دوئل در خیابان جمهوری
شهاب‌الدین حائری شیرازی
وضعیت پس از جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل به دوئل بین دو رهبر آمریکا و اسرائیل از یک طرف و رهبران ج ا از طرف دیگر می‌ماند.
آنچه ناظران قضاوت می‌کنند تلاش هر دو طرف برای زودتر کشیدن هفت‌تیر است.
هفت‌تیر کشیدن در طرف ج ا، همان دستیابی به بمب اتم است و در طرف مقابل، تغییر سیاستهای ج ا است احتمالا با هدف قرار دادن رهبر ج ا و از بین بردن امکان دسترسی ج ا به بمب اتم با زدن ذخایر اورانیوم غنی شده که احتمالا باقی مانده.
این وضعیت به زودی پایان خواهد یافت چرا که چنین وضعیت پر استرس و پرخطری برای هیچکدام از طرفین درگیر قابل استمرار نیست.
احتمال مسلح شدن ج ا به بمب اتم آنچنان هورمونهای هیجان طرف غربی را به جنب وجوش انداخته که همین الان هم خود را مقصر و دارای تاخیر می‌داند و به دنبال پایان دادن سریع و قاطع به قابلیت غنی‌سازی اورانیوم در ایران است.
یکی از مسائلی که جنگ ۱۲ روزه نشان داد این بود که طرف اسرائیلی چه بسا خیلی کارها از جمله زدن فرماندهان را پیش از این هم می‌توانست انجام دهد اما به چنین روزی موکول شده بود که اگر جنگی تمام عیار صورت پذیرد، که صورت پذیرفت و زد.
حال به دلائلی چند از جمله در دسترس بودن رهبری در بسیاری مواقع تاکنون، نشان می دهد امکان هدف قرار دادن ایشان را داشتند و تصمیم نداشتند تاکنون برای ترور رهبر، که فی الحال تصمیم را دارند و مسئولان اسرائیل به صراحت بیان می‌کنند.
لذا سخن گفتن از اینکه اگر رهبر ترور شد چه خواهد شد و چه باید کرد ضروریست تا غافلگیر نشویم.
به نظر می‌رسد کلان سیاستهای مورد نزاع فعلی که موجب جنگ شده نظیر غنی‌سازی و فعالیت منطقه‌ای و... پس از ترور احتمالی رهبر، قابل استمرار نیست به دلائلی چند.
۱_تنها کسی که ۳۷ سال سیاستهای فعلی را تعقیب کرده و حاضر به تغییر آنها نیست به هیچ وجه، ایشان است و دیگران در شرائط خاص پس از نبودن رهبر فعلی، تن به این تغییر، جبرا خواهند داد.
۲_با آغاز جنگ بعدی احتمالا شدت بمباران و موشک باران و همچنین عملیاتهای پهپادی به نحوی خواهد بود که قدرت مرکزی در غیاب رهبر فعلی را به سرعت به مصالحه خواهد کشاند.
۳_پشتوانه نظری سیاستهای کلان نظیر غرب ستیزی و نابودی اسرائیل چنان تضعیف شده که شاید اگر تنها مانع تغییر این سیاستها را حضور رهبر فعلی بدانیم سخن به گزافه نگفته‌ایم.
به هر حال جا دارد حاکمیت از خود بپرسد اگر در نبود رهبری فعلی ج ا، این سیاستها تغییر خواهد کرد، چرا همین الان و بدون آنکه جنگ جدیدی درگیرد این سیاستها تغییر نکند؟
این سوال بسیار جدی است که چه بسا پاسخ به آن می‌تواند مانع وقوع جنگ جدیدی شود.
