ح درویشی
سفر ترامپ آن هم به عربستان در مقیاس خود بازتاب بالایی داشته است چه بسا مواضع او در قبال نظام ایران فراتر از یک رسانه به تمام جهان مخابره شد.
او آبرویی برای حکومت ایران نگذاشت هر آنچه دیگران در قاموس روزنامه و سایت و کانال و شبکه های دیداری و شنیداری می نوشتند و می گفتند و به نمایش می گذاشتند او یکجا و بدون حاشیه و عدم رعایت پروتکل های دیپلماتیک به زبان آورد.
در ظاهر او فردی پوپولیست می نماید اما گویا بهتر از هر سیاست پیشه ای به پشتوانه قدرت بدون رعایت موازنه ها می رود سر اصل مطلب؛
▫️اینکه او بشود بلندگوی آحاد مردم ایران دو روی دارد. نخست جلب حمایت مردم ایران برای روزهای سخت ؛
دوم بر هم زدن اندک ترمیم شکاف مردم با حاکمیت؛
▫️اینکه او در کوران مذاکرات چنان مواضعی را اتخاذ می کند و در پایتخت کشور همسایه جنوبی دست به تخریب نظام ایران بزند در واقع در حال انداختن توپ به داخل زمین ایران است .
▫️بی آبرو کردن رژیم ایران آنهم در این سطح از مکان و زمان ، هشدارهایی است غیر قابل اغماض ؛
🔸مواضع حاکمیت ایران چه می تواند باشد؟!
سکوت مقامات ایرانی انگشت تایید گذاردن بر مواضع اوست و چنانچه نظام بخواهد پاسخ دهد باید بتواند در این سطح از مکان و زمان پاسخی درخور که هم در نزد مردم محکمه پسند باشد و هم در نزد افکار عمومی جهان؛
به نظر نگارنده نظام برای جلوگیری از پرده دری بیش از اندازه پاسخ را به میز مذاکرات خواهد کشاند. زیرا هم در پشت درهای بسته است و هم می تواند بده بستان مطلوبی برای برون رفت از فشارهای کنونی بدست آورد.
وگرنه هر چه این لجن‌زار به هم بخورد بوی تعفن آن چون کوس رسوایی است که در عالم نواخته باشند.
بیشتر بخوانید:
ترامپ از چه کسانی مشورت گرفته بود؟
احمد زیدآبادی
به نظرم دونالد ترامپ در نطق ریاض خود بخش‌های مربوط به ایران را از طریق مشاوره با جمعی از کارشناسان حوزۀ آب و توسعه تنظیم کرده بود. منظورم آن دسته از کارشناسان ایرانی است که مقیم آمریکا شده‌اند و روی این موضوعات کار می‌کنند.
ترامپ به عمد روی"ناکارآمدی" انگشت گذاشت و به مشکلاتی مثل بحران آب، فرونشست زمین و کمبود برق اشاره کرد؛ همان مشکلاتِ غیرقابل‌انکاری که عموم مردم به طور روزه‌مره آن را لمس می‌کنند، همۀ کارشناسان آنها را بحران‌هایی بسیار خطرناک می‌دانند و مسئولان کشور هم در برابر آنها دفاع یا پاسخی ندارند.
ترامپ در عین حال، به نحو زیرکانه‌ای شاخۀ زیتون را هم در برابر جمهوری‌اسلامی بالا برد تا پیشاپیش بروز هرگونه اختلال و بن‌بست در مذاکرات را به گردن طرف مقابل اندازد.
او طبق معمول، از تهدید نیز صرف‌نظر نکرد. تهدید او عمدتاً به صفر رساندن صادرات نفت و تشدید تحریم‌ها در حداکثر شکل ممکن آن بود، اما آنجا که گفت برای پیشگیری از دستیابی ایران به بمب اتم، "هر کار لازم" را خواهد کرد، به نظرم اشاره‌اش به برخورد نظامی بود. با این حال چرا او به صراحت تهدیدهای نظامی پیشین خود را تکرار نکرد؟ به گمانم، ماجرا به میزبان مراسم ارتباط داشت. او نمی‌خواست در ریاض و در حضور سران عربستان تهدیدهای نظامی خود را علیه ایران تکرار کند، چون به نوع رویکرد سعودی ها در برابر جمهوری اسلامی واقف است و فعلاً برنامه‌ای برای به هم زدن آن ندارد.
:::
ایران آباد نمی شود
یدالله کریمی پور
البته توافق هسته ای ایران-امریکا در دسترس بوده و صد البته سایه جنگ و بلکه بخشی از تحریم ها را از فضای ایران خواهد زدود. ولی ساده انگاری و بلکه حماقت محض است که دستاورد چنین توافقی مساوی با آبادی و توسعه ایران پنداشته شود. چرا؟!
با فرض بقای سیستم، رهبران و مدیران، ساختار اجرایی، سیاست خارجی، حقوق اساسی، تقسیمات کشوری و مناسبات ملت با دولت کنونی و جاری، امید به هر گونه اصلاح کلی و همه جانبه، واهی و بلکه نادانی است.
کوتاه آن که من اراده ای مبتنی بر استراتژی بزرگ، برای تغییر ایران در جهان دگرگون شونده در هیچ جای جمهوری اسلامی ندیده ام. شاید دچار کوری نگرشی شده ام.
