گیدئون ساعر، وزیر خارجه اسرائیل به لبنان برای انتخاب ژوزف عون به عنوان رئیس‌جمهور این کشور تبریک گفت و اعلام کرد که اسرائبل امیدوار است انتخاب عون به ثبات و روابط خوب بین دو کشور همسایه کمک کند
:::
ایندیپندنت فارسی - مجلس لبنان روز پنجشنبه (۹ ژانویه) ژوزف عون، فرمانده ارتش را به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب کرد و بدین ترتیب جایگاه خالی ریاست‌جمهوری را با فردی پر کرد که مورد تایید ایالات متحده است.
این انتخاب نشان‌دهنده کاهش نفوذ گروه حزب‌الله، تحت حمایت جمهوری اسلامی ایران، پس از جنگ ویرانگر آن با اسرائیل است. عون در دور اول رای‌گیری نتوانست حد نصاب ۸۶ رای را به دست آورد، اما در دور دوم با کسب ۹۹ رای از نمایندگان، از جمله نمایندگان حزب‌الله و متحد شیعه آن، جنبش امل، به پیروزی رسید. این موضوع را نبیه بری، رئیس مجلس لبنان، اعلام کرد.
این نتیجه تغییرات در توازن قدرت در لبنان و خاورمیانه گسترده‌تر را بازتاب می‌دهد؛ چراکه حزب‌الله، گروه شیعه مسلمان، پس از جنگ سال گذشته به شدت تضعیف شده و متحد سوری آن، بشار اسد، در دسامبر سرنگون شده است.
این انتخاب همچنین نشان‌دهنده احیای نفوذ عربستان سعودی در لبنان است، کشوری که نفوذ ریاض در آن مدت‌ها پیش تحت‌الشعاع جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله قرار گرفته بود.
ریاست‌جمهوری لبنان، که طبق نظام تقسیم قدرت فرقه‌ای این کشور مختص یک مسیحی مارونی است، از اکتبر ۲۰۲۲ و پایان دوره میشل عون خالی بود. در این مدت، جناح‌های عمیقا تقسیم‌شده لبنان نتوانسته بودند بر سر نامزدی که بتواند رای کافی از ۱۲۸ کرسی مجلس کسب کند، توافق کنند.
توافق سیاسی در لبنان
احمد زیدآبادی
انتخاب ژنرال جوزف عون فرماندۀ ارتش لبنان به عنوان رئیس‌جمهور این کشور، اتفاق خوبی در جهت ایجاد ثباتی پایدار در لینان است.
جوزف عون از پارلمان 128 عضوی لبنان موفق به کسب 99 رأی از نمایندگان شده است.
نمایندگان پارلمانی حزب‌الله و جنبش امل هم در دور دوم انتخابات، به ژنرال عون رأی داده‌اند، بنابراین توافقی سیاسی بین آنها صورت گرفته است. در حقیقت، دو طرف، بخصوص حزب‌الله و جنبش امل انعطاف تاریخی بسیار مهمی برای دستیابی به توافق از خود نشان داده‌اند.
انعطافِ معطوف به حفظ موجودیت و منافع یک کشور، جوهر سیاست‌ورزی صحیح و شرافتمندانه است، درست همان چیزی که سیاسیون ایران اغلب با آن بیگانه‌اند و تا سرحد به خطر افتادن موجودیت کشور و نابودی منابع و منافع آن، بر نظرات صلب و انعطاف‌ناپذیر خود اصرار می‌ورزند. در فرهنگ سیاسی ایران، جمود و یکدندگی به قیمت هدر رفتن جان و مال ملت، به صورت ارزش معرفی شده و در مقابل، از خودگذشتگی و انعطاف و عقب‌نشینی به قصد حفظ منافع عالی کشور ضد ارزش به حساب آمده است! این همه درگیری‌های پر هزینه و خونین در تاریخ معاصر ما نتیجۀ همین وارونگی در معرفی ارزش و ضدارزش است!
