بيانيه ده ها استاد دانشگاه، نويسنده، شاعر، هنرمند و فعال حقوق بشر در پاسداری از آزادی انديشه، بيان و قلم و در دفاع از آرامش دوستدار

آرامش دوستدار، فيلسوف ايرانی‌، در نامه خود به تاريخ سوم سپتامبر ۲۰۱۰، به يورگن هابرماس، فيلسوف آلمانی‌، وضعيت ايران را در طول سی‌ و يک سال گذشته تشريح کرده است.

او ترفندهای استبداد دينی را در سوء استفاده از شهرت انديشمندان خارجی‌ به هابرماس گوشزد نموده است و با ذکر اشتباه تاريخی‌ ميشل فوکو، فيلسوف فرانسوی، هابرماس را از شيادی و چرب زبانی‌های رژيم اسلامی و مباشران ريز و درشت آن بر حذر داشته است.

دوستدار تنها اين واقعيت‌ها را که نظام حاکم بر ايران دشمن آزادی است، دشمن علم است، ضدّ فرهنگ است، رژيمی است ستمگر و جنايتکار بيان کرده است. مخاطبِ نامه دوستدار همه هابرماس‌ها می‌توانند باشند تا در دام اين رژيم نيفتند، شريک جنايات آن نشوند و فردا نگويند ما نمی‌دانستيم، کسی‌ به ما نگفته بود.

در پی‌ انتشار ترجمه فارسی نامه، دوستدار مورد حملات ناروا قرار گرفته است. ما بی‌ آنکه الزاماً با تمام‌ نظرات دوستدار موافق باشيم، حمله کنندگان را به رعايت آزادی انديشه، بيان و قلم ديگران و هم‌چنين رعايت اصول نزاکت و انصاف فرا می‌خوانيم.

انتقاد آزاد است و حق هر کسی‌ است. افترا، بهتان و حمله به شخصيتِ ديگری، چيزی ديگر است. ما اين گونه حملات را محکوم می‌کنيم.

۲۸ اکتبر ۲۰۱۰

رضا آيرملو؛ مظفر ادب؛ مهدی اصلانی؛ بهمن امينی؛ جلال ايجادی؛ کاظم ايزدی؛ ناهيد باقری؛ تيمور بزرگی؛ شهلا بهاردوست؛ نيلوفر بيضايی؛ مهشيد پگاهی؛ مليحه تيره گل؛ محمد جلالی (م. سحر)؛ امير جواهری؛ رضا دانشور؛ مهرداد درويش پور؛ البرز دشتی؛ مهشيد راستی؛ قاضی ربيحاوی؛ ناصر رحمانی نژاد؛ فرهمند رُکنی؛ کيانوش رمضانی؛ صدرالدين زاهد؛ بيژن سينا؛ کامبيز شبانکاره؛ شهلا شفيق؛ کاظم شهرياری؛ سياوش عبقری؛ شهلا عبقری؛ ميکائل عزيزخانی؛ ياسر عزيزی؛ حميد عظيمی؛ حبيب رضا علی؛ شاهين فاطمی؛ سياوش فرجی؛ ويدا فرهودی؛ فرهنگ قاسمی؛ پروانه قاسميان؛ پرويز قليچ خانی؛ هايده قهرمانی؛ فرشين کاظميان؛ مينو گلبهار؛ کريم لاهيجی؛ سيما محضری؛ ايرج مصداقی؛ مهدی مظفری؛ نجمه موسوی؛ باقر مومنی؛ حميد مهدی پور؛ انور ميرستاری؛ محسن نژاد؛ مسعود نقره کار؛ شهين نوايی؛ پرتو نوری علا؛ منوچهر يزديان.