی دقیق صحنههای جنایت یا جمعآوری شواهد پزشکی قانونی محدود بود یا از دست رفت.
مِی گولان میگوید: «در پنج روز اول، هنوز تروریستهایی در خاک اسرائیل بودند. و صدها، صدها جسد همه جا وجود داشت. جسدهایی که سوخته بود، جسدهایی که ارگانهای آنها خارج شده بود، کاملا سلاخی شده بود.»
دین السدون، سخنگوی پلیس، در یک کنفرانس خبری به گزارشگران گفت: «این یک رویداد کشتار انبوه بود.»
او گفت: «اولین بخش کار تلاش برای شناسایی قربانیان بود، نه لزوما تحقیقات در صحنه جنایت. مردم منتظر بودند بدانند بر عزیزانشان چه گذشته.»
این پرسنل پایگاه نظامی «شورا»، که اجساد برای شناسایی به آن منتقل شد، بودند که برخی از مهمترین شواهد را در اختیار محققان گذاشتند.
یک مرکز صحرایی حاوی چادرها و کانتینرهای سردکننده برای شناسایی اجساد برپا شده بود که این شواهد در آنجا جمع شد.
زمانی که ما به آنجا رفتیم، کمدهای چرخدار بیمارستانی و برانکاردها، در برابر کانتینرهای حاوی اجساد ردیف چیده شده بودند و خدمه با روپوشهای پلاستیکی تردد میکردند.
جتهای جنگنده در آسمان میغریدند که صدای زنجرهها را حین بمباران غزه غرق میکرد.
تیمهایی در اینجا به ما گفتند که شواهد آشکاری از تجاوز و خشونت جنسی را در اجسادی که به این مرکز منتقل شد مشاهده کردهاند، از جمله لگنهایی که در اثر خشونت شکسته بود.
کاپیتان مایان یکی از نیروهای ذخیره در تیم پزشکی قانونی به بیبیسی گفت: «ما زنانی را از همه گروههای سنی دیدیم. ما شاهد قربانیان تجاوز بودیم. زنانی را دیدیم که در معرض تعرض قرار گرفته بودند. آسیبشناسانی اینجا داریم و شاهد کبودیهایی هستیم، درباره بریدگیها و پارگی اطلاعات جمع میکنیم و میدانیم که هدف تعرض جنسی قرار گرفتهاند.»
من از او پرسیدم چه درصدی از اجسادی که او معاینه کرده حاوی این گونه نشانهها بود.
او گفت: «فراوان. شمار زیادی از زنان و دختران از همه سنین.»
تعیین شمار قربانیان آسان نیست، از جمله به دلیل وضعیت اجساد.
در محل فستیوال نووا آشغال همه جا روی زمین ریخته
***
یک سرباز دیگر که از ما خواست فقط نام اول او، آویگاییل، را استفاده کنیم گفت: «مسلما متعدد است. راحت نمیشود گفت. من به چیزی بیش از چند جسد سوخته رسیدگی کردهام و اصلا نمیدانم که پیش از مرگ چه حالی داشتند. اجسادی هم هست که نیمه پایینی آنها مفقود است و نمیدانم که آیا به آنها تجاوز شده. اما در مورد زنانی که شواهد تجاوز در آنها آشکار است، به اندازه کافی از آنها داریم. بیش از اندازه.»
دکتر الکایام-لِوی به من میگوید: «گاهی اوقات فقط بخش خیلی کوچکی از جسد باقی مانده. شاید یک انگشت، یک پا یا یک دست که سعی میشود شناسایی شوند. برخی سوخته و خاکستر شدهاند. چیزی از آنها باقی نمانده... میخواهم بگویم که هرگز نخواهیم دانست چند مورد (تجاوز) وجود دارد.»
برخی از کسانی که روی این موضوع کار میکنند به طور خصوصی میگویند که «دهها» قربانی وجود دارد اما فورا خواستار احتیاط میشوند که شواهد همچنان در حال جمعآوری است.
کمیسیون غیرنظامی که دکتر الکایام-لِوی هدایت میکند و وظیفه آن جمعآوری شهادت درباره جرایم جنسی است، از جامعه جهانی خواسته است که وقایع روز ۷ اکتبر را به عنوان جنایت علیه بشریت شناسایی کند.
او به من گفت: «ما شاهد الگوهای مشخص هستیم. پس تصادفی نبوده. با دستور مشخص انجام شده. این ... تجاوز به عنوان نسلکشی بوده است.»
آویگاییل موافق است که شباهتهایی در نوع خشونت اعمال شده بر کسانی که اجساد آنها به پایگاه «شورا» منتقل شده وجود دارد.
او گفت: «الگوهایی هست که گروههایی از زنان در یک محل در معرض اعمال مشابهی قرار گرفتهاند.»
«ممکن است گروهی از زنان باشند که به یک شکل مورد تجاوز قرار گرفتند، و ما شاهد شباهتهایی در اجساد آنها هستیم؛ و بعد مجموعه دیگری هست که به آنها تجاوز نشده اما با همان الگوی دقیق هدف اصابت چندین گلوله قرار گرفتهاند. پس به نظر میرسد که گروههای مختلفی از تروریستها از روشهای مختلف خشونت استفاده کردند.»
یاکوو شابتای رئیس پلیس به خبرنگاران گفت: «این یک رویداد از قبل برنامه ریزی شده و سیستماتیک بود.»
دیوید کاتز از واحد جرایم سایبری اسرائیل که در تحقیقات شرکت دارد به خبرنگاران گفت که هنوز خیلی زود است بخواهیم ثابت کنیم که خشونت جنسی بخشی برنامهریزی شده از حمله بود، اما دادههای استخراج شده از تلفن های مهاجمان حماس حاکیست که «همه چیز سیستماتیک بود.»
او گفت: «بی احتیاطی خواهد بود اگر بگوییم که میتوانیم این موضوع را ثابت کنیم.... اما هر کاری که انجام شد به صورت سیستماتیک انجام شد. هیچ چیز تصادفی نبود. تجاوز سیستماتیک بود.»
دولت اسرائیل به اسنادی اشاره میکند که میگوید از جنگجویان حماس به دست آمده که به نظر میرسد موید این نظر است که خشونت جنسی برنامهریزی شده بود. اسرائیل کلیپهایی از بازجویی از برخی جنگجویان اسیر شده را منتشر کرده که به نظر میرسد در آن میگویند زنان برای این منظور هدف گرفته شدند.
سازمان زنان سازمان ملل هفته پیش در بیانیهای گفت که «بدون هیچ ابهامی حملات بیرحمانه حماس» را محکوم میکند و «از روایتهای متعدد فجایع جنسیتی و خشونت جنسی در جریان آن حملات احساس نگرانی میکند.»
خانم الکایام-لوی پیش از انتشار آن بیانیه گفت که سازمانهای بینالمللی حقوق زنان با تاخیر بسیار زیاد به درخواست حمایت او پاسخ دادهاند.
او گفت: «این مستندترین فاجعهای است که بشر تاکنون شناخته.»
یاکوو شابتای، رئیس پلیس، گفت که «اسرائیل روز بعد از حمله ۷ اکتبر دیگر آن کشور قبلی نیست.»
در میان وحشت ناشی از آنچه اینجا بر زنان رفته، کاپیتان مایان از واحد شناسایی اجساد در «شورا» میگوید که سختترین لحظات زمانی است که او «ریمل را روی مژههای مردگان یا گوشوارهای را که صبح به گوش انداخته بودند میبیند.»
از او میپرسم که به عنوان یک زن چه احساسی با دیدن اینها دارد.
او جواب میدهد: «وحشت. ما را وحشتزده میکند.»