نامه ميرحسين موسوی به مهدی کروبی در حمايت از وی: با پول و زور، ستم‌ديدگان را وادار به سکوت می‌کنند، موج سبز آزادی

مهندس ميرحسين موسوی با ارسال نامه‌ای به مهدی کروبی، از شجاعت و تعهد او تشکر کرد و ابراز اميدواری کرد که ديگر روحانيان برجسته کشور نيز در افشای جنايت‌ها و تطهير چهره اسلام با او همراهی کنند. موسوی در اين نامه، دستپاچگی «رسانه غيرملی و روزنامه‌های کودتاچيان» را نشانه‌ای از «خبرهای وحشتناکی که ما هنوز اطلاعی از آنها نداريم» و «آنکه دروغ چون چرکی مسموم روز به روز دامنه خود را گسترش می‌دهد» می‌داند و هشدار می‌دهد که کودتاچيان می‌خواهند با تهديد و ارعاب ستم‌ديدگان را به سکوت و انصراف از تظلم وادار کنند.

متن کامل نامه موسوی به کروبی را در پی می‌خوانيد:

بسم الله الرحمن الرحيم

برادر گرامی،
حضرت حجت الاسلام و المسلمين کروبی

با سلام

جای تاسف است که در نظام اسلامی ما متصديان چندان بی‌طاقت شده‌اند که حتی تذکر را تاب نمی‌آورند. تذکر از سوی چه کسانی؟ از سوی برادرانشان، از سوی کسانی چون شما که عمرشان را صرف انقلاب و نظام اسلامی کرده‌اند.

نامه شما در مورد رفتارهای زشتی که در برخی بازداشتگاه‌ها با زندانيان صورت گرفته است، رسانه غيرملی و روزنامه‌های کودتاچيان را دستپاچه کرده است. اين همه دستپاچگی خبر از چه چيز می‌دهد؟ خبر از خبرهای وحشتناکی که ما هنوز اطلاعی از آنها نداريم. خبر از آنکه دروغ چون چرکی مسموم روز به روز دامنه خود را گسترش می‌دهد و به بهانه دفاع از «اصل نظام» غافلان را به حمايت از خود فرامی‌خواند و کسی نمی‌گويد که «اصل نظام» مردم‌اند و حکومت بخش کوچکی از نظام و دولت بخش کوچکی از حکومت و مجموعه افرادی که اين‌گونه رفتارهای غير انسانی را مرتکب شده‌اند تنها بخش کوچکی از کارگزاران اجرايی کشورند.

از کسانی که در زندان‌ها مورد تعدی و تجاوز قرار گرفته‌اند، می‌خواهند که چهار شاهد عادل با شرايط ويژه ارائه کنند. آيا آنان برای بازداشتن دست خود از گناه هم چهار شاهد می‌طلبند؟ اينهايی که مرتکب جرم شده‌اند، ايادی حکومت بوده‌اند. آيا حکومت علاقه ندارد بداند دستان او با مردم چه می‌کنند؟

سخن از دلجويی آسيب ديدگان حوادث اخير گفته می‌شود. به راستی اين آسيب‌ها چگونه التيام خواهد يافت، وقتی که منکر اصل وقوعشان می‌شوند و با تهديد و ارعاب ستم‌ديدگان را به سکوت و انصراف از تظلم وادار می‌کنند؟ دلجويی با پول و زور ممکن نيست بلکه با رسيدگی سريع، صريح و دقيق به دادخواهی آنها و خانواده‌هايشان ممکن است.

به راستی وظيفه ايمانی و انسانی يک روحانی انقلابی که با گزارش‌ها و مراجعات مکرر قربانيان چنين جناياتی روبه‌رو شده است، آيا جز کاری است که شما انجام داده‌ايد؟ انتظار از روحانيت اسلام آن است که در ابلاغ رسالت‌های الهی که بر دوش او قرار دارد، از خدا بترسد و از زورگويان و دروغ‌زنان و متجاوزان، از تهديدها و تضييق‌ها و از هيچ چيز ديگری جز خدا نترسد. در اين روزگار، کدام رسالت الهی سنگين‌تر از آن است که به صريح‌ترين لهجه، اسلام را از فجايعی که رخ داده است و رخ می‌دهد، تبرئه کنيم؟ اين رسالتی است که انجام آن جز از روحانيت متعهد بر نمی‌آيد، و اگر در انجام آن کوتاهی شود، نخستين گروهی که از بابت آن ملامت خواهند شد، آنان خواهند بود.

عجبا اگر کسانی به جای پرداختن به اين مسئوليت تاريخی، به راحتی بر روی آنچه انجام گرفته است چشم بپوشند، به صورتی که گويی انجام آن اعمال ناشايست بخشی از وظايف نيروهای امنيتی بوده است، و تنها گناه نابخشودنی و سزاوار واکنش آگاه کردن مردم از اين فجايع است.

اينجانب به سهم خويش از شجاعت و تعهد شما تشکر می‌کنم و اميدوارم تلاش‌های شما با همصدايی ديگر استوانه‌‌های روحانيت مبارز تقويت شود.

برادر شما
ميرحسين موسوی
۲۷/۵/۸۸