مسعود بهنود، روزنامه‌نگار، نویسنده و تحلیل‌گر سیاسی ایرانی، پس از دهه‌ها فعالیت در عرصه رسانه و مطبوعات در ایران، در پی فشارهای سیاسی و تهدیدهای امنیتی، ناگزیر به ترک کشور شد. مهاجرت او به بریتانیا عمدتاً دلایل زیر را دارد:

۱. فشارهای امنیتی و سانسور

بهنود به‌عنوان یکی از چهره‌های سرشناس مطبوعاتی در ایران، بارها مورد بازجویی، تهدید، سانسور، و ممنوع‌القلم شدن قرار گرفت. فضای بسته رسانه‌ای و محدودیت‌های فزاینده برای روزنامه‌نگاران مستقل باعث شد ادامه فعالیت حرفه‌ای‌اش در ایران دشوار شود.

۲. دستگیری و محکومیت

او در سال‌های پس از انقلاب، به‌ویژه در دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰، بارها بازداشت و به زندان محکوم شد. در سال ۱۳۸۸ پس از انتخابات ریاست جمهوری و اعتراضات گسترده مردمی، فشارها علیه روزنامه‌نگاران منتقد افزایش یافت و بهنود نیز در معرض تهدید قرار گرفت.

۳. ادامه فعالیت رسانه‌ای در خارج از کشور

پس از مهاجرت به بریتانیا، بهنود توانست همکاری خود را با رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی فارسی آغاز کند و به‌صورت آزادانه‌تری به تحلیل رویدادهای سیاسی و اجتماعی ایران بپردازد--کاری که در داخل کشور برایش امکان‌پذیر نبود.

نتیجه:

مهاجرت مسعود بهنود، مانند بسیاری از روزنامه‌نگاران مستقل ایرانی، در نتیجه محدودیت آزادی بیان، فشارهای امنیتی، و فضای نامناسب برای فعالیت رسانه‌ای صورت گرفت. او اکنون در تبعید، اما همچنان فعال در حوزه رسانه است.