عماد بهاور، جوان پاک سرزمين من، نوشته ای از جعفر پناهی در فيس بوک

با عماد بهاور هم سلول بودم.هفته پيش خبر دار شدم عماد را به ده سال زندان محکوم کرده اند.

باور کردنی نيست. يک هفته است به خود می پيچم .دلم می خواهد کاری کنم اما نمی دانم چه بايد کرد.

وقتی عماد به نماز می ايستاد. نمی توانستم چشم از او بردارم. باور می کردم بر اعمالی که بر جای می آورد ايمان دارد. چه صادقانه و با خلوص می خواند. هرگز در عمرم کسی را به صداقت او نديدم.

عماد با آنکه سن اش کمتر از من بود. اما بودنش کنارم روحيه ام را دو چندان کرده بود. عماد به بازجوهايش گفته بود بدانيد که گناه بزرگی مرتکب می شويد اما اگر ذره ای به اعمال خود ايمان و به آخرتتان اعتقاد داريد با شما معامله ای می کنم . من قضاوت دنيايم را به شما وامی گذارم و شما هم جرات کنيد قضاوت آخرتتان را به من واگذاريد.

حال فقط به قاضی پرونده عماد می توانم بگويم. اگر ذره ای به حکمی که داده ايد ايمان داريد و فکر می کنيد اين جوان پاک سرزمين من - که شما جوانی اش را می خواهيد در زندان فنا کنيد - مستحق چنين حکم سنگينی است و به راستی اگر همانند عماد به آخرت ايمان داريد. شجاعت داشته باشيد قضاوت در آخرتتان را به او واگذاريد.