ما "باقی" هستيم! بابک داد

با "باقی" مدتی در روزنامه‌های سلام، جامعه، توس و عصرآزادگان، از دور و نزديک هم‌کار و هم‌راه بوده‌ام و از او يک تصوير در ذهن‌ام باقی مانده‌است: مردی سليم‌النفس، دانا و آرام، که ظاهر و باطنی يکسان دارد و هم‌واره بر مرام خود "باقی" مانده‌است

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

جايی شنيده ام خداوند که هزاران "صفت ذاتی" دارد، در هر آدمی يک يا چند صفت از خويش به وديعه و امانت می گذارد. در يکی بخشندگی اش را، در يکی صبوری اش را و در يکی ذکاوت اش را و صدها صفت ديگر هست که در دعايی گرد هم آمده اند؛ "رئوف/ مهربان"، "ستار/ پوشاننده عيوب"، "باقی/ ماندگار"و...
در طول سابقه مطبوعاتی خود، گاهی با آدمهای عجيبی همکار بوده ام که اصيل بوده اند (و راستی "اصيل" هم نامی از نامهای خداوند است). کسانی را ديده ام که نسخه اصل انسانيت بوده اند. روزنامه نگارانی که قبل از هرچيز يک انسان آزادمنش بوده اند و بعد از کوتاه زمانی، اين حقيقت به اثبات رسيده که آنها در عرصه روزنامه نگاری ايران، ستارگانی درخشنده اند. يکی از آنها "سيدعمادالدين باقی" است. با "باقی" مدتی در روزنامه های "سلام، "جامعه"، "توس" و "عصرآزادگان" از دور و نزديک همکار و همراه بوده ام و از او يک تصوير در ذهنم باقی مانده است: مردی سليم النفس، دانا و آرام، که ظاهر و باطنی يکسان دارد و همواره بر مرام خود "باقی" مانده است. به نظرم خداوند در "سيد عمادالدين" صفت ماندگاری و بقاء بر مرام را به امانت گذاشته است.

عمادالدين باقی فقط در طول اين در چهار سال گذشته، پس از تحمل سه سال زندان، ۲۳ بار به دادگاه احضار و يا محاکمه شده است و اکنون بيش از سه ماه است در انفرادی محبوس است. افراد زيادی را به اين ميزان پايمردی می شناسم که عمادالدين باقی يکی از خوبترين آنهاست؛ کسانی که با اين همه فشار نظام استبدادی، خسته نشده اند و بر مسير خود پايدار مانده اند.

"باقی" اکنون چندماهی است مجددا" در زندان است و خبرهای جسته و گريخته، حکايت از وخامت حال جسمی او و بخصوص بيماری تنفسی اش دارند. او با جديتی درخور تحسين، همواره برای زندانيان سياسی تلاش کرده و اينک خود دربند است. مطمئنم روزی که چندان دير نيست، "عمادالدين باقی" از شايسته ترين انسانها برای گفتن از انسانيت و آزادی و عدالت است. زيرا بهای آزادی و عدالت را پيشاپيش پرداخته است.

نه تنها "عمادالدين باقی" بلکه "احمد زيدآبادی"، ، "عيسی سحرخيز"، "شيوانظرآهاری"، "مسعود باستانی" و صدها زندانی سرشناس و ناشناس ديگر نيز از جمله "باقی"های عرصه انديشه و آزادی ايران زمين هستند. آنها که در مسير آزادی و عدالت، بر مرام خود "باقی" مانده اند و اکنون در سلولهای کوچک، تاوان اين پايمردی ها را می دهند. برای آزادی شان دعا می کنيم و در آرزوی روزی هستيم که آنها پاداش نبرد مردانه شان را برای آزادی و عدالت بگيرند.

ترديدی نيست که ما پيروزيم، وقتی زندانيان ما بر "مرام" خود باقی هستند و ما نيز بر "عهد" خود. عهد ما شکستن بت استبداد در پهنه ايران عزيز است و بر اين عهد باقی می مانيم. شايد خدا صفت "نصرت" و "صبوری" خود را در وجود ما به امانت گذارده باشد.

به ياد همه آنها که دربندند، بايد هر کار که می توانيم برای پيروزی بر استبداد دينی بکنيم و يک لحظه خسته و نااميد نباشيم.

فرصت نوشتن / روزنوشته های بابک داد
www.Babakdad.blogspot.com
تماس:
[email protected]