جنبش سبز و ضرورت جلب اعتماد اقوام غير فارس، گفت‌وگو با يوسف عزيزی بنی‌طرف، محمدعلی توفيقی و انصافعلی هدايت، راديو بين‌المللی فرانسه

بيژن برهمندی ـ برنامه زمين ها و زمانه ها ـ روز بيست و يک فوريه از سوی سازمان ملل متحد روز جهانی زبان مادری نام گرفته است. بهمين مناسبت آن بخش از مردم جهان که موجوديت زبان مادری اشان ، بدلايل سياسی و يا اقتصادی و اجتماعی در معرض مخاطراتی قرار دارد در چنين روزی به طرح شعار های مطالباتی خود می پردازند و همبستگی ديگر مردم جهان را برای حفظ و پويائی زبانهای در معرض تهديد به ياری می طلبند.
در ايران کمتر از يک قرن است که با اعلام " رسمی" شدن زبان فارسی در سراسر کشور، زبان های قومی در ايران دچار مخاطره شده و با محدوديت ها و محروميت های متعددی مواجه گرديده اند.

بااين حال مشکلات و محروميت های اقليت های قومی در ايران تنها محدود به زبان مادری نمی شود و بسياری از حقوق اجتماعی و سياسی اين اقليت ها نيز همواره در معرض ناديده انگاری و حتی لگد مال شدن قرار داشته اند.
وجود اين تبعيضات قومی به آفرينش مطالباتی می انجامند که ويژه قربانيان تبعيض است و کاربرد سراسری ندارند.
در ايران اگر جنبش سبز را نوعی حرکت سياسی اجتماعی سراسری قلمداد کنيم که مطالبات عمومی را بر پيشانی خود دارد ، می توان به طرح اين پرسش پرداخت که شعارهای اين جنبش به چه ميزانی نياز ها و خواسته های اقوام قربانی تبعيض را بر ميتابند؟
آيا اين فرضيه درست است که در ماههای گذشته اقليتهای قومی نقش فعال و پر اهميتی در متن جنبش سبز بازی نکرده اند ؟
آيا اين درست است که جنبش سبز بيشتر در تهران و چند شهر بزرگ کشور پايگاه اجتماعی دارد؟
آيا اقوام غير فارس توانسته اند نياز ها و مطالبات خود را در جنبش سبز شناسائی کنند؟

در ميز گردی به همين مناسبت، آقايان يوسف عزيزی بنی طرف نويسنده عرب زبان ايرانی ، محمد علی توفيقی فعال سياسی کرد و مسئول نشريه اينترنتی سيروان،و انصافعلی هدايت روزنامه نگار آذری مقيم کانادا ، به اين پرسش ها پاسخ می دهند.

*يوسف عزيزی بنی طرف: "گروه وسيعی از نيرو های قومی در ايران از اين شکايت دارند که در زمانهائی که مورد سرکوب واقع شده اند ، کسی از آنها حمايت نکرده است." اين روزنامه نگار عرب ايرانی معتقد است که بی اعتمادی از مهم ترين دلايل عدم مشارکت اين گروه از خلق های غير فارس در جنبش اعتراضی اخير است.

*محمد علی توفيقی: "جنبش سبز يک جنبش فراگير اجتماعی با گفتمان ملی است و اقوام غير فارس در آن نقش فعالی دارند. در کردستان مشارکت مردم در انتخابات افزايشی بيش از صد در صد داشت و علت نبود تظاهرات در حوادث پس از انتخابات به اين دليل است که تظاهرات در شهر هائی مثل مهاباد يا سنندج هزينه هايش بسيار بالاتر از تهران است."
توفيقی می گويد شما حتی اگر هم اکنون آمار بگيريد زندانيانی که در زندان ها هستند شامل همه اقوام ايرانی از جمله ترک ها ، عرب ها ، کرد ها و غيره می شوند.

*انصافعلی هدايت: "واقعيت آنست که جنبش سبز در تهران محدود است. حکومت تلاش کرده است يک امتيازات بسيار جزئی در استان ها به مردم بدهد و آنها را سرگرم کند تا بتواند تمام نيرو های سرکوب خود را در تهران جمع کند.

[برای شنيدن اين گفت‌وگو، اين‌جا را کليک کنيد]