مرضیه حاجی هاشمی

با دوستی جمعیت شناس به گفتگو نشسته بودیم که بر این باور بود، آنچه در ایران در حال رخ دادن است، یک سیاست جمعیتی است؛ نه یک بی‌سیاستی و بی‌تدبیری جمعیتی و بی‌مبالاتی در زمینه مهاجرت! وی با بررسی‌هایی که انجام داده بود، به این نتیجه رسیده بود، یک سیاست پنهان جایگزینی جمعیت به صورت تدریجی در حال اجراست که به نظر می‌رسد، هنوز بخش‌هایی از حاکمیت نیز به طور دقیق از آن مطلع نیست و گاه از گوشه و کنار، نمایندگانی اعتراضاتی در این زمینه دارند.

او معتقد بود که برعکس آنچه به عموم جامعه القا می‌شود، آنچه در مورد مهاجرت بی‌رویه افغان‌ها در حال وقوع است، در راستای همان سیاست انواع حمایت‌ها از گروه‌های مختلف در منطقه است تا حامیان ایدئولوژیک «جمهوری اسلامی» در سراسر جهان اسلام گسترش یابند و نفوذ عمیق‌تری پیدا کنند، حامیانی که خود را کاملاً وام‌دار و تحت امر و گوش به فرمان این ایدئولوژی می‌دانند.

به باور او در این سیاست، ابتدا هجوم اتباع یا بهره‌وری آنها از انواع امکانات و منابع کشور بی‌تدبیری جلوه داده می‌شود تا انبوهی از صداهای معترض برخیزد. سپس به بهانه پاسخ به اعتراضات و مطالبه‌ها در زمینه مهاجرت بی‌رویه یا بهره‌گیری از امکاناتی چون مدارس، دانشگاه‌ها، املاک و ... مسأله ساماندهی و قانونی کردن این امور مطرح و در گام بعدی، حضور و نفوذ آنها قانونمند و ضابطه‌مند شود و پس از مدتی بدون اینکه معترضان متوجه باشند، به امری قانونی، بدیهی و غیر قابل اعتراض تبدیل شود.

آنچه که این دوست جمعیت شناس بدان معتقد است و منتهی به جایگزینی آرام جمعیت و تغییر در بافت جمعیتی کشور می‌شود، می‌تواند با این هدف صورت گیرد که جمعیتی کم سواد، کم اطلاع، مطیع، بدون آگاهی‌های سیاسی و با اطلاع کم از تحولات بین المللی روز دنیا، کم توقع و قانع و تابع، مانند ترکیب جمعیتی اواخر دهه ۵۰ و دهه ۶۰ در ایران جایگزین جمعیتی شوند، معترض که اکثراً تحت انواع فشارهای خارج از تحمل یا به دلیل توقعات فزاینده بر اساس «منحنی جی»(که پس از تبدیل به طبقه متوسط، تحمل زندگی به سبک طبقات پایین را ندارند)، از ایران مهاجرت نموده یا قصد مهاجرت دارند، جمعیتی که در وقایع ۱۴۰۱ از دریچه‌ای که گشود، نمایی از خود، تنوع طبقاتی و صنفی خود، مطالبات و ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی خود و همچنین نمودی از گرایشات، تمایلات، عقاید سیاسی و کیفیت باورهای دینی خود را به نمایش گذاشت.

به نظر می‌رسد، آنچه در حال رخ دادن است، به زودی واقعیتی تلخ را آشکار می‌کند، یک فاجعه جمعیتی که به طور کامل نسل شبه دهه شصتی غیر ایرانی را جایگزین نسل‌های جدید ایرانی در تمام ارکان ساختار جامعه خواهد نمود که حالا دیگر ایرانی‌هایی شده‌اند، گرچه وارداتی؛ ولی کاملاً گوش به فرمان، جایگزین ایرانی‌های نخبه صادراتی.