تساهل و تسامح يا ديکتاتوری؟ نامه به دکتر مهاجرانی، امير بيگلری

جناب آقای دکتر مهاجرانی!

سخنّان اخير جنابعالی در آمريکا سخنانی بسيار مهم بودند که ديدگاه شخصی شما در مورد جنبش سبز را تبيين نمود. و البته که بينش شما قطعاً هواداران خاص خود را دارد، امّا بی شک مجموعه جنبش سبز را نمايندگی نمی کند. فکر می کنم که هيچکس ترديدی نداشته باشد که رنگ سبز چيزی جز يک نماد وحدت بخش نيست، و اين جنبش در حقيقت "رنگين کمان جنبش مردمی ايران" است که گرايشهای مختلفی در آن حضور`دارند، امّا با يک هدف مشترک که عبارت است از نفی استبداد و احيای حقوق بشر و دموکراسی متحد شده اند.

جناب آقای دکتر!

اين جنبش نه اسلامی است نه ضد اسلامی، نه دينی است نه ضد دينی، اين جنبش همانطور که دکتر سروش به زيبايی بدان اشاره کردند، "فرا دينی" است و هدف ميانی آن حذف حاکميت فعلی است. پس از تحقق آن، بی شک در يک رفراندم نوع حکومت تعيين خواهد شد، در غير اين صورت ديکتاتوری ديگری حاکم می شود.

جناب آقای دکتر مهاجرانی!

اکنون "رنگين کمان جنبش مردمی ايران" در حال تمرين فردای خود است. طبيعتاً هر کس موضعی نسبت به دين دارد و نوعی از حکومت و زندگی را می پسندد. امّا آنچه امروز اين جنبش به دنبال آن است، حاکميت اکثريت، البته با در نظر گرفتن حقوق کامل اقليت است. امروز هر عضو رنگين کمان تلاش می کند تا استبداد را نابود سازد. پس از آن، هر گرايش می تواند به تبليغ شکل حکومتی خود بپردازد، امّا نکته مهم اين است که از همين لحظه همه تصميم بگيريم به خواسته اکثريت تن دهيم حتی اگر موافق نظر ما نباشد. پر واضح است که هدفی که در بالا بدان اشاره شد، ترجيع بند هر شکل حکومتی خواهد بود که بر گزينيم.

سعی کنيم با احترام به هر يک از رنگ های رنگين کمان و بدون اينکه بخواهيم همه را هم رنگ کنيم، در جهت اتصال و اتحاد رنگ ها گام بر داريم و نه در جهت انفصال و تفرقه آنها. اگر خود را عضوی از جنبش مردمی ايران می دانيم و به ايرانی آباد و سر بلند می انديشيم، در نفی استبداد بکوشيم نه اينکه در صدد تحميل شکل حکومتی خود باشيم که در اين صورت بايد گفت بوی ديکتاتوری جديدی به مشام می رسد.