نشانه خدا نماد دروغ شد، حميد فرخنده

[email protected]

چه آسان نشان داد اوصافی چون "عادل"، "مدير"، "مدبر" و "آگاه به شرايط زمان" به او نمی چسبد. بسيار مستبدين هستند گرچه بويی از عدالت نبرده، اما تدبير حکومت ظلم بکار بندند و شمشير از رو نبندند. کارنامه کم سياه داشت، سياه ترش کرد. حمايت از تقلب و تزوير کم کرده بود، آشکارش کرد. همين بود محصول انتخاب خبره گی فقيهانه؟

نماز جمعه آخرين فرصت بود برای رهبر تا با پذيرش ابطال انتخابات به ترميم آخرين رگه های اعتبار و اعتماد لطمه ديده خود پردازد. او اما ترجيح داد تقلب در انتخاب انکار کند، حمايت از احمدی آشکار کند، تيغ تهديد برکشد، قدرت را به هر قيمت بچسبد ولی جان را ناقابل بداند تا بلکه اشک تمساحی درآرد.

بانگ رساتر اعتراض بر بام ها، حضور پرصلابت مردم در خيابان ها و ايستادگی مهندس موسوی و مهدی کروبی در فردای آن نماز تهديدآميز، نشان داد گرچه ارباب بسيج و اصحاب تفنگ زحمت مردم می دارند، عرض خود، اگر چيزی باقی مانده باشد، نيز می برند. حداقل قصه برای رهبر پرغصه خواهد بود، چراکه مجلس خبرگان رهبری دير يا زود بايد تکليف خود را با چنين رهبری روشن سازد.

چه خوب شد خاتمی نيامد. اگر او آمده بود تقلب همان بود اما ايستادگی همين نبود. انتظار يکدهم پايداری و شجاعت که موسوی و کروبی هر روز از خود نشان می دهند از آن بزرگوار نمی رفت. او نه جرات تظاهرات بدون مجوز داشت نه اراده مخالفت با دعوت رهبر. اعلاميه می داد تا از بداخلاقی های انتخاباتی شکايت کند، احتمالا مردم را به سکوت فرامی خواند و به شمارش صندوق های دست خورده قناعت می کرد.

اکنون که مهندس عليرغم تهديدهای رهبر، راه ايستادگی و صيانت از آرای مردم را درپيش گرفته، امکان دستگيری او می رود. اعتصابات اما در راه خواهند بود. عدالت خواهی مدنی و مسالمت آميز ايرانيان را از اين دستگيری احتمالی چه باک. مهندس را بگيرند، شيخ هست. شيخ را در بند کشند، رهجويان رهنورد خود را دارند. حرکت چنان آگاهانه، اعتراض چنان مسالمت آميز، خواست چنان روشن و راه چنان سبز است که بازداشت های فله ای نيز کارساز نيست، مردم چهره های خود را پيدا خواهند کرد.