آرزوهايتان را عوض کنيد... نامه سرگشاده به آقای احمدی نژاد، ترانه جوانبخت

www.javanbakht.net

آقای احمدی نژاد حرف هايی هست که در دل تاريخ می ماند و کشورها را تباه می کند حرف هايی هم هست که در دل تاريخ می ماند اما به مردم جهان آرامش و رضايت خاطر می دهد. شما به عنوان رييس جمهور ايران کدام را انتخاب کرده ايد؟
واقعيت تلخی ست که صدام حسين با تهديدهای آقای خمينی جنگ با ايران را شروع کرد و اگر حملات تروريستی ضد رژيم بعث انجام نمی شد او بهانه ای برای حمله به ايران نداشت. وقتی شما نه يک بار بلکه چند بار تهديد کرديد که اسراييل از نقشه جهان حذف شود آيا به اين که بچه های اسراييل قربانی جنايت های غير انسانی رژيم اسراييل شوند فکر کرديد؟ آيا فراموش کرده ايد بچه های ايران چطور در بمباران های جنگی که صدام حسين به راه انداخت کشته شدند؟ آن سی دختر بچه که در جشن تولد خيابان گيشا در تهران تکه پاره شدند از يادتان رفته؟ بچه های شهرها و روستاهای ايران چطور؟ آيا بچه های اسراييل با بچه های ايران فرقی دارند؟ چرا به جای فراهم کردن اسلحه با هزينه های سنگين برای فلسطينی ها آرزو نمی کنيد بين دولت فلسطين و دولت اسراييل صلح برقرار شود؟ چرا مدام بنزين در آتش آنها می ريزيد؟ آيا کشته شدن بچه های فلسطينی و اسراييلی برايتان اهميتی ندارد؟ بچه های اسراييلی چه گناهی کرده اند که ناخواسته در آن گوشه دنيا متولد شده اند؟ آيا آنها بايد جوابگوی رذالت رژيمشان باشند؟
شما که می بينيد فردی مثل بوش منتظر کوچکترين بهانه برای حمله به ايران است و از چند سال پيش ناوهای آمريکايی در خليج فارس جا خوش کرده اند چرا به محض اين که پشت ميکروفون می رويد شروع به تهديد رژيم اسراييل می کنيد؟ مگر از يادتان رفته صدام با ايران چه کرد؟ وقتی بوش شش ماه قبل از شروع جنگ با عراق خبر حمله آمريکا به اين کشور را دارد صدام هم به عراقی ها مدام می گفت که جنگ نخواهد شد اما نتيجه اش اين شد که مردم عراق تاوان سنگين خودخواهی های او را پس دادند.
شما از خودتان نمی پرسيد چرا بايد بچه ها قربانی خودخواهی های سياست مداران شوند اما اين پرسش مردم دنياست و متاسفانه مدام سناريوی تهديد کشورها از طرف سياستمداران تکرار می شود و به همين دليل جنگ و آشوب تمامی ندارد. فراموش نکنيد سياستمدار بودن در نشستن بر اريکه قدرت نيست بلکه درنحوه گفتگو با مردم دنياست و کسی که با تهديد ديگر کشورها مدام ناآرامی در ذهن مردم ايجاد می کند سياستمدار نيست.

آرزو کنيد به جای اين که کودکان قربانی کشمکش دولت فلسطين و اسراييل باشند (سرنوشتی که احتمال تکرار آن برای کودکان ايران هم هست) صلح و آرامش بين اين دو دولت برقرار شود. آرزو کنيد بوش به وعده اخيرش مبنی بر تحقق صلح و آرامش بين اين دو کشور عمل کند هر چند من به وعده های اين فرد اعتمادی ندارم.
اگر شما به جای تهديد دولت اسراييل با ملايمت حرف از صلح بزنيد مطمين باشيد نگاه مردم دنيا به ايران - و نه صرفا به شما - تغيير خواهد کرد. پس تا دير نشده آرزوهايتان را عوض کنيد چون حق کودکان جنگ و خونريزی نيست.