پیام فرح پهلوی به مناسبت سالگرد درگذشت محمد رضا پهلوی

هم میهنان عزیزم:

از اینکه در روز پنجم امرداد ماه امسال نیز مانند سال های پیش، در کشورهای مختلف برای بزرگداشت خاطره اعلیحضرت محمد رضا شاه پهلوی، پادشاهی که خد ماتش برای پیشرفت ایران و ایرانیان فراموش نشدنی است گردهم آمده اید یا در درون خانواده ها، در داخل و خارج ایران، از او یاد کرده اید، و نیز از تمام کسانی که در این ۳۱ سال پر درد و غم گذشته در کنار خانواده ما بوده اید از صمیم قلب سپاسگزارم.

می دانم روزی که تاریخ سال های پادشاهی او را بی حب و بغض بررسی کند در این دنیا نخواهم بود، ولی خوشوقتم که هم اکنون شاهد داوری صحیح هم میهنانم در باره دوران پادشاهی او هستم. می بینم عدهُ زیادی از جوانانی که پس از درگذشت شاهنشاه فقید به دنیا آمده اند یا در آن زمان کودکی بیش نبوده اند، امروز با وجود تمام دروغهائی که حاکمان امروزی ایران درباره دوران پیش از انقلاب اسلامی می گویند، به خوبی دریافته اند که زندگی ایرانیان و موقعیت ایران در منطقه چه بوده است و امروز چگونه است. حتی می شنوم که بعضی از افراد که در هیات حاکمه امروزی ایران مسئولیت هایی به عهده دارند، حتی در میان روحانیون، در مواقعی که جرئت سخن گفتن دارند، می گویند اگر این انقلاب روی نداده بود، امروز به این وضع غم انگیز دچار نشده بودیم.

گفته بودم و بار دیگر تکرار می کنم که به یقین پروردگار او را دوست می داشت که نگذاشت وی شاهد تیره روزی هموطنانش و سقوط ایران در وضع غم انگیز امروزیش باشد.

او چگونه می توانست شاهد مرگ لیلای نازنینش باشد و نیز چگونه می توانست شاهد مرگ علیرضای عزیزش باشد که زندگی خود را وقف مطالعهُ فرهنگ باستانی ایران کرد و ایران را به مانند پدرش صمیمانه دوست می داشت.

می خواهم بداند که فرزند برومند ش رضا نیز در تمام این سالها زندگیش را وقف میهنش کرده و با وجود تمام مشکلات و گرفتاری ها همراه هم میهنان ایران دوست داخل و خارج در راه آزادی ایران زمین مبازره می کند.

من چه بگویم موقعیکه می بینم بر مادران و پدران و خانواده های داغدار در ایران چه می گذرد.

-چه بگویم که می شنوم بر زندانیان و شکنجه شدگان در زندان های ایران چه می گذرد.

-چه بگویم که برزنان آزادهُ چه می گذرد.

-چه بگویم که بر خانواده هایی که در فقر و تنگد ستی بسر می برند چه می گذرد.

-چه بگویم که بر کارگران ایران چه می گذرد.

-چه بگویم از آنچه بر جوانان ایران می گذرد.

ولی اطمینان دارم که در این سال های تیره و تار که بر میهن ما، ایران عزیز می گذرد سر انجام نور بر تاریکی پیروز خواهد شد و ایران بار دیگر سمندر وار از خاکستر خود برخواهد خاست.

از تمام نامه ها و پیام های الکترونیکی محبت آمیز شما عزیزان که از داخل و خارج کشور بدستم رسیده است از صمیم قلب تشکر می کنم.

خداوند نگهدار ایران باد.