گزارش تظاهرات ايرانيان در بروكسل، بلژيك، علي صمد

ايرانيان ساكن بلژيك بعد از انتخابات 12 ژوئن و شروع اعتراضات مردمي تلاش كردند كه به اشكال گوناگون همراهي و همبستگي خود را با مبارزات مردم كشورمان از طريق تظاهرات، اطلاع رساني، نامه نگاري و ملاقات با نمايندگان پارلمان بلژيك و پارلمان اروپا و ديگر نهادهاي اروپائي و وسائل ارتباط جمعي اعلام كنند. ايرانيان با ايجاد يك نهاد با نام "ايرانيان ساكن بلژيك" اقدام به فعاليت مشترك كردند. تطاهراتي را در تاريخ 13 ژوئن و براي 20 ژوئن تظاهرات دومي اما اين بار توسط نهاد تشكيل شده فوق در بروكسل سازماندهي كردند و تلاش شبانه روزي براي هر چه بهتر برگزار كردن برنامه توسط فعالين اين تشكل صورت گرفت. تلاش ها در اين جهت بود كه اولاً بازتاب تظاهرات و اعلام همبستگي و طرح خواسته هاي تظاهرات كنندگان هر چه وسيعتر در ميان افكار عمومي مردم بلژيك و اروپائيان انعكاس پيدا كند. قابل توجه است كه طيف بسيار وسيعي از وسائل ارتباط جمعي ( مطبوعات، راديو و تلويزيون) در تظاهرات جلوي سفارت شركت كردند و انعكاس خبري تظاهرات در سطح گسترده أي انجام شد. دوم با دعوت از شخصيت ها و نمايندگان پارلمان بلژيك توانستند نظر و همبستگي آنان را از مبارزات اعتراضي و برحق مردم ايران كسب كنيند. خوشبختانه با حضور وسيع شخصيت ها و نمايندگان بلژيكي چون خانم " ايزابل دوران" دبير اول حزب سبزهاي بلژيك و عضو انتخابي جديد پارلمان اروپا، "فواد لساني" نماينده پارلمان فدرال بلژيك و عضو حزب سبزهاي بلژيك، آقاي "ونسان دو ولف" شهردار و عضو پارلمان بروكسل از حزب ليبرال منطقه فرانسه زبان، آقاي "جرج دالماين" سناتور از مركز دمكرات هاي اومانيست، خانم "فرانسوا اسكاپمن" رئيس هئيت نمايندگي تمام اعضاي حزب ليبرال بخش فرانسه زبان بلژيك، خانم "آدلاهيد بيتبر" وزير سابق و نماينده از حزب سزهاي فلاموند زبان، خانم "سابين مايرز" از گروه ايران در پارلمان اروپا و عضو حزب سبزهاي اروپا و نيز نماينده گاني از دو كميته مختلف مدافع پناهندگان ايراني با نام خانم الناز و كريستين به سخنراني در تظاهرات پرداختند و اعلام كردند كه نتيجه انتخابات در ايران را منعكس كننده خواست و تمايل مردم و جوانان ايراني نمي دانند و در اين انتخابات طبق شواهد و اعتراضات موجود تقلب و تخلف وسيع صورت گرفته است. آنها اعلام كردند كه از طريق نمايندگان خود در پارلمان بلژيك، از وزراي خود خواهند خواست كه سفير جمهوري اسلامي در بلژيك را براي توضيحات بيشتر مورد سوال قرار دهند. سخنرانان اغلب بر اين اعتقاد بودند كه اگر در ايران دمكراسي و آزادي وجود نداشته باشد در منظقه خاور ميانه هم دمكراسي برقرار نخواهد شد. اغلب سخنرانان حمايت خود را از خواست هاي دمكراتيك مردم ايران اعلام كردند و متذكر شدند كه به انحاي گوناگون صداي مردم ايران را در افكار عمومي مردم بلژيك انعكاس خواهند داد. سومين موردي كه براي سازمان دهندگان "ايرانيان ساكن بلژيك" داراي اهميت بود. تلاش براي جلب شركت وسيع طيف هاي هر چه گسترده تري از ايرانيان مقيم بلژيك و ديگر كشورهاي اطراف براي همراهي و همبستگي با خواسته ها و اعتراضات مردم به تظاهرات بوده است كه خوشبختانه جمعيتي بين 800 تا 1000 نفر در تجمع جلوي سفارت جمهوري اسلامي در بروكسل شركت كردند. شعارهايي كه در تظاهرات داده شد اغلب در چارچوب شعارهايي بود كه در ايران توسط مردم و جوانان داده مي شد. روحيه عمومي در تظاهرات تمايل به همراهي و دفاع از شعارهايي كه مردم در ايران سر مي دهند، بود و چنين روحيه أي بدرستي در جلوي سفارت حفظ شد. سازمان دهندگان برنامه مدام ايرانيان شركت كننده در تظاهرات را به اتحاد و دفاع از خواستهاي برحق مردم ايران تشويق مي كردند و تلاش آنان در واقع تقويت روحيه همبستگي و همراهي با مبارزات داخل، در تمام طول تظاهرات بود. در بخش هاي مختلف تظاهرات براي ايجاد شور و روحيه سرود أي ايران، يار دبستاني بصورت مشترك خوانده شد و نيز يك هنرمند ايراني بنام مصطفي آواز "يار دبستاني" را به همراه دف براي تظاهرات كنندگان اجرا كرد. يكي ديگر از كارهايي كه قابل توجه در هنگام تظاهرات بود گزارش لحظه به لحظه از تظاهراتي بود كه در داخل كشور در حال انجام شدن بود. دوستان سازمان دهنده تظاهرات بدرستي تيمي را به خبر گيري و اطلاع رساني اختصاص داده بودند و اين ابتكار باعث ايجاد احساس هر چه نزديك تري براي همبستگي با مبارزات مردم كشورمان در ميان تظاهرات كنندگان ايجاد كرد. علاوه بر موارد فوق تعدادي از ايرانيان از فرانسه، آلمان، انگليس و هلند براي همبستگي با مردم ايران به تظاهرات بلژيك آمده بودند. قابل گفتن است كه تظاهرات از سازماندهي نسبتاً خوبي برخوردار بود و تلاش مي شد كه تمام شعارها و پيام ها، سخنراني ها و اخبار از طريق تربيوني كه براي اين كار ايجاد شده بود، انجام شود. شايد بي مناسب نباشد كه گفته شود كه سازمان دهندگان براي اطلاع بلژيكي ها و ارئوپائي ها ظرف سه روز گذشته نامه أي را خطاب به رئيس پارلمان اروپا نوشتند كه براي او فرستادند. در ضمن ملاقاتي نيز با يكي از مشاورين رئيس پارلمان اروپا انجام دادند و تحليل مبسوطي را از سطح مبارزات، اعتراضات و خواستهاي مردم ايران ارائه و بصورت حضوري نامه به رئيس پارلمان را در اختيار فرد مذكور قرار دادند. ابتكار ديگر تهيه يك متن تحليلي از كودتاي انتخاباتي در ايران بود كه در شكلي وسيع در روز تظاهرات پخش و نيز در اختيار مطبوعات قرار گرفت.

رفته رفته برنامه به انتهاي خود رسيد و قطعنامه تظاهرات به فارسي و فرانسه خوانده شد و تظاهرات كنندگان بعد از يك دقيقه سكوت براي هموطناني كه در طي اين چند روز توسط بسيجي ها و گروهاي فشار يا لباس شخصي كشته شده بودند يك دقيقه سكوت اعلام شد. بعد از آن با اجازه أي كه توسط ايرانيان ساكن بلژيك و دوستي از آلمان گرفته شد بخشي از تظاهرات كنندگان توانستند به محل سمبوليك ارگان هاي اروپائي در بروكسل يعني شوراي اروپا بروند و در آنجا به شعار دهي بر عليه سركوب و دفاع از خواسته هاي مردم بپردازند. سپس تظاهرات به شكلي آرام به پايان رسيد. در زير قطعنامه تظاهرات و نيز متن تحليلي "ايرانيان ساكن بلژيك" را براي اطلاع در گزارش مي اوريم.

20/06/09

===============================================================

قعطنامه تظاهرات بزرگ همبستگی با مبارزات مردم ایران در برابر سفارت جمهوري اسلامي در بروكسل

در انتخابات اخير گروه‏های مختلف مردم و به ويژه جوانان با شور و نشاط به خيابان‏ها آمدند و اميدوار بودند که با حرکت مسالمت آميز و کم‏ هزينه و با ريختن رای خود به صندوق‏ها وضعيت موجود را تغيير دهند و احمدی نژاد را از صندلی رياست جمهوری پائين کشند. اين اميد آنچنان در جامعه گسترش يافت که به مشارکت بی‏سابقه مردم در انتخابات انجاميد.

اما جريان حاكم به رای مردم تن نداد و احمدی نژاد را از صندوق های رای بيرون آورد که بدرستی اين اقدام، کودتای انتخاباتی ناميده شد. در واقع آنها تصميم سياسی گرفتند که با تقبل تمام هزينه ها همچنان در قدرت بمانند و اجازه ندهند که قوه مجريه به دست اصلاح طلبان حکومتی بيافتد.

مردم در اعتراض به کودتای انتخاباتی به خيابان ها آمدند. کودتاگران در مقابل اعتراض مردم به خشونت متوسل شدند و در حال حاضر چندين نفر از دانشجويان و مردم عادي توسط سلاح هاي گرم بسيجي ها و گروه هاي فشار كشته و بسياري زخمي و نيز صدها نفر دستگير و روانه زندان ها شده اند. اما با همه اين وجود خشونت سرکوبگران نتوانسته است مردم را به خانه‏ها برگرداند. مردم هر روزه به شكل مدني و مسالمت آميز در خيابان ها فرياد می زنند: "مرگ بر ديکتاتور"، " ابطال انتخابات"، "احمدي نژاد استعفا استعفا" و" رای ما كجاست".

ما تظاهرات کنندگان، امروز در برابر سفارت جمهوري اسلامي ايران در بروكسل بار ديگر همبستگی خود با مردم ایران اعلام می كنیم و در تلاش اين هستيم كه به اشكال مختلف فریاد حق طلبانه مردم ایران را به گوش مردم و دولت بلژيك برسانیم. ما اميدواريم كه دولت بلژيك و اتحادیه اروپا موضع گیری فعال تري را در دفاع از خواست های مردم ایران به اجرا بگذارند. ما از اين نهادهاي رسمي خواهان مطالبات زير هستيم:

ـ انتخابات ۲۲ خرداد از جانب دولت‏ها و مجامع بين المللی به رسميت شناخته نشود؛

ـ محمود احمدی نژاد به عنوان رئيس جمهور ايران پذيرفته نشود؛

- انتخابات مجدد با حضور ناظران بين المللي برگزار شود؛

- از خشونت در برخورد با اعتراضات مدني مردم استفاده نشود؛

- تمام دستگير شدگان روزهاي اخير و كليه زندانيان سياسي آزاد شوند.

ايرانيان ساكن بلژيك

کودتای انتخاباتی در ايران

خانم ها و آقايان

انتخابات در کشور ما جايگاه ويژه‏ای دارد که متفاوت از ساير کشورها است. در ايران انتخابات نه دمکراتيک است و نه آزاد و نه سالم. در اين انتخابات تنها نيروهای درون جمهوری اسلامی که از صافی شورای نگهبان گذشته‏اند، امکان مشارکت دارند. با اين وجود انتخابات محل چالش نيروهای درون حکومت است و امکانی است برای جابجائی قدرت بين آنها. لذا انتخابات در مواقعی فرصت‏هايی برای تاثيرگذاری مردم بر روندهای سياسی کشور فراهم می‏کند و مردم می‏توانند با حضور در انتخابات به کانديدای مورد حمايت نظام "نه" بگويند و کانديدای مورد نظر خود را از ميان کانديدای حکومتی برگزيند.

در انتخابات اخير گروه‏های مختلف مردم و به ويژه جوانان با شور و نشاط به خيابان‏ها آمدند، عليه احمدی نژاد شعار دادند و تمايل خودشان را نسبت به ميرحسين موسوی نشان دادند. آنها اميدوار بودند که با حرکت مسالمت آميز و کم‏ هزينه و با ريختن رای خود به صندوق‏ها قادر خواهند شد که وضعيت موجود را تغيير دهند و احمدی نژاد را از صندلی رياست جمهوری پائين کشند. اين اميد آنچنان در جامعه گسترش يافت که به مشارکت بی‏سابقه مردم در انتخابات انجاميد.

اما گروهبندی نظامی ـ امنيتی به رای مردم تن نداد، آرای مردم را کنار گذاشت و آرای ساختگی را اعلام نمود. در جمهوری اسلامی بارها در انتخابات تقلب صورت گرفته است. اما اقدام بلوك حاكم در اين انتخابات به مراتب فراتر از تقلب معمولی بود. آنها تصميم سياسی گرفتند که با تقبل تمام هزينه ها همچنان در قدرت بمانند، اعتراضات مردم را سرکوب کنند و اجازه ندهند که قوه مجريه به دست اصلاح طلبان حکومتی بيافتد.

اين امر به خصوصيات گروه بندی حاکم بر می‏گردد. گروه بندی حاکم جريانی است توتاليتر و اتاتيست. جريان توتاليتر حتی تحمل حضور ساير جريان‏های حکومتی را در صحنه سياسی کشور ندارد. توتاليترها به انتخابات و رای مردم اعتقادی ندارند، به انتخابات تنها به عنوان وسيله ای نگاه می کنند که از طريق آن می توانند به قدرت دست يابند. اما زمانی که جريان توتاليتر ارگانها را به دست میگيرد به ديگر نيروها از جمله جناح‏های ديگر حکومتی امکان نمی دهد که از کانال انتخابات به قدرت رسند. اين جريان اگر قادر باشد، مقوله انتخابات را از فرهنگ سياسی کشور پاک می کند و سلطانيسم را جايگزين آن می‏سازد. و اگر نتوانست، انتخابات را چنان مديريت می کند که خود از صندوق راي بيرون بيآيد. و اگر هم لازم شد دست به کودتای انتخاباتی می‏زنند.

آنها در انتخابات قبلی رياست جمهوری و انتخابات مجلس توانستند با مديريت انتخابات، به نتيجه مورد نظر خود برسند. اما اين بار هجوم مردم به صندوق‏ها و تفاوت آرای احمدی نژاد با موسوی آنچنان زياد بود که نه مهندسی انتخابات جوابگو بود و نه تقلب متداول. لذا آنها به کودتای انتخاباتی دست زدند و کانديدای خود را پيروز اعلام کردند.

تمام شواهد حاکی از آن است که مردم در اين انتخابات به گروهبندی حاکم و کانديدای آن "نه" گفتند. "نه" مردم به عملکرد احمدی نژاد در طی چهار سال گذشته بر می‏گردد. از جمله : سرکوب جنبشهای اجتماعی، پيگرد و دستگيری و محکوم کردن فعالين آنها، بستن فضاهای عمومی، تشديد فشار بر روزنامه نگاران، فعالين سياسی، فرهنگی و اجتماعی، اعمال سانسور شديد بر مطبوعات، کتابها، تئاتر، سينما و فيلتر سايتها و وبلاگ ها، تعطيلی و يا تحت کنترل درآوردن سازمانهای غيردولتی و تشديد فشار بر زنان و ايجاد محدوديت و موانع اجتماعي براي جوانان. اين گروه بندی در چهار سال گذشته کشور ما را تا آستانه جنگ سوق داد و موجبات منزوی شدن آن را در سطح جهانی و منطقه‏ای فراهم آورد. سياستهای بلوک حاکم تقابل وسيعی را در سطح ملی و بين المللی برانگيخت. به نحوی که شورای امنيت سازمان ملل سه قطعنامه عليه ايران صادر کرد.

خانم ها و آقايان

جامعه ما، جامعه اي جوان است و جوانان در برگزاری انتخابات و در شکل ‏دهی حرکت‏های قبل و بعد از انتخابات نقش تعيين کننده داشته و دارند. خواست مشترک جامعه و به ويژه جوانان نفی سلطه جريان توتاليتر و تامين آزادیهای اجتماعی و سياسی است. گروه های شرکت کننده در انتخابات می خواستند با رای خود احمدی نژاد را به عنوان نماينده جريان توتاليتر طرد کنند تا بلكه از شكاف طبقاتي و فشارهای اجتماعی و سياسی کاسته شود، بحران اقتصادی مهار گردد، جلوي افزايش تورم لجام گسيخته گرفته شود و زمينه برای فقرزدائی و ايجاد اشتغال فراهم آيد و فاصله بين فقر و ثروت کاهش يابد. زيرا درعرصه اقتصادی سياست‏های چهار ساله دولت احمدي نژاد نسبت به گذشته بسيار فاجعه بار بوده است. همه شواهد گوياي اين واقعيت است كه مسئله اقتصادی جايگاه بس مهمی در اين انتخابات داشته است. و با قطعيت مي توان گفت كه مجموعه وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور در طی چهار سال گذشته موجب افزایش نارضایتی گروههای زیادی از مردم از جريان حاکم گشت و اين در امر انتخابات بازتاب پيدا کرد.

خانم ها و آقايان

در انتخابات اخير اصلاح طلبان حکومتی، انتخابات ۲۲ خرداد را فرصتی مناسب يافتند که بتوانند با دو کانديدا به رقابت با جريان حاکم برخيزند و با آن به چالش بپردازند. اصلاح طلبان عليرغم محدوديت هائی که توسط راست بنيادگرا بر آنها تحميل شده بود، قادر شدند نيروی وسيعی از جامعه و به ويژه جوانان را به پای صندوق رای بکشانند. اصلاح طلبان می دانستند که اگر اين بار در صحنه انتخابات شکست بخورند، جريان بنيادگرا تمام حوزه هاي قدرت را تسخير و آنها را هم سرکوب خواهد کرد.

چنانكه اطلاع داريد اصلاح طلبان در دوره رياست جمهوري آقاي خاتمي از استراتژی آرامش فعال دفاع می کردند و از بسيج مردم و به خيابان آوردن آنها به خاطر حفظ نظام امتناع می‏کردند. اما بعد از کودتای انتخاباتی به مقاومت روی آوردند. تعدادی از آنها توسط کودتاگران دستگير شده و روانه زندان‏ها گشتند. با اين وجود آن ها تا کنون به قدرت حاکم تمکين نکرده اند.

در اين موقعيت جريان حاکم با تشديد وضعيت فوق و بی توجه به نارضايتی گسترده در سطح جامعه در آرای مردم دست برد و احمدی نژاد را از صندوق های رای بيرون آورد که بدرستی اين اقدام، کودتای انتخاباتی ناميده شد.

مردم در اعتراض به کودتای انتخاباتی به خيابان ها آمدند. کودتاگران در مقابل اعتراض مردم به خشونت متوسل شدند و در حال حاضر چندين نفر از دانشجويان و مردم عادي توسط سلاح هاي گرم بسيجي ها و گروه هاي فشار كشته و بسياري زخمي و نيز صدها نفر دستگير و روانه زندان ها شده اند. اما با همه اين وجود خشونت سرکوبگران نتوانسته است مردم را به خانه‏ها برگرداند. مردم به شكل مدني و مسالمت آميز در خيابان ها فرياد می زنند: "مرگ بر ديکتاتور"، "مرگ بر اين دولت مردم فريب"، " رای ما كجاست" و "موسوی، موسوی، راي ما را پس بگير".

خانم ها و آقايان عزيز

اکنون جنبشی اعتراضی در کشور ما ايران شکل گرفته است. اين جنبش خواستار آن است که:

ـ انتخابات ۲۲ خرداد باطل گردد؛

ـ دولت کودتا کنار رود؛

ـ مسببين کودتای انتخاباتی اعلام شود؛

ـ انتخابات ۲۲ خرداد از جانب دولت‏ها و مجامع بين المللی به رسميت شناخته نشود؛

ـ محمود احمدی نژاد به عنوان رئيس جمهور ايران پذيرفته نشود؛

- انتخابات مجدد با حضور ناظران بين المللي برگزار شود؛

- از خشونت بجاي برخورد با اعتراضات مدني مردم استفاده نشود؛

-تمام دستگير شدگان روزهاي اخير و كليه زندانيان سياسي آزاد شوند.

با تشكر

ايرانيان ساكن بلژيك

شنبه 09/06/20