خاطرات «يوشکا فيشر» از مذاکره هسته‌اي با اصلاح‌طلبان و اصول‌گرايان، فارس

خبرگزاري فارس: يوشکا فيشر وزير خارجه اسبق آلمان خاطرات خود را از مذاکرات هسته‌اي اروپا با ايران در دوران دولت خاتمي و دولت احمدي‌نژاد در قالب کتابي با عنوان «من متقاعد نشده‌ام» منتشر کرد.

به گزارش فضاي مجازي خبرگزاري فارس، جام نيوز از پشت پرده مذاكرات هسته‌اي در دوره اصلاحات و اصول‌گرايان از زبان وزير خارجه اسبق آلمان گزارش داد.

وزير خارجه اسبق آلمان در كتاب خاطرات خود نوشت: «به ايراني‌ها گفتيم، بدون قبول توقف فعاليت هاي اتمي، مذاكره فايده اي ندارد. بعد خواهان بازگشت به كشورهاي خود شديم. با اين سخنان، ايراني‌ها با دست‌پاچگي شروع به تلفن زدن كردند و بالاخره در اين مورد هم به توافق رسيديم».

بنا بر اين گزارش، در مصاحبه‌اي كه هفته‌نامه آلماني ميدل ايست روز گذشته 3 آگوست (12 مرداد) منتشر كرد، يوشكا فيشر وزير خارجه سابق آلمان گوشه‌اي از انفعال دولت اصلاحات در عقب نشيني از موضوع هسته اي را به تصوير كشيد.

اين مصاحبه كه به بهانه انتشار كتاب خاطرات يوشكا فيشر تحت نام "من متقاعد نشده‌ام " ترتيب داده شده است، وي در خصوص هماهنگي سه كشور اروپايي براي مذاكره با ايران نوشت: «در سال 2003 من به ضرورت يك ابتكار اروپايي پي بردم. اما نسبت به پذيرش دوستان بريتانيايي ترديد داشتم. من تصور نمي كردم كه بريتانيا بتواند خود را از موضع سخت واشنگتن رها كند. اما در اين مورد تصور من اشتباه بود. بريتانيا و به‌ويژه جك استراو، وزير خارجه آن زمان، بعد از فاجعه عراق تمايل نداشت وارد ماجراجويي بسيار بزرگتر و خطرناك‌تر از پيش شود».

وزير خارجه اسبق آلمان بدون اشاره به وضع قوانين و شرايط خارج از قواعد حقوقي آژانس انرژي هسته‌اي و تحميل آن به ايران در دوران اصلاحات افزود: «در نامه سه وزير خارجه اروپا به دولت ايران شرايط سه كشور اروپايي براي شروع مذاكره توضيح و تعريف شد. اين شرايط عبارت بودند از امضا و تصويب پروتكل الحاقي، اجراي فوري آن قبل از تصويب و مهمترين و سومين شرط، توقف ساختن تأسيساتي كه براي توليد مواد راديواكتيو مورد استفاده واقع مي شوند. اين خواسته‌ها به‌طور روشن به معناي تعليق موقتي و يا دايمي فعاليت‌هاي اتمي ايران است».

يوشكا فيشر با اشاره به انفعال تيم ايراني مذاكره كننده افزود: «در گفت‌وگوهاي اوليه و مقدماتي ما سه وزير خارجه كشورهاي اروپايي و نماينده ايران، همواره ما تأكيد مي كرديم كه بدون توقف فعاليت هاي اتمي ايران توافقي بين ما حاصل نخواهد شد. ايراني ها حاضر به تعليق فعاليت نبودند. گفت‌وگوهاي ما به نقطه اي رسيد كه ما به ايراني ها گفتيم بدون قبول توقف فعاليت هاي اتمي راه‌حل مناسبي حاصل نخواهد شد و ما بدون معطلي خواهان رفتن به فرودگاه و بازگشت به كشورهاي خود هستيم. اين گفته هاي ما منجر به قطع جلسه شد. ايراني‌ها با دست‌پاچگي شروع به تلفن زدن كردند و بالاخره در اين مورد هم به توافق رسيديم».

وي در ادامه به موضع سرسخت جمهوري اسلامي بعد از انتخاب احمدي نژاد به رياست جمهوري اشاره كرده و گفت: «من شخصاً احمدي نژاد و لاريجاني را يك بار ديگر در سپتامبر 2005 در نيويورك ملاقات كردم. در همان برخورد اول نسبت به آينده با ايران بدبين شدم. بعدها، روند مذاكرات بر اين بدبيني من صحت گذاشت. لاريجاني دبير وقت شوراي عالي امنيت ملي به محض رسيدن و قبل از نشستن و سلام كردن شروع به صحبت كرد و برنامه اتمي ايران را با ملي كردن صنعت نفت در دهه 50 مقايسه كرد.

لاريجاني مي‌گفت كه همه قدرت‌هايي كه امروز درصدد سد رشد ظرفيت هسته اي ايران هستند، همان نقشي را ايفا مي كنند كه ديروز بريتانيا و آمريكا عليه مصدق كودتا كردند و شاه را به قدرت برگرداندند».

فيشر ادامه داد: «لاريجاني به اين مقايسه تاريخي باور داشت. در واقع اين نشان مي داد دولت جديد به هيچ وجه حاضر به كوتاه آمدن در مسأله اتمي نخواهد شد. زيرا هرگونه كوتاه آمدن نسبت به اين "حق مسلم " در مقابل قدرت هاي بيگانه را خيانتي به مردم ايران مي دانست. من دريافتم اگر تصور دولت جديد واقعا اين است، پس هرگز حاضر به كوتاه آمدن و سازش نخواهد شد».

وي در پايان پيشنهادي سخاوتمندانه! را كه تنها از غرب برمي‌آيد به ايراني ها ارائه كرده و مدعي شد: «بايد آمريكا و اروپا به ايرانيان بگويند كه اگر از ساختن بمب اتم دست برداريد و نقشي مسئولانه در منطقه به عهده گيريد، در عوض آن ما آماده عادي سازي روابط‌مان با شما هستيم».

ناگفته پيداست كه به‌خلاف غربي‌ها كه همواره سعي دارند به همه چيز از موضع بالا بنگرند، آنها امروز در نگاه ملت ايران جز تعدادي دولت‌هاي حقير نيستند، و آنچه از آنها در حافظه تاريخي ايرانيان ماندگار است، چيزي جز توطئه، كودتا، جنگ، استعمار و استثمار نخواهد بود.