روزنامه هم‌میهن در گزارشی نوشت که زنان در مناطق محروم و حاشیه‌نشین هنگام پریود، به‌جای نوار بهداشتی از روزنامه، پارچه‌های کهنه و دستمال‌کاغذی‌های جمع‌آوری‌شده از قبرستان و مراسم‌ها استفاده می‌کنند و بسیاری از آن‌ها تنها یک لباس زیر دارند که در کل این دوره همان را به‌کار می‌‌برند.

این روزنامه نوشت که مرضیه، ۳۶ ساله از حاشیه مشهد، پس از ترک اعتیاد با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کند، او و دخترش به‌دلیل ناتوانی مالی، به‌جای نوار بهداشتی از لباس‌های کهنه استفاده می‌کنند و حتی توان خرید صابون و شامپو هم ندارند.

بر اساس این گزارش، سوءتغذیه این زنان به‌دلیل فقر غذایی است و منجر به کم‌خونی، فقر آهن، ضعف شدید و ناتوانی در کار یا تحصیل می‌شود. پیامدهای روانی آن نیز افسردگی، پرخاشگری، کاهش اعتمادبه‌نفس و انزواست.

سیمین کاظمی، پزشک و جامعه‌شناس، در گفت‌وگو با هم‌میهن «فقر پریود» را نتیجه مستقیم فقر اقتصادی دانست و گفت: «زنان طبقات فرودست بیشترین آسیب را می‌بینند.»

شیرین احمدنیا، جامعه‌شناس، نیز «فقر پریود» را نوعی «خشونت اقتصادی» دانست که بدن زنان را به بار مالی بدل می‌کند. او افزود: «رسانه‌ها باید در این زمینه تابوشکنی کنند.»