افروغ: منظور از ديوارکشی و دوشيفته کردن دانشگاه را نمی فهمم، خبر

عماد افروغ گفت: توجه به معنويت، يکی از مکانيسيم‌های تقويت‌کننده وجه حريم معنوی است.متاسفانه ماهنوز اين راه‌ها را نرفتيم و به همه چيز سخت‌افزاری نگاه کرده ايم حتی به مسئله حريم. اما آيا اين راه ما را به مقصد می‌رساند؟

من هميشه در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا با ۷ - ۶ نفر تدريس می کنم و منظوراز سياست جداسازی را نمی‌دانم اما اگر منظور از تفکيک جنسيتی اين باشد که در دانشگاه ها ديوار حائل بکشيم ويا دانشگاه ها رادو شيفته کنيم موضوع را نمی‌فهمم.

در جايی بحث امکانات است و در جايی ديگر بحث شرايط مطلوب آيا اصلاً امکانات اين اجازه را می‌دهد و اين کار باعث تنزل علمی نمی‌شود ؟اين تفکيک به چه اعتباری می‌خواهد صورت بگيرد که مثلا سطح علمی بالا برود و حواس دانشجويان پرت نشود. استاد بی‌سواد که بيشتر حواس را پرت می‌کند، آيا اين‌قدر استاد وجود دارد که سطح علمی تنزل نيابد؟ روی اين‌ قضايا تفکر شده؟

اما اصل قضيه من شخصاً بحثی را در اين مورد سال‌ها پيش مطرح کردم.انقلاب اسلامی انرژی را آزاد کرد و آن انرژی زنان بودند چرا که تا قبل از انقلاب حضور زنان در جامعه محدود تر بود و بسياری از خانواده‌ها به لحاظ اعتقادات ارزشی که داشتند اجازه نمی‌دادند که زنانشان در جامعه حضور فعال داشته باشند .اما وقتی اين انرژی آزاد می‌شود بايد بازتابی داشته باشد و روی رابطه‌شناسی تأثير داشته باشد و حالا انرژی آزاد شده‌ای داريم و انرژی که از قبل بوده. پس بايد رابطه‌شناسی جديدی هم داشته باشيم از طرف ديگر بزرگان گفته‌اند که بحث اين نيست که خانم‌ها فعاليت نکنند، بحث حفظ حريم است اما آيا اين حريم فيزيکی است يا معنوی؟

اين حريم چيست؟ اين حريم در نگرش شهيد مطهری مثلاً فيزيکی بوده؟منظور حريم فيزيکی است يا باطنی يا درونی؟من حريم باطنی را ترجيح می‌دهم که ايجاد آن سخت‌تر هم است و قابليت درونی می‌طلبد که تقويت و تحکيم شود.

حريم درونی چيست؟ عوامل و عناصر و عوامل مؤثردر آن چيست؟ به نظر من ما بايد ابتدا در اين باره کار کنيم و بعد بگوييم که رفتيم و نشد و حالا نوبت ايجاد حريم فيزيکی است من شخصاً معتقدم که بايد برويم به سمت تقويت حريم‌های باطنی و مکانيسم درونی.که البته صرفا، فرهنگی نيستند، و بايد در جنبه های سياسی، اقتصادی و اجتماعی لحاظ شود.

توجه به معنويت، يکی از مکانيسيم‌های تقويت‌کننده وجه حريم معنوی است.متاسفانه ماهنوز اين راه‌ها را نرفتيم و تقويت نکرديم و عکس‌ عمل کرديم و به همه چيز سخت‌افزاری نگاه کرده ايم حتی به مسئله حريم. اما آيا اين راه ما را به مقصد می‌رساند ؟

بايد بپذيريم که واقعيت جديد جامعه رابطه‌شناسی جديد می‌طلبد ما در مورد اين موضوع جديد در برخی اجزا احتياج به حکم جديد فقهی داريم.اما با قسمت‌های از حريم که آشنا هستيم.به طور مثال سعی شود که با رعايت عفاف پوشش صحيح اين حريم معنوی حفظ شود.يعنی در کنار پوشش باطنی به پوشش ظاهری هم بپردازيم ،مطلوب ما اين است که گناه به حداقل برسد و رابطه سالمی ايجاد شود.

اسلام واقعاً محدوديتی برای حضور خانم ها محدوديتی نگذاشته است،اين ما هستيم که بايد آرمانی فکر می‌کنيم و معضل اصلی‌ ما اين است که از اين آرمان‌ها فاصله گرفتيم اگر به جای اين که اخلاق را لحاظ کنيم و حريم‌ها به جايی اينکه باطنی شود ظاهری و سوری ‌شود ، سياست‌های اخلاقی و کريمانه را پيش ببريم.مشکلات مطنئنا حل خواهد شد.