زهرا رهنورد طی نامه ای به رئيس قوه قضائيه خواستار آزادی همه زندانيان سياسی شد، جرس

جرس: زهرا رهنورد، نويسنده و استاد دانشگاه در نامه ای خطاب به رييس قوه قضاييه با توجه به فرا رسيدن ماه صفر، از وی خواسته تلاش کند که همه زندانيان سياسی زودتر آزاد شوند
وی در اين نامه آورده است :"زندانيان سياسی آزادگانی هستند که نه خواهان براندازی ونه خواهان انقلاب نرم و نه خواهان انقلاب سخت نه مخملين نه هيچ جنس ديگر و نه خواهان مقام و موقعيت بوده اند، بلکه فقط آرزوی بهبود و ترميم شرايطی را داشته و دارند که در پناه آن ملت ايران سرفراز و مرفه، شاد و آزاد زندگی کند و درسطح بين الملل برخود ببالد که از جامعه ای قدرتمند، پويا و دموکراتيک برخوردار بوده است " .

متن کامل نامه زهرا رهنورد خطاب به صادق لاريجانی که در کلمه منتشر شده، به شرح زير است:

جناب آقای آيت الله صادق لاريجانی

در آستانه ماه صفر همان ماهی که به دليل تلخی ها و مصائب آن بر اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام پيامبر مصطفی(ص) فرمود که« ماه صفر کمر مرا شکست »، انتظار می رود در حکومتی که ادعای تشيع را دارد و هميشه تاريخ داغ حبس و درفش ائمه عليهم السلام را زنده نگهداشته است برای رضايت رسوال الله و به احترام همه آزادگان جهان تلاش کنيد تا بهر نحو ممکن زندانيان سياسی آزاد شوند.زيرا زندانيان سياسی آزادگانی هستند که نه خواهان براندازی ونه خواهان انقلاب نرم و نه خواهان انقلاب سخت نه مخملين نه هيچ جنس ديگر و نه خواهان مقام و موقعيت بوده اند، بلکه فقط آرزوی بهبود و ترميم شرايطی را داشته و دارند که در پناه آن ملت ايران سرفراز و مرفه، شاد و آزاد زندگی کند و درسطح بين الملل برخود ببالد که از جامعه ای قدرتمند، پويا و دموکراتيک برخوردار بوده است .
اما در ميان جمع زندانيان سياسی زنان وضعيت خاصی دارند شرايط سخت زندان زنان و انتظارات محيط بيرون از زندان و عواطف ملت ، عرف ،اخلاق و دين که به نحوی خاص متوجه آنان است زنان را درموقعيتی خاص قرار داده است .

آنها چه آزادی خواه و فعال سياسی به معنای مطلق کلمه باشند چه طرفدار حقوق بشر يا روزنامه نگار، يا خواهان رفع تبعيض جنسيتی يا دانشجو و معلم، کارگر و هنرمند و فعال صنفی، هرچه که باشند،بيش از هرچيز بر تارک آبروی کشور نشسته اند.

در ميان آنها مادرانی هستند که فرزندانشان در فراق آنها اشک می ريزند و اضطرابهای روانی و بی پناهی، سلامتشان را تهديد می کند.
در ميان زنان زندانی دختران جوانی هستند که پدر و مادر و خانواده اشان وحشت زده از اين زندان به آن زندان و از تهران تا تبعيدگاه‌های دور هاجر وار سعی می کنند تاکمی اضطراب خود و فرزندانشان را فرو نشانند.

اينان همه زنانی هستند از کارمند، دانشجو و معلم، هنرمند، حقوقدان و خانه دار و کارگر که دور از شغل و کار و مدرسه و دانشگاه و خانه سالهای جوانی خود را می بينند که به خاکستر پيری در کنج غم افزای زندانهای بی دليل ، بدل می شود .

اين زنان بی شک زينب پيشگانی سلحشورند که در عصر ما ظهور کرده اند .آيا سزاوار است چنين استعدادهای درخشان آزادگی و قابليت های زندگی و کاری و علمی در زندان باشند و جامعه به جای بهره بردن از توان از وجود چنين انسانهای متعهدی، دستش تهی باشد؟
بنابراين انتظار می رود تا باتلاش برای آزادی تمامی زندانيان سياسی، در اين ماه غم افزای صفر نه تنها ملت و خانواده های زندانيان سياسی که بلکه پيامبر ص و ائمه عليهم السلام را از خود راضی کنيد.

زهرا رهنورد
نوزدهم دی ماه ۱۳۸۹