پروين فهيمی، مادر سهراب اعرابی: حالا به زخم‌مان نمک می‌پاشند، راديو فردا

گلناز اسفندياری - پروين فهيمی که فرزند او سهراب اعرابی در خشونت‌های پس از انتخابات در ايران کشته شد، در نامه‌ای نسبت به گفته‌های اخير غلام علی حداد عادل درباره کشته شدن سه تن در بازداشتگاه کهريزک که بر اساس گزارش‌ها در نتيجه شکنجه و ضرب و شتم بوده، اعتراض کرده است.

آقای حداد عادل، رئيس کميسيون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، هفته گذشته گفت که مرگ سه نفر در بازداشتگاه کهريزک نبايد به گفته او به مسئله اصلی تبديل شود. وی گفت: آن اتفاقی که در کهريزک رخ داد يا بر اثر بی‌توجهی و اشتباه بود و يا حتی ممکن است در آن غرض‌وزری و برنامه از پيش تعيين شده مؤثر بوده باشد که بايد در جای خود به آن رسيدگی شود و عاملان آن مجازات شوند، اما نبايد اصل اين کار گسترده‌ای که انجام شد را فراموش کرد.

خانم فهيمی در نامه خود نوشته است که گفته‌های آقای حداد عادل نمک پاشيدن بر زخم کسانی است که عزيزان خود را در جريان سرکوب پس از انتخابات از دست داده‌اند.

مادر سهراب اعرابی خطاب به آقای حداد عادل نوشته است: اگر فرزند شما هم مثل فرزند آقای روح‌الامينی و فرزندان ما مورد آزار قرار می‌گرفت و در خيابان کشته می‌شد، آيا باز هم اينگونه قضاوت می‌کرديد؟ خانم فهيمی درباره انگيزه نوشتن اين نامه و آخرين وضعيت پرونده فرزند خود به راديو فردا می‌گويد.

پروين فهيمی: گويا مسئله کهريزک و اتفاقاتی که در آن رخ داده، برای آقای حداد عادل اهميت ندارد. اين همه جوان چه در کهريزک و چه در خيابان‌ها کشته شده‌اند، ولی از بين رفتن اين جوانان اصلاً برای ايشان مهم نيست.
من به عنوان يک مادر احساس می‌کنم خون اين بچه‌ها دارد پايمال می‌شود و اگر قرار باشد هر کسی خون بچه‌های ما را پايمال کند و به خودش اجازه دهد اين گونه حرف بزند، من واقعاً نمی‌توانم تحمل کنم، چه در مورد فرزند خودم و چه در مورد ديگران.

دقيقاً کدام حرف آقای حداد عادل باعث ناراحتی شما شده است؟
صحبت‌های او در مورد کهريزک. البته هنوز مشخص نيست که پسر من کجا کشته شده و چه اتفاقی برای او رخ داده و من هيچ مدرکی ندارم که بدانم پسرم کجا تير خورده است. می‌گويند در ميدان آزادی تير خورده، ولی من هنوز به نتيجه‌ای نرسيده‌ام.
مسئولين اصلاً نمی‌خواهند پاسخگوی ما باشند، من به بسياری از مسئولين کشور نامه دادم از جمله به آقای شاهرودی، آقای لاريجانی (رئيس جديد قوه قضاييه)، آقای لاريجانی (رئيس مجلس)، کميسيون امنيت ملی و کميسيون اصل نود ولی هيچ کدام خودشان را مسئول ندانستند تا لااقل پاسخگوی نامه‌ام باشند.
چرا مرا ۲۵ روز از کشته شدن پسرم بی‌اطلاع گذاشتند، در صورتی که موبايل او همراهش بود. هنوز هم وسايل شخصی پسرم را به من تحويل نداده‌اند و هيچ کدام از مسئولان پاسخگو نيستند و توقع دارند ما به راحتی گذشت کنيم. آنها می‌خواهند قضيه را ماست مالی کنند.
دلجويی که از ما نکردند و حالا اين طور نمک به زخم ما می‌پاشند و اين برای ما قابل تحمل نيست.

بيش از سه ماه از کشته شدن سهراب اعرابی می‌گذرد. آيا در اين مدت هيچ پاسخی به شما نداده‌اند؟
من وکيل گرفته‌ام و به دادسرا شکايت کرده‌ام و وکيل مشغول تحقيقات است. تنها جمله‌ای که به وکيل من گفته‌اند اين است که تير از سه الی ۱۵ متری به سهراب خورده است.
دست پسرم پايين بوده و چنان تير زده‌اند که بازوی چپ او شکسته و از زير قلب گذشته و وارد ريه‌ها شده است، اما مشخص نيست که به سهراب رسيدگی شده و او را به بيمارستان برده‌اند يا نه. در نامه پزشکی قانونی هم اثری از ارجاع دهنده وجود ندارد.
همه اين مسايل برای من سؤال است و اينها نه تنها جوابگو نيستند بلکه اين حرف‌ها را می‌زنند و اين برايم غير قابل تحمل است و به نظر من نهايت بی‌شرمی است.

حداقل انتظار شما و ديگر مادران داغدار ايران از مسئولين نظام چيست؟
قاتلان و آمران اين فجايع بايد به ما معرفی شوند. من تا زمانی که قاتل پسرم معرفی نشود کوتاه نخواهم آمد. اين بچه پدر نداشت و کمترين آرزوهای او برآورده نشده بود، نمی‌دانم چگونه توانستند به خاطر يک اعتراض مدنی بچه من و ديگران را بکشند.

اکنون نسبت به کشته شدن فرزندتان چه احساسی داريد، آيا فکر می‌کنيد بيهوده کشته شد؟
نه، او به خاطر عقيده‌اش بيرون رفته بود و اين بچه‌ها هميشه زنده هستند. من احساس می‌کنم سهراب زنده است و کنار ما زندگی می‌کند و مطمئن هستم خواست او توسط جوانان ديگر ادامه می‌يابد و می‌بينيم که ادامه هم دارد. من خودم روز قدس حضور داشتم و احساس کردم سهراب ميان اين جوانان است. مردم اعتراض خود را نشان می‌دهند، ولی گوش شنوايی وجود ندارد.

سهراب و خود شما سمبل‌های اين جنبش سبز شده‌ايد. از شما به عنوان مادر سهراب ياد می‌شود و همه جا دورتان را می‌گيرند و شعار می‌دهند «سهراب ما نمرده اين دولته که مرده». اين قدرت را از کجا می‌آورديد که به رغم غم بزرگی که داريد در جمع حاضر شويد؟
من احساس می‌کنم سهراب به من انرژی می‌دهد و من نمی‌خواهم خون پسرم پايمال شود. اينها فقط حق خود را می‌خواستند و اينکه رأی آنها کجا رفته است.
آقای احمدی‌نژاد که مدعی بود خيلی‌ها هوادار او هستند، می‌توانست بيرون بيايد و يک راهپيمايی بگذارد تا ما هم ببينيم طرفداران او چقدر هستند و اگر خيلی زياد هستند ما سکوت کنيم.
اما ايشان آنقدرها طرفدار ندارد و اين مسئله را همه می‌دانند و حکايت آن کبک است که سرش را زير برف کرده و فکر می‌کند هيچ کس او را نمی‌بيند. واقعيت اين است که مردم اينها را قبول ندارند، پس چرا می‌خواهند به زور خودشان را به مردم تحميل کنند.

خانم فهيمی، آينده را چطور ارزيابی می‌کنيد؟
انشاءالله آينده از آن ما است، چون مردم هرگز در مقابل اين همه ظلم و بی‌عدالتی کوتاه نمی‌آيند.