تخريب خاوران را متوقف کنيد! کميپين بين المللی حقوق بشر در ايران

نابودی عمدی شواهد جنايت عليه بشريت

۱۷ بهمن ماه ۱۳۸۷ - کميپين بين المللی حقوق بشر امروز اعلام کرد که دولت ايران بايد فورا تخريب گورستان دسته جمعی خاوران را که شروع کرده متوقف کند. گورستان خاوران محل دفن هزاران زندانی سياسی است که بطور دسته جمعی در سال ۱۳۶۷ اعدام شدند.
گورستان خاوران تنها چيزی است که برای خانواده قربانيان در بزرگداشت ياد و خاطره عزيزانشان برای آنها باقی مانده است. دولت ايران در طول ۲۰ سال گذشته بطور مرتب تلاش کرده است تا از حضور خانواده قربانيان در خاوران برای برگزاری مراسم سالگرد اعدام عزيزانشان ممانعت بعمل آورد.
نيروهای دولتی در طول يکماه گذشته به تخريب کامل اين گورستان با بولدزر و کاشت درخت تحت عنوان " توسعه و سازماندهی گورستان اقليت های مذهبی" اقدام کرده اند.

حکومت ايران در سال ۱۳۶۷هزاران زندانی سياسی ای را با شتاب و بطور فراقانونی اعدام کرد. حکومت هرگز نه اين اعدامها را تائيد کرد و نه هرگزاطلاعاتی مبنی بر اينکه چه تعداد زندانی اعدام شده اند، ارائه داد. اکثريت کسانی که اعدام شدند دوران محکوميت زندان خود را بخاطر فعاليتهای سياسی سپری می کردند که احکام آنها در دادگاههای انقلاب بطور ناعادلانه صادر شده بود، اما هيچيک از اين زندانيان به اعدام محکوم نشده بودند. عمدی و نظام مند بودن چنين اعدامهای فرا قانونی باعث شده است که اين اعدامها تحت قوانين بين المللی جنايت عليه بشريت شناخته شوند.
خانواده قربانيان کشتار دسته جمعی سال ۱۳۶۷ بطور مرتب با مسئولين مکاتبه کرده و خواستار حفظ اين مکان بعنوان محل دفن فرزندانشان شدند، اما دولت اين خواسته را بی پاسخ گذاشته است. در تاريخ هفتم بهمن ماه ۱۳۸۷، عليرضا جمشيدی؛ سخنگوی قوه قضائيه، در يک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که وی از تخريب گورستان خاوران بی اطلاع است.
هادی قائمی؛ سخنگوی کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران در مورد تخريب گورستان خاوران گفت: "اين مکان، يک سند کشتاردسته جمعی است. دولت بجای تخريب آن بايد فورا تحقيقات قضايی را برای يافتن قربانيان و مستند کردن شواهد شروع کند."
به گفته خانواده های قربانيان در تخريب اخير گورستان خاوران استخوانها و ساير بقايای قربانيان از جمله لباس، پتو، و ديگر متعلقات آنها در جريان خاکبرداری زيرو رو شده است.
کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران از دولت می خواهد که سريعا به خواسته های خانواده های قربانيان کشتار دسته جمعی توجه کرده به خانواده ها اين امکان رابدهند که عزيزانشان را با عزت و احترام به خاک بسپارند.
کشتار دسته جمعی سال ۱۳۶۷ بايد توسط دولت ايران تائيد، و يک هئيت مستقل حقيقت ياب بانيان اين فاجعه انسانی را شناسايی و از آنها بازخواست کنند.
هادی قائمی در ادامه گفت: " خاوران سياه ترين فصل کتاب نقض حقوق بشر در تاريخ معاصر ايران است. دولت ايران هرگز نمی تواند با اين تلاشهای ناشيانه و خشن در تخريب اسناد و محروم کردن خانواده های قربانيان از يادآوری خاطره عزيزانشان، اين واقعيت تاريخی را حذف و آن را از نو بنويسد. بايد اين جنايت عليه بشريت بفوريت مورد بررسی قرار بگيرد و به خانواده ها اطمينان داده بشود که از بقايای عزيزانشان حفاظت خواهد شد."