سونامی اعدام در ۲۰۱۱: هر ۸ ساعت يک نفر در ايران به دار آويخته شد، کمپين بين المللی حقوق بشر

يک زندانی کرد اعدام شد؛ حد اقل ۱۵ زندانی سياسی کرد ديگر در خطر اعدام هستند
۲۶ ديماه ۱۳۸۹—کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران از مجلس و قوهء قضاييهء جمهوری اسلامی ايران خواستار توقف فوری اجرای احکام اعدام شد و از آنان خواست تا به دليل افزايش سرسام آور تعداد احکام اعدام درپی محاکمات غيرمنصفانه و غير شفاف، هرچه زودتر مجازات اعدام را منسوخ نمايند.

از آغاز سال ۲۰۱۱، در طی ۱۵ روز گذشته ، ايران ۴۷ زندانی، يا به صورت ميانگين هر هشت ساعت يک نفر را به دار آويخته است. ايران به نسبت جمعيت کشور بيشتر از هر کشور ديگری در جهان اعدام ميکند و به لحاظ تعداد کل بعد از چين، بيشترين تعداد اعدام در جهان را داراست.

روز شنبه، ۲۵ ديماه ۱۳۸۹، ايران يک زندانی سياسی کرد که برخی وبساتها به نام حسين خضری گزارش کرده اند، را به دار آويخت. يک مقام محلی در استان آذربايجان غربی به رسانه ها گفت که “يک عضو پژاک (يک سازمان چريکی مسلح کرد) ، شنبه صبح در زندان شهر اروميه به دار آويخته شده است. وی نام فرد اعدام شده را ذکر نکرد.

برادر حسين خضری به کمپين گفت که مقامات هيچگونه اطلاعاتی به خانواده وی در خصوص اعدام برادرش نداده اند. حسين خضری اتهامات عليه خويش را انکار کرده و گفته بود که به شدت شکنجه شده است.

آرون رودز، يکی ازسخنگويان کمپين گفت: “قوهء قضاييهء ايران اعدامهای گسترده ای که توسط نهادهای اطلاعاتی و امنيتی هماهنگی شده اند را شتابزده انجام ميدهد.”
وی گفت: “اعدام فعالان کرد، بدون محاکمات عادلانه و پس از شکنجه، به نحو فزاينده ای يک روند نظام مند با اهداف سياسی را آشکار ميکند.”
علاوه بر اعدام گزارش شده خضری، رسانه های ايران از ۴۶ اعدام در سال ۲۰۱۱ خبر داده اند که شامل هفت اعدام درکرمانشاه در تاريخ ۱۱ ديماه، شانزده اعدام در اهواز در تاريخ ۱۵ ديماه، يک اعدام در اسفراين در تاريخ ۱۸ ديماه، هشت اعدام در قم در تاريخ ۱۹ ديماه، هفت اعدام در تهران در تاريخ ۲۲ ديماه، پنج اعدام در خرم آباد در تاريخ ۲۳ ديماه، و دو اعدام در بروجرد در تاريخ ۲۴ ديماه ميشود.

حسين خضری، که در حدود ۲۹ سال سن داشت، در تاريخ ۲۰ تير ۱۳۸۸ ، به جرم “به خطر انداختن امنيت ملی” محارب شناخته شد. در نامه ای به سازمانهای بين المللی، حسين خضری گزارش داد که در زندانهای وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران شکنجه شده بود، اما به گفتهء سازمان عفو بين الملل، تقاضای وی برای تحقيق در اين خصوص رد شده بود. وی از اعتراف به انجام جرايمی که به آنها متهم شد خود داری کرده بود.

اعدام يک فعال کرد ديگر، حبيب الله لطيفی، در آستانهء اجرای حکم در تاريخ ۵ ديماه متوقف شد. به اعتقاد کمپين، وی هنوز در خطر جدی قرار دارد.
در تاريخ ۱۹ ارديبهشت سال جاری، فرزاد کمانگرو شيرين علم هوئی، دو فعال کرد به دار آويخته شدند.

حد اقل ۱۴ زندانی کرد ديگر، به نامهای زينب جلاليان، شيرکو معارفی، رستم ارکيا، مصطفی سليمی، انور رستمی، رشيد آخکندی، محمد امين آغوشی، احمد پولادخانی، سيد سامی حسينی، سيد جمال محمدی، حسن طالعی، ايرج محمدی، محمد امين عبداللهی، و قادر محمد زاده در خطر اعدام قرار دارند.

بر مبنای اطلاعات دريافت و گزارش شده توسط کمپين، تعداد اعدامهای اجرا شده در ايران حتی از آنچه قبلا گزارش شده نيز بيشتر است. منابع متعدد و مورد اعتماد از مشهد گزارش داده اند که اعدامهای گروهی و پنهانی بيش از يکصد نفر در زندان وکيل آباد آن شهر صورت گرفته است.

آرون رودز گفت: “استفاده از مجازات اعدام به عنوان راه حل مشکلات سياسی و اجتماعی، ارزش جان افراد را به صورت غم انگيزی در ايران کاهش داده است.”

کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران از دولت ايران خواست تا بلافاصله دستور توقف اجرای احکام اعدام را صادر نمايد و نسبت به انجام يک بررسی از کليهء پرونده هايی که در آنها حکم اعدام صادر شده ولی هنوز اجرا نشده است، شامل مجرمانی که به انجام جرايم زير سن ۱۸ سال متهم هستند، مبادرت نمايد و در راستای منسوخ کردن اعدام گام بردارد.