خشونت، حبس و اعدام رمز ماندگاری نيست! جبهه ملی ايران

در دهه شصت، با زندانی کردن دهها هزار نفر و کشتن بيش از ده هزار نفر، بقای حکومت برای مدتی تضمين شد. در دهه هفتاد تداوم زندانی کردن ها و قتل های زنجيره ای جوی از وحشت و ارعاب بوجود آورد که حاکميت را برای چند سال ديگر در جای خود نگه داشت. و اکنون که در دهه هشتاد هستيم، زندانی کردن هزاران ناراضی سياسی و عقيدتی و اعدام صدها نفر بيرون از روند قانونی و شفافيت قضايی، ديگر تضمين دوام اين حاکميت نيست؟

در مقايسه با ديگر کشورهای جهان، جمهوری اسلامی بيشترين زندانيان سياسی و عقيدتی را نسبت به جمعيت دارد، در شمار اعدام ها رتبه اول جهان را بدست آورده است، دهها نوجوان را که در کودکی بزه کرده اند، برخلاف اصول اخلاقی و قانون بين المللی اعدام می کند، دختربچه ها را سنگسار می کند، روزنامه نگاران را به جرم روزنامه نگاری، نويسندگان را بجرم نويسندگی، پزشگان را بجرم پزشگی، فعالان حقوق بشری را بجرم فعاليت حقوق بشری، دانشجويان را بجرم فعاليت دانشجويی، دختران را بجرم دانشجويی و روحانيان راستين را بجرم احترام به دين، محروم می کند، زندانی می کند، تبعيد يا اعدام می کند.
فقط در دو سال گذشته صدها دانشجو از تحصيل محروم شده اند، دهها نفر فعال دانشجويی، سياسی و حقوق بشری زندانی و دهها نفر اعدام شده اند. مثال بارز اين بيداگری ها فرزاد کمانگر است که با پيشينه سالها خدمت فرهنگی و اجتماعی و فعاليت حقوق بشری که از شهروندان شاخص کامياران بشمار می رود، بجرم همين فعاليت ها به اعدام محکوم شده است. تا کی بايد شاهد قربانی کردن فرزاد کمانگرها فقط بخاطر ترساندن مردم باشيم؟
آيا گماشتن دهها هزار نظامی در خيابانهای شهر، تضمين بقاست؟ آيا اين نظاميان که اکثريت نزديک به اتفاق آنان از رژيم ناراضی هستند، در آن لحظه حساس مورد نظر حاکميت تبديل به تيغ دو لبه نخواهند شد؟
جبهه ملی ايران دگربار هشدار می دهد که بجای خشونتگری گوشهای خود را باز کنيد و صدای مردم را بشنويد. هيچ حکومت ديکتاتوری در تاريخ معاصر جهان با زندانی کردن و کشتن و حکومت نظامی نتوانست بقای خود را تضمين کند و هرچه آنها فشار را بر مردمشان بيشتر کردند، طول عمرشان کوتاهتر شد. خشونت را پايان دهيد و آگاه باشيد که ملت پيروز خواهد شد.

جبهه ملی ايران
تهران – ۱۸ آذر ۱۳۸۷