خدا را فروختيم! تقديم به مادران منتظر برای ديدن جنازه های عزيزان در پشت ديوارهای بلند اوين، شعری از مهرداد نصرتی

چيزی نمانده بود، خدا را فروختيم
آن را به ديو بتکده آرا فروختيم
دی شيخ با چراغ همی گشت گرد شهر
دنبال علتی که چرا ما فروختيم
باد هوس وزيد و دل شاهزاده برد
چيزی نمانده بود، خدا را فروختيم
هرکس گلايه کرد سر دار بُرده ايم
يا بَرده خوانده ايم و به حيفا فروختيم
گفتند لش خوران شما هم گرسنه اند
ما هم جنازه های شما را فروختيم
اين شهر دزدخيز گدايان کوفه بود
بازار شهر را به گداها فروختيم
آنچه که پير در سفر هفت شهر عشق
يک يک خريده بود به يکجا فروختيم
پير اعتراض کرد که اين بيع باطل است
خود پير را به قيمت بخسا فروختيم
اينک فروش نوبت شاعر رسيده بود:
ديوانه است و مفت، بفرما، فروختيم!
ديدند عشق خويش خريدار ما شده است
پس دبّه کرده اند، که کی ما فروختيم؟!

مهرداد نصرتی (مهرشاعر)